Πρόσωπα - Αφιερώματα

Για τον Λευτέρη (Μυτιληναίο) του ήθους, του Γιώργου Αρκουλή

Spread the love
Γιώργος Αρκουλής

Γιώργος Αρκουλής


Θα το βρείτε: σε “Πολιτεία”, “Πρωτοπορία” Αθήνας-Θεσσαλονίκης-Πάτρας, “Ιανός” Αθήνας και Θεσσαλονίκης, και σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας και του εξωτερικού που θα ζητηθεί σε 2-5 ημέρες. β) ΗΠΑ μέσω του “Εθνικού Κήρυκα”. γ)στις εκδόσεις Φίλντισι  on line, με μειλ ή τηλεφωνικά 210 65 40 170 – [email protected]

όλα τα συγγραφικά έσοδα θα διατεθούν σε οικογένειες με παιδικό καρκίνο.

 

Τρεις υπήρξαν οι ήρωες της εφηβικής μου ηλικίας, στην εμβληματική οδό Παλαμηδίου της Αγιασοφιάς, της ταπεινής γειτονιάς του Πειραιά. Στην κορυφή, ο Ηλίας Υφαντής, ό μικρός γιος του Κώστα Υφαντή, που μέσα στο παραδοσιακό γαλατάδικο, πρόσφερε στην πελατεία πρωϊνό με φρέσκο βούτυρο και μέλι, ποτήρι  γάλα της ημέρας, που έφερνε ξημερώματα ειδικό αυτοκινητάκι από την Αγία Σωτήρα και την Μάνδρα, αλλά και ωραία ρυζόγαλα που σκόραραν μόνιμα ιδιαίτερο σουξέ. Ο ποδοσφαιριστής Υφαντής –καλή του ώρα- δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις: αξεπέραστος κυνηγός του Ολυμπιακού, τόσο σε τεχνική όσο και σε αποτελεσματικότητα, που δυστυχώς έπαιξε σε λάθος εποχή γι’ αυτό και δεν πλούτισε.

‘Ενας δεύτερος ήρωας, λίγα μέτρα από γαλατάδικο του Υφαντή και στο ίδιο πεζοδρόμιο, απέναντι από τον κινηματογράφο Καλιφόρνια (τον οποίο απειλεί ο δήμαρχος Μώραλης να μετατρέψει σε… μουσείο- ή μήπως σε κέντρο Πολιτισμού;), υπήρχε το τσαγκαράδικο του Μχάλη Λάρδα, ενός μάστορα που δεχόταν παραγγελίες κυρίως από γερόντια με πονεμένα πόδια. Ο γιός του τσαγκάρη, ο Δημήτρης Λάρδας, έγινε κι’ αυτός ποδοσφαιριστής, επίσης σέντερ φορ όπως ο Υφαντής, με πέρασμα από τον Παναθηναϊκό, τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης για να  καταλήξει στο Αιγάλεω, στην ομάδα του οποίου αναδείχτηκε για κάμποσα χρόνια κορυφαίος σκόρερ, χάρη στην μόνιμα καλή του τοποθέτηση μέσα στην αντίπαλη περιοχή. Καλή του ώρα του  νεανικού φίλου.

Υπήρχε και τρίτος σταρ στην Παλαμηδίου, εκατό μέτρα μετά το μαγαζί του Λάρδα. ‘Ηταν το ποδηλατάδικο του Μυτιληναίου, ενός καταπληκτικού επαγγελματία, ο οποίος νοίκιαζε δίτροχα και κάποια στιγμή μηχανάκια «Ζαξ» και «Φλορέττα», για τις πρώτες μαγικές μας γκαζιές και φιγούρες μπροστά στις πιτσιρίκες που μας χάζευαν στις γύρω γειτονικές… Κι’ όταν δεν έφτανε το χαρτζιλίκι για μια ώρα νοίκι, δεχόταν «όσα είχαμε». Ο γιός του Μυτιληναίου, ο Λευτεράκης, σχεδόν συνομήλικος με τον Λάρδα και την ταπεινότητά μου. Προικισμένος με ωραία, γνήσια λαϊκή φωνή, βγήκε στο τραγούδι και διέπρεψε. Και όχι μόνο με τις επιτυχίες του –μιλάμε για 18 δίσκους σε πρωτοκλασάτες εταιρίες- αλλά και για τον σπουδαίο σε ήθος και ταπεινότητα χαρακτήρα του, σε ένα χώρο ιδιαίτερα τοξικό!. Θυμάμαι σε μια συνέντευξη που είχε πει: «Μπορεί να μην πλούτισα από την δουλειά μου, όμως ποτέ δεν μου έλειψαν τα στοιχειώδη` συνεπώς από μια άποψη νοιώθω πλούσιος».

Του λόγου μου, νοιώθω φτωχός από προχθές, που ο τροβαδούρος της νιότης μου Λευτέρης Μυτιληναίος δεν υπάρχει πια. Φτερούγισε με προορισμό  να συναντήσει τον δημιουργό του, πέφτοντας θύμα του φονικού ιού που μας έχει καθηλώσει. Καλό ταξίδι φίλε.

SHARE
RELATED POSTS
341370_339431566072596_1342004445_o.jpg
Νότης Μαυρουδής: αεί παις, του Πάνου Βενέρη
Εθνολεβέντες, οι μεγάλοι έρωτες σπάνια γέρασαν μαζί, της ‘Άννας Κοντοπίδη [Νάξος]
Το αποτύπωμα του Νίκου Μιχαλάκη, της Τζίνας Δαβιλά

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.