Κωστής Α. Μακρής

28 Ιανουαρίου 2015

Άουσβιτς, 70 χρόνια πριν

Άουσβιτς Ι, το αρχικό στρατόπεδο συγκέντρωσης και το διοικητικό κέντρο ολόκληρου του συγκροτήματος. Εδώ δολοφονήθηκαν περίπου 70.000 άνθρωποι, κυρίως πολωνοί διανοούμενοι και σοβιετικοί αιχμάλωτοι.

Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου, στρατόπεδο εξόντωσης, όπου δολοφονήθηκαν περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι, κυρίως Εβραίοι, Σίντι και Ρομά.

Άουσβιτς ΙΙΙ (Μόνοβιτς), στρατόπεδο εργασίας. (από την ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ)

Εβδομήντα χρόνια από τις φωτογραφίες του Άουσβιτς.

Εβδομήντα τέσσερα χρόνια από τότε που στήθηκαν τα στρατόπεδα εξόντωσης στο Άουσβιτς από τους Ναζί της Γερμανίας.

Εβδομήντα χρόνια από τότε που μερικές φωτογραφίες στοίχειωσαν την ανθρώπινη συνείδηση.

Από τότε, –για μένα– κανένα ανθρώπινο ον δεν μπορεί να αναστοχάζεται με τον ίδιο τρόπο την ιστορία και το είδος του.

Από τότε, –για μένα– καμιά δικαιολογία δεν είναι ανεκτή από τους ανθρώπους για τα όσα μπορεί να σκεφτεί, να σχεδιάσει και να πράξει το είδος του ανθρώπου.

Από τότε, –για μένα– η κάθε είδους εκδίκηση το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να αναπαράγει το έγκλημα.

Από τότε, –για μένα– μόνο η Αγάπη, η Συγχώρεση και η Αποδοχή του άλλου πρέπει να είναι οι μόνοι τρόποι και δρόμοι επιβίωσης του Ανθρώπου και όλων όσοι συνυπάρχουμε –ακούσια και εκούσια– πάνω σ’ αυτόν τον Πλανήτη.

Από τότε, –για μένα– μια κατακόρυφη ρωγμή, υπαρκτή από αιώνες αλλά ποτέ πριν τόσο καλά σχεδιασμένη, αναδείχτηκε, καταδείχτηκε και χώρισε στα δύο την ανθρώπινη Ιστορία:

Από τη μια μεριά η Ζωή με Αγάπη και με σύμβουλο τον Θάνατο (σαν φυσικό τέλος της ζωής),

Και, από την άλλη, ο αφύσικος και διαρκής Θάνατος, χωρίς Ζωή και Αγάπη.