DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-22:00

Νίκος Βασιλειάδης

Ο Ντόναλντ Τραμπ αποχώρησε από την Προεδρεία των Ηνωμένων Πολιτειών έχοντας καταφέρει μέσα σε μια θητεία και ιδιαίτερα μέσα σε λίγες μέρες τις τελευταίες, να καταστρέψει την εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι εικόνες μιας Αμερικής διχασμένης με έναν όχλο να λεηλατεί τον Ναό της Δημοκρατίας στην χώρα, θα μείνουν στην μνήμη όλων σαν το τρομακτικό φινάλε μιας αυταρχικής περιόδου που κράτησε τέσσερα χρόνια και της οποίας σκηνοθέτης ήταν ο Ντόναλντ Τραμπ, o αυτοαποκαλούμενος, Προέδρος του νόμου και της τάξης. Γιατί σκηνές σαν και αυτές που παρακολουθήσαμε μπορεί να είναι γνωστές από άλλες χώρες, από “αποτυχημένα κράτη” και αυταρχικά καθεστώτα όχι όμως ποτέ από τις Ηνωμένες Πολιτείες που καυχιούνται πως είναι το λίκνο και ο υπερασπιστής της “δυτικής” δημοκρατίας. Τώρα απομένει πια στην Ιστορία να καταγράψει σε ένα ξεχωριστό κεφάλαιο την θητεία του Ντόναλντ Τραμπ. Μια καταγραφή που θα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα μια και από την μία έχουμε έναν απερχόμενο Πρόεδρο που τον εμπιστεύτηκαν και τον ψήφισαν με φανατισμό 70 εκατομύρια άνθρωποι, το 47% των πολιτών της χώρας του και που αναμφίβολα – γιατί οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια – τα πήγε καλά στην οικονομία, στήριξε τις επιχειρήσεις και πράγματι ήταν ο πρώτος πρόεδρος της Αμερικής που δεν κήρυξε κάποιον πόλεμο.

Από την άλλη όμως έχουμε την άσκηση μιας παράδοξης πολιτικής η οποία αποκαθήλωσε τις ΗΠΑ από την θέση της παγκόσμιας δύναμης “ρυθμιστή” των διεθνών εξελίξεων. Η ρητορική του (“America first”) και ο “πατριωτικός” απομονωτισμός που επέβαλλε στην χώρα , διαίρεσε τον Δυτικό κόσμο, τορπιλίζοντας Διεθνείς συνεργασίες και συμφωνίες όπως για παράδειγμα τη διεθνή συνεργασία για την κλιματική αλλαγή και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και υποβάθμισε κάθε κίνηση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την ενίσχυση της Δημοκρατίας. Αλλά και στο εσωτερικό, αναβίωσε το φυλετικό διχασμό, εγκατέλειψε τους μη προνομιούχους στην τύχη τους, και χώρισε τη χώρα στα δύο. Τέλος μπροστά στο παγκόσμιο κίνδυνο της πανδημίας η στάση του εξέθεσε ανεπανόρθωτα την πατρίδα του αφού μέχρι τέλους έδειξε να αγνοεί τους κινδύνους και να υποβαθμίζει την σοβαρότητα της κατάστασης αγνοώντας παράλληλα επιδεικτικά τους επιστήμονες. Γιατί θα θυμόμαστε τον Τραμπ.

Εκείνο όμως που θα θυμόμαστε όλοι από τον απερχόμενο πρόεδρο είναι το ιδιότυπο ταπεραμέντο του, η αλαζονεία του και ο αλλοπρόσαλος χαρακτήρας του που στην Διεθνή σκηνή καθιστούσε τον ίδιο και κατά συνέπεια και την χώρα του, απρόβλεπτο και επικίνδυνο. Ο πρόεδρος Τραμπ για τη ιστορία θα παραμένει ένα μεγάλο αίνιγμα, ακόμα και για ανθρώπους που τον έχουν γνωρίσει. Η προσωπικότητά του στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να χαρακτηριστεί ως άστατη και στη χειρότερη, ψυχαναγκαστική. Από το 2015, όταν ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων ο Ντόναλντ Τραμπ καβάλησε το κύμα λαϊκισμού που θα έπνιγε τις δημοκρατίες σε αμερικανική και ευρωπαϊκή ήπειρο και μέχρι την ως την αποχώρησή του από τον Λευκό Οίκο, στις 20 Ιανουαρίου 2021, η θητεία του σημαδεύτηκε από αμφιλεγόμενες δηλώσεις, διχαστικές αποφάσεις, μια οικονομική ανάκαμψη, η οποία εξαλείφθηκε λόγω της κρίσης του κορωνοϊού, δύο παραπομπές για δίκη στη Γερουσία, μια εισβολή του όχλου στο Καπιτώλιο.

Η περίοδος Τραμπ ήταν μια τετραετία κατά την οποία κυριάρχησαν η πολιτική πόλωση, η μισαλλοδοξία και δυστυχώς η συνωμοσιολογία, αφού επί τέσσερα χρόνια ο ισχυρότερος άνθρωπος του πλανήτη καλλιέργησε και ενίσχυσε τα ταπεινότερα ένστικτα μιας μερίδας του κόσμου, που επικροτούσε με κάθε τρόπο τις ρατσιστικές κατά καιρούς αντιλήψεις του, την σύμπλευσή του και πολλές φορές την άρνηση καταδίκης ακροδεξιών ομάδων και πρακτικών, τη νομιμοποίηση της αστυνομικής βίας και της βίας γενικότερα, τις επιθέσεις στον Τύπο και όλα αυτά μαζί, σε συνδυασμό με μια αλαζονεία που εξέφραζε σχεδόν κάθε στιγμή.

Συμπέρασμα. Φταίει μόνο ο Τραμπ και ο ιδιότυπος χαρακτήρας του για όλα αυτά; Φυσικά και όχι. Τι θα μπορούσαμε όμως να περιμένουμε όταν ο “ισχυρότερος άντρας του πλανήτη”, όπου σταθεί και βρεθεί, εκτός από αλλοπρόσαλλες δηλώσεις, έδειχνε να μην έχει καν την αίσθηση πως τα λεγόμενά του δεν έχουν επιπτώσεις, ούτε στον ίδιο αλλά ούτε και στους άλλους; Ο Τραμπ σαν Πρόεδρος ήταν αυτός που είναι, γεννημένος πλούσιος, που είχε μάθει να παίρνει ό,τι θέλει χωρίς να λογαριάζει το κόστος. Η επιτυχία της εκστρατείας του βασίστηκε στο ότι δεν ήταν πολιτικός, αλλά κάποιο είδος νέου προφήτη, ανατροπέα, παντογνώστη και πανίσχυρου. Η ταυτότητα αυτή άρεσε σε πολλούς ψηφοφόρους, έδινε φωνή στην οργή τους, στηλίτευε την «ελίτ», τους μετανάστες και διάφορες ομάδες που υποτίθεται ότι έφταιγαν για όλα τα προβλήματα των «πατριωτών». Ήταν αυτός που ήταν και ουδείς περίμενε να είναι καλύτερος. Οταν οι οπαδοί συγχωρούσαν τη συμπεριφορά του, στην ουσία συγχωρούσαν εαυτούς. Αυτή ήταν σίγουρη συνταγή για επιτυχία. Ο Τραμπ μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε χωρίς σοβαρές συνέπειες. Τώρα απομένει μόνος και αποτυχημένος καθώς οι πολιτικοί του φίλοι απομακρύνονται και οι αντίπαλοι ετοιμάζονται να τον αποκλείσουν από κάθε μελλοντικό του σχέδιο να ξαναπαίξει ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας με την δεύτερη παραπομπή του σε δίκη. Σίγουρα μια όχι καλή αποτίμηση μιας προεδρικής θητείας που τελικά αποκάλυψε το μέγεθος των προβλημάτων που αντιμετωπίζει μια βαθιά διχασμένη κοινωνία όπως αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών.

Το έργο του Μπάιντεν είναι σίγουρα δύσκολο. Πρέπει να κάνει όσα χρειάζονται για να εξαλείψει κάθε μην ξαναγίνει η χώρα έρμαιο κάποιου επόμενου λαϊκιστή. Γι’αυτό όμως θα χρειαστεί χρόνο, τύχη και ευρεία συνεννόηση μεταξύ πολιτών, πολιτικών και μέσων ενημέρωσης ώστε να ανατρέψει τη ζημιά της προηγούμενης θητείας και να επιχειρήσει ένα άλμα προς μια πιο δίκαιη κοινωνία, με περισσότερη ασφάλεια και ευκαιρίες.

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr