Παρότι μικρός σε ηλικία, ομολογώ ότι σε όλους του τομείς μου αρέσουν τα παλιά. Συνεπώς είμαι λάτρης των παλιών ταινιών,ηθοποιών και σκηνοθετών. Έχουν περάσει κιόλας 13 χρόνια από τότε που μπήκε το 2000 και πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στον κινηματογράφο. Δυστυχώς προς το κακό. Σε σχέση με παλαιότερες δεκαετίες οι ταινίες που βγαίνουν κάθε χρόνο έχουν από διπλασιαστεί έως δεκαπλασιαστεί και οι σωστοί πρωταγωνιστές δεν μετριούνται πια στα δάκτυλα. Η τεχνολογία έχει επηρεάσει σε τεράστιο βαθμό διώχνοντας τη γοητεία του vintage και περιορίζοντας την υποκριτική δύναμη του ηθοποιού. Ο στόχος έγινε το χρήμα. Όσο περισσότερο γίνεται. Έτσι δεν υπάρχει πρόβλημα εάν μία ταινία στερείται ποιότητας και κριτικών, αρκεί να βγάλει τα εκατομμύρια δολλάρια που θέλει με αποτέλεσμα να βγαίνουν ακόμα περισσότερες τέτοιου είδους ταινίες. Συμπέρασμα: Φθήνουσα πορεία στο σινεμά στην ”μετά Millenium” εποχή. Αλλά επειδή ζούμε στο τώρα και όπως είπε και ένας φίλος μου: ”Aισιοδοξία βρε!” (ναι, εσένα λέω Γεράσιμε), ας δούμε μερικά πράγματα που αξίζουν σήμερα.
10. Σκηνοθέτες που σεναριογραφούν.
Ο αγαπημένος μου συνδυασμός είναι σεναριογράφος και σκηνοθέτης σε ένα, όπως είναι και οι παρακάτω κύριοι. Σκηνοθέτες με ταυτότητα που μπορούν και προσφέρουν και θα συνεχίσουν να προσφέρουν.
Wes Anderson – ”Προστατευόμενος” του Francis Ford Coppola, παρότι ήδη επιτυχημένος έχει άπειρο μέλλον μπροστά του. Μελαγχολικός, με παιδική αθωότητα στο πώς βλέπει τα πράγματα και με μαεστρικές ψυχογραφήσεις των ανθρωπίνων σχέσεων. Δείτε και θα καταλάβετε: The Royal Tanenbaums(2001), The Darjeeling Limited(2007), Fantastic Mr. Fox(2009), Moonrise Kingdom(Ο έρωτας του φεγγαριού-2012). Του χρόνου θα βγει στις αίθουσες η νέα του ταινία με τίτλο ”Grand Budapest Hotel” η οποία φαίνεται εξαιρετική.
Αδέλφια Coen – Από το 1984 και το ”Blood Simple.” έδειξαν το σεναριογραφικό-σκηνοθετικό μυαλό τους. Μέχρι σήμερα κλιμακωτά φτάνουν σε ένα χωρίς τέρμα απώγειο στην καριέρα τους. Έκαναν την μαύρη κωμωδία ξεχωριστό κινηματογραφικό είδος και πήραν ό,τι Oscar υπήρχε για το ”No country for old men (Καμία πατρίδα για τους μελλοθανάτους-2007)”. Δείτε: O Brother, Where Art Thou? (Ω Αδελφέ, Πού Είσαι;-2000), The Man Who Wasn’t There (Ο Άνθρωπος που δεν Ήταν Εκεί-2001), No country for old men (Καμία πατρίδα για τους μελλοθανάτους-2007), Burn After Reading (Καυτό απόρρητο-2008), Α Serious Man (2009), True Grit (Αληθινό θράσος-2010) και το ήδη με καλές κριτικές και βραβείο στις Κάννες ”Inside Llewyn Davis” που θα έρθει στην Ελλάδα τον Γενάρη.
Paul Thomas Anderson – Ίσως ο καλύτερος δημιουργός σήμερα. Βγάζει αργά ταινία αλλά ίσως για αυτό και γίνεται αριστούργημα. Χρησιμοποιεί μεγάλης διάρκειας σκηνές στις ταινίες του και χαρακτηρίζεται για τις χωρίς διάλογο εισαγωγές σε αυτές, με τρομερή παραστατικότητα ενός γεγονότος (εισαγωγή ”Θα χυθεί αίμα). Δείτε: Magnolia (1999-2000), Punch-Drunk Love (2002), There will be blood (Θα χυθεί αίμα-2007), The Master (2012).
Ο Μιχάλης Ναβροζίδης, είναι φοιτητής στο Τ.Ε.Φ.Α.Α Θεσσαλονίκης και παρακολουθεί μαθήματα στην Σχολή Κινηματογράφου.Διαβάστε εδώ τα προηγούμενα αφιερώματα του αρθρογράφου.
SHARE
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
