Ο πρώτος λόγος ανήκει στους Ροδίτες να περάσουν από κρησάρα τον Στάθη Κουσουρνά. Μετά ας κάνει και ο ιστορικός τη δουλειά του.
Μια άποψη την έχω κι εγώ… Ήταν καλός δήμαρχος; Αφήνει έργο; Ποιο είναι αυτό; Έχω πολλά να πω, αλλά ας μείνω σε κάποιες πρώτες, του ποδαριού σκέψεις.
Πρόχειρα, ανέσυρα από το αρχείο τρία τουλάχιστον κείμενά μου στην εφημερίδα για τη θητεία του δημάρχου. Με κριτική διάθεση.
Σαν φίλος και ψηφοφόρος του δεν είχα άλλη επιλογή.
Για την καθημερινότητα των Ροδιτών, για τα σκουπίδια που δεν σήκωσε, για τις λάμπες που δεν άλλαξε, για το παρτέρι που δεν καθάρισε.
Τα παραδέχεται κι αυτός σήμερα. Θα ήταν εκτός πραγματικότητας, αν δεν το ‘κανε.
Κι άλλα να του καταλογίσουν οι κοψοχέρηδες, οι θυμωμένοι μαζί του και οι άσπονδοι φίλοι του.
Ποιος από τους επικριτικές του, όμως, έχει τους δίδυμους γεννητικούς αδένες να ομολογήσει ότι, ναι, αυτός ο δήμαρχος κλήθηκε, σε συνθήκες απόλυτης εθνικής χρεοκοπίας, να φορτωθεί τις αμαρτίες και τα βάρη δέκα καντονιών, τα περισσότερα φαλιρισμένα; Να συμμαζέψει και να ΕΝΩΣΕΙ ένα ολόκληρο νησί που ήταν διαμελισμένο σε τιμάρια. Να βάλει και τάξη.
Τι κρίμα… Δεν θα μάθουμε ποτέ πόσο ικανότεροι θα ήταν όσοι νομίζουν, μέχρι και σήμερα ακόμα, πως είναι η μετεμψύχωση του Κουταλιανού. Εκείνοι που ρουφώντας τα ρουθούνια τους έκαναν τους προφεσόρους και είχαν στα χαρτιά τους όλες τις απαντήσεις.
Ο Στάθης δεν μπορούσε, δεν είχε τη στόφα του “ασταδιάλα” δημάρχου και να μιλήσει με τη γλώσσα των έξαλλων.
Δεν διέθετε ίχνος – ίσως απαραίτητου – αυταρχισμού για να κόψει τη φόρα ακόμα και στους μικρούς δημαρχίσκους που τον περιέβαλλαν.
Οι επικριτές του και όσοι τον ήθελαν σπίτι μπορούν να τρίβουν τα χέρια τους σήμερα.
Ποιοι όμως απ’ αυτούς, μερικοί εθισμένοι στις πρακτικές και στη ρητορική της Τρούμπας, θα κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν κάτι πολύ βασικό.
Ότι αυτό το νησί θα έχει για πολύ λίγο ακόμα έναν Δήμαρχο που αφήνει πίσω του, σε εποχές πολιτικής και ηθικής παρακμής, το στίγμα της συναίνεσης, της μετριοπάθειας (έως υπερβολής) και του πολιτικού πολιτισμού.
Έναν δήμαρχο που όφειλε, βεβαίως, να ματώσει ακόμα περισσότερο για το καθημερινό πρόβλημα του Ροδίτη, αλλά δεν δίνει το δικαίωμα σε κανένα πολιτικό τσόλι να τον καταχωρίσει στους παρακατιανούς.
Ας θυμώνετε μαζί μου όσοι θα τον μαυρίζατε. Δεν μετανιώνω που τον θεωρώ φίλο… Δεν μετανιώνω για εκείνη τη ψήφο μου.
* Ο Νικήτας Οικονόμου είναι δημοσιογράφος.