Η χριστιανική παράδοση:

Σύμφωνα με την Ορθοδοξία ο Ιωακείμ και η Άννα ως άτεκνο ζεύγος ζήτησαν από το Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί, γεγονός που πραγματοποιήθηκε σε πολύ μεγάλη ηλικία για το ζευγάρι. 

Οι γονείς της Θεοτόκου απέκτησαν την Μαρία και τηρώντας την υπόσχεσή τους, όταν η Παναγία έγινε τριών χρόνων, την οδήγησαν στο Ναό όπου την παρέδωσαν στον αρχιερέα Ζαχαρία. Αυτά είναι τα Εισόδια της Θεοτόκου στο Ναό.

Ο αρχιερέας παρέλαβε την Παρθένο Μαρία και την οδήγησε στα Άγια των Αγίων, όπου δεν έμπαινε κανείς εκτός από τον ίδιο, επειδή γνώριζε έπειτα από αποκάλυψη του Θεού το μελλοντικό ρόλο της Μαρίας κατά την ενανθρώπιση του Κυρίου.

Στα ενδότερα του Ναού η Παρθένος Μαρία έμεινε δώδεκα χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα ο αρχάγγελος Γαβριήλ προμήθευε την Παναγία με τροφή ουράνια. Εξήλθε από τα Άγια των Αγίων, όταν έφθασε η ώρα του Θείου Ευαγγελισμού.

Η Ορθοδοξία γιορτάζει στις 21 Νοεμβρίου τα Εισόδια της Θεοτόκου και είναι μέρα επίσημου Εορτασμού των Ενόπλων Δυνάμεων καθώς η Παρθένος Μαρία είναι Προστάτιδά τους.

Σήμερα, επίσης, γιορτάζουν:  

Μαρία, Μαργέτα, Μαριέττα, Μαργετίνα, Μάρω, Μαριώ, Μαριωρή, Μαρίκα, Μαριγώ, Μαριγούλα, Μαρούλα, Μαρίτσα, Μανιώ, Μαίρη, Μαρινίκη, Μιρέλλα, Μυρέλλα, Μάνια, Μάρα, Μαράκι, Μάριος, Βιργινία, Δέσποινα, Δέσπω, Ντέπη, Πέπη, Ζέπω, Λεμονιά, Σουλτάνης, Σουλτάνα, Σούζυ, Σούζη, Τάνια. 

Η ΚΑΠΝΙΚΑΡΕΑ
(ΝΑΟΣ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ)

Η Καπνικαρέα, το θαυμάσιο αυτό βυζαντινό Ναΐδριο που είναι κτίσμα του 11ου αιώνα, βρίσκεται στο μέσο της οδού Ερμού στην Αθήνα και τιμάται επ’ ονόματι των Εισοδίων της Θεοτόκου.

Ο βυζαντινός ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου, γνωστός ως Καπνικαρέα βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Ερμού, τον εμπορικότερο δρόμο του ιστορικού κέντρου της πόλης.

Η ονομασία Καπνικαρέα, που επικράτησε μετά τον απελευθερωτικό αγώνα του 1821, προέρχεται πιθανώς από το επίθετο του κτήτορα, ο οποίος θα ήταν εισπράκτορας του λεγόμενου καπνικού φόρου.

Ο ναός χρονολογείται τον 11ο αιώνα, συγκεκριμένα λίγο μετά το 1050, και λέγεται ότι έχει κτιστεί πάνω σε αρχαίο ναό, αφιερωμένο σε γυναικεία θεότητα, την Αθηνά ή τη Δήμητρα.

Κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα είχε υποστεί ζημιές. Το έτος 1834 κινδύνευσε να κατεδαφιστεί, επειδή ο βαυαρός αρχιτέκτονας Leon von Klenze, που είχε αναλάβει τη ρυμοτομία της νέας ελληνικής πρωτεύουσας, θέλησε η οδός Ερμού να είναι ενιαία και ελεύθερη από εμπόδια. Το μνημείο σώθηκε χάρη στην επέμβαση του βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου, πατέρα του νεαρού τότε έλληνα βασιλιά Όθωνα. Τον ίδιο κίνδυνο διέτρεξε το μνημείο και το έτος 1863 και σώθηκε λόγω της αντίδρασης του Μητροπολίτη Αθηνών και των ενοριτών.

Από το 1931 η εκκλησία παραχωρήθηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για την άσκηση των φοιτητών της Θεολογικής Σχολής.

Το αρχικό κτίσμα είναι Ναός σταυροειδής μετά τρούλλου, ο οποίος στηρίζεται σε τέσσεροις κίονες με ρωμαϊκά κιονόκρανα. Στην βόρρεια πλευρά του Ναού μεταγενέστερα προσετέθη Παρεκκλήσιο, τιμώμενο επ’ ονόματι της Αγίας Βαρβάρας. Στη δυτική πλευρά του κτίσματος υπάρχει Νάρθηκας, ο οποίος έχει μεταγενέστερη ηλικία από το Παρεκκλήσιο. Από τα τέσσερα ανοίγματα που υπάρχουν δυτικά, τα δύο μεσαία δίλοβα χωρίζονται με κίονες. Στη νότια πλευρά του Νάρθηκα υπάρχει μικρό Πρόστοο που στηρίζεται σε δύο κίονες. Πολλά γλυπτά και επιγραφές έχουν εντοιχισθεί στη δυτική πλευρά του Νάρθηκα και στους τοίχους του Παρεκκλησίου.

Ο Ναός της Παναγίας της Καπνικαρέας είναι χαρακτηριστικό δείγμα κτίσματος σταυρικού τύπου της εποχής του. Η τοιχοποιία του είναι πολύ επιμελημένη, με κανονικές στρώσεις και χρήση άφθονου κονιάματος. Το Πρόστοο που βρίσκεται στη νότια πλευρά, παρουσιάζει μεγάλες αναλογίες, σε σχέση με τις γνωστές της ομάδας των Εκκλησιών της Αργολίδος (Μέρμπακα, Χώνικα, Αγίας Μονής), που χρονολογούνται από τον 12ο αιώνα. Το εσωτερικό του Ναού διακοσμήθηκε με τοιχογραφίες αυστηρού Βυζαντινού τύπου, από τον Φώτιο Κόντογλου.