Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Ξανά παιδί, του Νίκου Βασιλειάδη

Spread the love

Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, 

Pane di capo: Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ), Λεωφόρος Κρεμαστής & «Πηγές Καλλιθέας»

Νίκος Βασιλειάδης

llll.png

Τα όνειρα που είχαμε παιδιά τα αφήσαμε σε κάποια γωνιά του δρόμου ή σε κάποια στάση λεωφορείου…

Και ύστερα πίναμε απ’ το ποτήρι της ταπείνωσης σα φάρμακο, κάθε μέρα στις δέκα η ώρα.

Κάποια αόριστη στιγμή τα δεσμά της υποταγής σπάνε.

Λιώνουν οι πάγοι στις αισθήσεις κάτω απ’ τον ήλιο που χρυσίζει το παιδικό χορτάρι.

Και ξέρεις… ποτέ δεν είναι αργά για να ξαναγράψεις το πρώτο σου ποίημα…

SHARE
RELATED POSTS
I am sharing ‘Συναισθήματα που πιάνουν πάτο’ with you, της Δέσποινας Γρηγοριάδη
Δημήτρης Κατσούλας
Αυτός ο κόσμος, ο άλλος, του Δημήτρη Κατσούλα
Το «ζύγι» της ζωής μας, και ο ζυγός της ψυχής μας, του Κωνσταντίνου Μεϊντάνη

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.