Ελπίδα Νούσα

Έχω πολλούς φίλους Κερκυραίους, αλλά τις Πετεγολέτσες τις έμαθα από την Άννια, μια συνάδελφο των Γαλλικών, που υπηρετούσαμε μαζί σ’ένα χωριό της Αχαϊας προ αμνημονεύτων ετών…

Μπορεί να έχουμε χαθεί από τότε, που πήρε μετάθεση για Αθήνα, όμως πάντα θυμάμαι το σκέρτσο, τη χάρη και το χαμόγελό της!Εκείνη την όμορφη τρέλα, που κουβαλάνε οι Επτανησιώτες στον τρόπο επικοινωνίας τους!

Η Άνια, λοιπόν στα κενά μας, μού’λεγε:”Ελα ,τώρα, που έχουμε την ησυχία μας να πετεγολέψουμε!”

Εγώ, φυσικά, που δεν γνώριζα αυτή την έκφραση, ρώτησα να μου εξηγήσει τι εννοούσε…

“Να κουτσομπολέψουμε, ντε!….να σου πω και να μου πεις…για τα νέα μαθητικά ειδύλλια, που αντιλήφθηκε η δασκαλίστικη κεραία μας…!!!”

Έτσι, έμαθα και το Πετεγουλιό, το κουτσομπολιό δηλαδή!

Η λέξη είναι παλιά και ανήκει στην χαρακτηριστική κορφιάτικη διάλεκτο της πόλης της Κέρκυρας.

Θα μου πείτε, πού θυμήθηκα σήμερα την Άννια και τις πετεγολέτσες της…

Μα, με αυτό το όνομα είναι και ένα είδος θεάτρου  με πολλά στοιχεία από την Comedia del Arte, που παρουσιάζεται την περίοδο του καρναβαλιού στην Κέρκυρα!

Από παλιά, το βράδυ της Τσικνοπέμπτης στήνανε μια ξύλινη εξέδρα στους δρόμους και ερασιτέχνες ηθοποιοί, νοικοκυρές, μαστόροι, καφετζήδες…με αυτοσχέδια κείμενα “κουτσομπόλευαν” παράνομα ερωτικά ζευγάρια, σατίριζαν ιδιόρρυθμες καταστάσεις και “πετεγόλεβαν” ανθρώπινες παραξενιές…

Αν και δεν είναι γνωστή η χρονική απαρχή αυτής της θεατρικής καρναβαλικής φιοριτούρας, εμπνευστής των σύγχρονων Πετεγολέτσων ήταν ο Κερκυραίος θεατρικός συγγραφέας Θοδωρής Ζαμάνης.

Έψαξα, θυμάμαι τα κείμενά του, που όμως είναι σπάνια…

Κείμενα, που σταμάτησε η συγγραφή τους, αφού η λογοκρισία της Δικτατορίας τα έκρινε “ανήθικα”…

Ένα , πάντως είναι σίγουρο…πως οι ιστορίες είναι ξεκαρδιστικές, αφού βγαίνουν όλα τα άπλυτα στη φόρα!

Βλέπεις, ουδείς αναμάρτητος και ο άνθρωπος, ως  αδύναμος  πέφτει συχνά σε παραπτώματα…

Πάντα θα υπάρχει κάποια χήρα, που απ’τις εννιά του μακαρίτη χρήζει αντρικής συντροφιάς και παρηγόριας…ένας παντρεμένος, που δεν μπορεί το “καθημερινό ρύζι” και αναζητά κι άλλο τσουκάλι με διαφορετική νοστιμιά…μια αποπλανημένη κόρη μ’ένα νόθο στην αγκαλιά…

Στην Κέρκυρα, το βράδυ της Τσικνοπέμπτης ίσχυε : “τα εν οίκω, εν δήμω!!!”

“Κούλα!Ωρή Κούλα!

Τσακίσου ωρή μόμολε και έβγα στη φανέστρα

πρινχού με πιάκουνε ωρή τα νεύρα και τα αίστρα!”

“Πρινχού η κοπέλα πανδρευθεί, πρόσεχε την τιμή της

αλλιώς την επομπεύανε οι ξένοι κι οι δικοί της!

-Παρθένα εγεννήθηκε, παρθένα θα πεθάνει-

εκτός και “γάμο” πρόφταινε πρινχού αυτή να κάμει..

και η τιμή για λάβαρο είχε ένα σεντόνι

απόδειξη πως ο γαμπρός ίδρωσε να απώνει!…”

Φυσικά, οι Πετεγολέτσες δεν αφήνουν τίποτα ασχολίαστο! Βγαίνουν στα παράθυρα, καυτηριάζουν τα πάντα και κοροϊδεύουν με πολύ πιπεράτο και πικάντικο λόγο!

Για καρυκεύματα διάφορα μπαχάρια από ντόπια μουσική, καντάδες, παραδοσιακές καντρίλιες, χορό μέσα σ’ένα κλίμα κεφιού, γλεντιού, γέλιου και ευθυμίας!

Ένα κλίμα άκρως διασκεδαστικό, όπως απαιτεί ο βασιλιάς Καρνάβαλος!

“ΤΟ ΣΕΝΤΟΝΙ” – (Βραβείο από τον  Οργανισμό Κερκυραϊκών Εκδηλώσεων)