Η πόρτα, της Τζίνα Δαβιλά
«Θα αφήσω ανοιχτά, για να περνάς από μέσα μου φεύγοντας». (Γιοβάννα, από την ποιητική Συλλογή «Κατάσαρκα» – εκδ. Κέδρος) Στροφή…
Οι άνδρες της ζωής μας
Γιορτάστηκαν οι γυναίκες χθες. Η υπενθύμιση είναι καλή, η υποκρισία για την θύμηση είναι ύποπτη, κούφια, κενή. Δεν με αφορά….
Γιάννης Καραχισαρίδης
Γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1955. Πτυχιούχος του Οικονομικού Τμήματος της Νομικής Σχολής Αθηνών. Σπούδασε στη Δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη…
Οι μανδαρίνοι του Φόβου
Tα τελευταία χρόνια αισθάνομαι –και γνωρίζω βεβαίως ότι δεν είμαι ο μόνος– μια αβάσταχτη αηδία να συσσωρεύεται…
Τα δεδομένα της ζωής μας
Ας ξεχάσουμε (;) για λίγο την άμεση κατάσταση της χώρας κι ας χαρτογραφήσουμε ψύχραιμα τα δεδομένα της ζωής μας σήμερα:…
Το θέμα, βέβαια, είναι τώρα τι λες, του Άρη Μαραγκόπουλου
“Αλλά, Θεά, δεν ημπορώ, ν’ ακούσω τη φωνή σου” Διονύσιος Σολωμός “Μας βαραίνουν οι φίλοι που δεν ξέρουν πια πώς…
Τα πασχαλινά παπούτσια
Μικρός το Πάσχα το περνούσα συνήθως στην Κρήτη, στο χωριό μου. Μπάλα, σκαρφάλωμα στο βουνό, κυνήγι με σφεντόνες αλλά…
Το χαμόγελο της αποτυχίας
Κάποτε ένα Αμερικάνος επιβάτης σε εσωτερική πτήση της χώρας του, έκανε μήνυση στην αεροπορική εταιρία με την οποία…
Τα εν οίκω…
Μέρα που΄ ναι… Δύσμοιροι καιροί, η ελπίδα αναρριπίζεται κάθε χρόνο τέτοια μέρα, οι ευχές γίνονται άγκυρα να γραπωθείς με λαχτάρα…
Θυμάμαι τον Ζαμπέτα
Πρώτα ήρθαν δύο φιάλες οξυγόνο για πάσχοντες στο αναπνευστικό. Μετά η ορχήστρα για να κάνει ήχο-φίλοι και μαθητές των…