* Η Λίνα Βέλκου είναι πληροφορικός και αναγνώστρια της Πόρτας 

Τρεις μέρες μετά από και ακόμη αντηχεί στα αυτιά μου ο ρυθμός, η μελωδία, οι φωνές των ηθοποιών. Σε ανύποπτες στιγμές επανέρχονται οι εικόνες αυτής της τόσο διαφορετικής παράστασης που είδα. Τυχερή εγώ, άτυχοι άλλοι καθώς κλήθηκαν να δουν κάτι μακρινό από το δυτικό θέατρο, παρευρεθήκαμε στην Επίδαυρο το Σάββατο 25 Ιουλίου.

Η μαγεία του διαφορετικού άρχισε να ξεδιπλώνεται μπροστά μας στις 6 το πρωί του Σαββάτου. Παρακολουθήσαμε την τελετή επίκλησης στον ήλιο από τον θέατρο ΝΟ. Το σκηνικό, εκτός από το φυσικό τοπίο της Επιδαύρου, ήταν απλά η σκηνή που στήθηκε για χάρη της παράστασης. Η απουσία σκηνικών και στην πρωινή τελετή αλλά και στην βραδινή παράσταση της Νέκυιας δεν ενόχλησε, συνηθισμένοι από τις αρχαίες τραγωδίες. Η παρουσία των ηθοποιών γέμιζε το χώρο. Εκτός από τους πρωταγωνιστές υπήρχαν επάνω στην σκηνή οι μουσικοί και ο χορός.

Το πρωί τα κουστούμια μας εντυπωσίασαν, μα ακόμη πιο εντυπωσιακές οι μάσκες που συνηθίζουν να φοράνε οι πρωταγωνιστές του ΝΟ. Αλλά και το βράδυ τα κουστούμια ήταν εξίσου αξιοσημείωτα. “Ο Οδυσσέας σαμουράι…” είπε μια φίλη θέλοντας να τονίσει πως κατάφεραν να συνδυάσουν επιτυχημένα δυο διαφορετικούς πολιτισμούς.

Η μουσική από πνευστά και κρουστά καθώς και ο εμψυχωτικός τόνος που την συμπλήρωνε ήταν καθηλωτική. Ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο μας παρέσερνε. Ελάχιστα τα ξεσπάσματα στην βραδινή παράσταση χωρίς να χαλάνε την ηρεμία που μας είχε απορροφήσει, σε αντίθεση με την πρωινή τελετή που η μάχη με το σκοτάδι ήταν έντονη.

Η απαγγελία των ηθοποιών αλλά και ο τρόπος που τους απολαύσαμε να παίζουν και το πρωί και το βράδυ φανερώνουν πειθαρχία, δείχνουν αφοσίωση σε αυτό που κάνουν. Η τεχνική τους θα μπορούσε να παρομοιαστεί με ιεροτελεστία, η οποία φαντάζομαι ξεκινάει πολύ πριν βγουν επάνω στην σκηνή.

Η ιστορία της ραψωδίας της καθόδου του Οδυσσέα στον Άδη, προστατευόμενος από την θεά Κίρκη από την οποία φεύγει, είναι η ιστορία που εκτυλίχθηκε στην σκηνή δίνοντας περισσότερο έμφαση στον αποχωρισμό του Οδυσσέα από την Κίρκη, και στις συναντήσεις που είχε στον Άδη με τον Ελπήνορα, τον Αίαντα, την νεκρή μητέρα του για της οποίας τον θάνατό δεν γνώριζε, αλλά και με τον Τειρεσία ώστε να πάρει τον χρησμό για το αν θα καταφέρει ποτέ να γυρίσει στην χώρα του.

Το συγκλονιστικότερο όλων ήταν στο ξεκίνημα του έπος, οι ηθοποιοί του θεάτρου ΝΟ εκδηλώνουν τον σεβασμό τους για τον χώρο της Επιδαύρου και κάνουν επίκληση στην μούσα να φέρουν εις πέρας την παρουσίαση της Νέκυιας.

{youtube}pDJ7WqSRkiQ{/youtube}

{youtube}QGK4v9MfHwA{/youtube}