Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Ήταν ένα μικρό καράβι, της Ματίνας Ράπτη-Μιληλή

Spread the love

Η Ματίνα Ράπτη -Μιληλήέχει πτυχίο Κοινωνιολογιας και η πτυχιακή της εργασία ήταν πάνω στην κακοποίηση ανηλίκων. Γράφει μικρές ιστοριες που εχουν να κάνουν με το σήμερα και το χθες. Της αρέσει να παρατηρεί τους ανθρώπους γύρω της και να ακούει τις ιστορίες τους.

“Ήταν ένα μικρό καράβι, που ήταν α, α, αταξιδευτο…” Μου έχει κολλήσει από το πρωί αυτό το παιδικό τραγουδάκι… Έχω σπάσει τα νεύρα έως και του εαυτού μου. “Και τότε ρίξανε τον κλήρο, και τότε ρίξανε τον κλήρο…” Ωπ, νατος και ο κλήρος! Βρε λες; Θα μου πεις άλλος  ο κλήρος αυτός.  “Κι ο κλήρος πέφτει στα αγόρια κι ο κλήρος πέφτει στα αγόρια…” Μα βαλτό είναι το παιδικό τραγουδάκι, που απ’ότι διαβάζω δεν είναι διόλου παιδικό; “Και σε πέντε έξι εβδομάδες σώθηκαν όλες όλες όλες οι τροφές ”  κι άρχισε το πανηγύρι.

Τρελάθηκε ο καπετάνιος ή του πήραν το τιμόνι; Το καράβι έχασε τον προσανατολισμό του και την πλήρωσαν οι νέοι επιβάτες; Έγινε ανταρσία; Έγινε παρεξήγηση και όλα ήταν ένα ταξίδι στην φαντασία; Όλα τα καράβια του κόσμου που ταξιδεύουν κινδυνεύουν το ίδιο; Ο  κλήρος πότε θα πέφτει στα αγόρια και πότε στα κορίτσια; Αντε να δούμε πάλι ποιος, ποιος, ποιος θα φαγωθεί. Και το ταξίδι συνεχίζεται. Κι όλα τα ταξίδια δηλαδή. Και πόσα καράβια χάθηκαν στο τρίγωνο των Βερμούδων, ακόμα χάνονται. Τί, επειδή ο Κολόμβος ανακάλυψε την Αμερική… που λένε πως δεν την ανακαλυψε αυτός αλλά τέλος πάντων, δεν θα  κάνουμε μάθημα ιστορίας τώρα. Η ουσία είναι πως  σε τούτο τον κόσμο είσαι ό,τι δηλώσεις. Κι άμα δηλώσεις εξερευνητής κι έχεις μαζί σου  μια σημαία και ένα βαρέλι λίρες δε πα να είσαι κι ο Γκουφι της ναυσιπλοΐας και να βρεθείς αλλού γι’ αλλού, μια χαρά θα τα καταφέρεις να γίνεις άγαλμα σε πολλές πλατείες και να σε μνημονεύουν οι επόμενες γενιές… όλα τα άλλα τρέχα γύρευε. Πάντως και για το Love boat δεν έχω καλά μαντάτα. Έπεσε σε ξέρα λένε και βούλιαξε. Τόσοι ερωτευμένοι στον πάτο της θάλασσας. Τσ Τσ Τσ Κρίμα, κρίμα τόσος έρωτας. Ειχαν, λένε, τα καυγαδακια  τους και βγήκανε μαχαίρια…

Αλλά έτσι είναι η πολύ αγάπη απρόβλεπτη, οπως και η ζωή στην θάλασσα, γιατί έχει ο καιρός τα γυρίσματα του. Εδώ ολόκληρος Τιτανικος και  τί μας δίδαξε; Πως το μέγεθος δεν μετράει σε τίποτα. Πως άμα έχεις χρήματα και είσαι σε καλύτερη θέση και κατάστρωμα έχεις μαζί σου όλες τις πιθανότητες να σωθείς και πως τα παγόβουνα θα είναι αργά ή γρήγορα ο αφανισμός μας. Ειδικά όταν αρχίζουν να λιώνουν. Ηταν βέβαια  κι εκείνη η αρχαία κιβωτός, για τον Νώε λέω, που έσωσε την οικογένεια του  κσι μαζί όλα τα ζώα του πλανήτη τούτου. Αλλά μην κοιτάτε, τότε ήταν αλλά χρόνια. Τότε το κακό είχε πρόσωπο και η ξυλεία ήταν δωρεάν… Αντε και καλές θάλασσες να έχουμε γιατί τα πιο πολλά σκαριά μπάζουν νερά. Ειδικά τα  βαφτισμενα στην σαμπάνια…

SHARE
RELATED POSTS
Φθινόπωρο, η ωραιότερη εποχή, λες;, του Γιάννη Στουραΐτη
“Πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στον αγώνα”, του Νίκου Βασιλειάδη
Ο Γιάννης Σπανός και τα γυαλάκια!, του Γιώργου Σαράφογλου

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.