Ανοιχτή πόρτα Πόρτα στην Πολιτική

Ο Τσιόδρας και το δίδαγμα της μπάλας, του Πάνου Μπιτσαξή

Spread the love

 

Πάνος Μπιτσαξής

Το δεύτερο ημίχρονο (Α΄)

 Ο ΤΣΙΟΔΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ ΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣ

 

Διαβάστε την ενότητα Το Δεύτερο Ημίχρονο (Α’-Β’-Γ’)

  Ξετυλίγω χαλαρά και ήρεμα τις πρώτες μου σκέψεις για το “μετά”. Τα όσα θα πω εισαγωγικά, μην τα πάρετε κατά κυριολεξία. Σε μεγάλο βαθμό είναι οι συνειρμοί της καραντίνας. Ελπίζω ο Τσιόδρας να έχει δει στη ζωή του κάποια μπάλα αν και έτσι όπως τον “κόβω”, δεν είμαι σίγουρος. Όχι ότι δεν μπορεί να κάνει θαύματα και χωρίς αυτό. Σαφέστατα μπορεί. Αντλώντας την απαραίτητη παράλληλη γνώση από άλλες αναβλύζουσες πηγές. Τη στρατηγική, τη θεωρία των παιγνίων, το σκάκι. Όμως, το δίδαγμα της μπάλας θα του ήταν πολύτιμο. Για τον Χαρδαλιά δεν έχω καμιά αμφιβολία. Δεν ξέρω τί ομάδα είναι αλλά σίγουρα θα ήταν οπαδός της “Δόξας Βύρωνα” και του γειτονικού “Εθνικού Αστέρα”. Υπάρχουν άραγε ακόμα; Είναι ευτύχημα ότι τόσο ο Πρωθυπουργός, όσο και ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ξέρουν από μπάλα. Ο πρώτος, μάλιστα, από καιρού εις καιρόν, αθλείται με ποδόσφαιρο. Το γνωρίζω από τους γιους μου. Άρα, μπορούν να καταλάβουν καλύτερα τι θέλω να πω. Ίσως, το μόνο το οποίο τους συνδέει, το μόνο κοινό, είναι η ίδια ομάδα, που, ως γνωστόν, περνάει δύσκολα.

Γιατί, όμως, τα λέω όλα αυτά ;

Ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι είναι ένα μικρό χωροχρονικό σύμπαν. Ο χώρος, είναι το γήπεδο. Ο χρόνος, δεν είναι τα 90 λεπτά, που πρόχειρα θα απαντούσαν οι περισσότεροι. Είναι τα 90 λεπτά   συν τις καθυστερήσεις. Οι καθυστερήσεις είναι κρίσιμο επιμέρους χωροχρονικό πεδίο. Στις καθυστερήσεις έχουν γίνει οι μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές ανατροπές. Για καλό ή για κακό. Αφήνω, δε, στην άκρη την εξαίρεση στα ματς της πρόκρισης. Εκτός από τα 90 λεπτά και τις καθυστερήσεις, μπορεί να έχουν και παράταση ακόμα και πέναλτι. Γιατί, σε  αυτά τα ματς πρέπει πάντα να υπάρχει νικητής. είναι η περίπτωση που ζούμε σήμερα με τον κορωνοϊό.

Μέσα στο χωροχρονικό σύμπαν ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, το κάθε δευτερόλεπτο, ακόμα και το δέκατο του δευτερολέπτου, μπορεί να έχει καταλυτική σημασία. Είναι ο παράξενος συνδυασμός της ικανότητας και της τύχης (ή της ατυχίας) που μπορεί να κάνει τη μεγάλη διαφορά. Στο ποδόσφαιρο, το μπαλέτο του λαού, αυτή είναι η μαγεία. Με τον κορωνοϊό δυστυχώς, δεν υπάρχει μαγεία. Μόνο φόβος. Προφανώς, σε αυτό το σχεδόν μεταφυσικό ανακάτεμα της βούλησης, της ικανότητας και των ανεξέλεγκτων δυνάμεων της τυχαιότητας, παίζει κυρίαρχο ρόλο ο τύπος με τη μαύρη στολή, ο διαιτητής. Υπό μία έννοια, ρυθμίζει τις δυνάμεις αυτές, μέσα σε έναν κώδικα κανόνων. Ακόμα και αυτός ο φουκαράς, ο τέταρτος διαιτητής, που περιμένει υπομονετικά την καθολική προσοχή στα λίγα δευτερόλεπτα που κραδαίνει τον πίνακα με τα λεπτά των καθυστερήσεων παίζει τον ρόλο του.

Είναι γνωστό σε όσους ξέρουν από μπάλα, πως, όταν το ματς φτάνει στο 40ο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου, ο προπονητής κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα. Το μισό του μυαλό, είναι να διαχειριστεί τον υπόλοιπο χρόνο πριν πάει η ομάδα του στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα. Το άλλο μισό, είναι το πώς θα διαχειριστεί, ανάλογα με την έκβαση του πρώτου ημιχρόνου, το δεύτερο ημίχρονο. Γιατί, στο δεύτερο ημίχρονο, όσο η κλεψύδρα αδειάζει, γίνονται περισσότερα πράγματα από όσα έγιναν στο πρώτο ημίχρονο. Οι αλλαγές τακτικής, οι αλλαγές διάταξης, οι προσαρμογές στις εξελίξεις, η αντικατάσταση παικτών. Γι’ αυτό, και οι στοιχηματικές αποδόσεις στις ραγδαίες ανατροπές, που μπορούν να συμβούν στο δεύτερο ημίχρονο, ούσες απρόβλεπτες, είναι πάρα πολύ μεγάλες. Για όλους αυτούς τους λόγους, αστειευόμενος θα έλεγα, ότι δεν θα ήταν άστοχο, κάποιοι μεγάλοι προπονητές να κάνουν ένα σεμινάριο γενικών αρχών διαχείρισης του δεύτερου ημιχρόνου στον Τσιόδρα και την επιστημονική ομάδα, που διαχειρίζεται την κρίση. Θα επέλεγα τον Μουρίνιο, τον Ρανιέρι και φυσικά τον Όττο Ρεχάγκελ, που θα έπρεπε να ανακληθεί από την εφεδρεία, λόγω της εγνωσμένης πείρας τους στην χωροχρονική διαχείριση ενός αγώνα. Παρά την συμπάθειά μου, δεν θα επέλεγα τον Άγγελο Αναστασιάδη, γιατί εναποθέτει στην Παναγία περισσότερες ευθύνες από όσες Της αναλογούν. Γιατί, κάπως έτσι, πήγε “άπατη” η εθνική ομάδα.

 Το δίδαγμα της μπάλας είναι το δεύτερο ημίχρονο.  Αν ο Τσιόδρας ζήταγε τη γνώμη των παραπάνω προπονητών, το πρώτο που θα τον ρωτούσαν, θα ήταν  “τί έγινε στο πρώτο ημίχρονο;”. Αν και είμαστε ακόμα στο 40ο λεπτό ο Τσιόδρας θα μπορούσε, πειστικά, να απαντήσει Ελλάδα – Κορωνοϊός σημειώσατε 1. Με αυτό το δεδομένο, το απρόσμενο και υπερήφανο, αρχίζει η συζήτηση για το δεύτερο ημίχρονο. Πώς θα διατηρηθεί στο δεύτερο ημίχρονο το σημείο 1.

Με την ευκαιρία, φίλε Θανάση Καρτερέ. Έχεις ακούσει πως κυκλοφορεί μια ίωση; Ή μήπως όχι ;

6.4.2020

 (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…)

 Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
Kostis A. Makris
Καλά Χριστούγεννα 2017, του Κωστή Α. Μακρή
Ας μην αφήσουμε να χαθεί αυτή η ευκαιρία…, του Γιώργου Σάββενα
-«Έλα πιο κοντά…»-“Come closer…”, του Γιώργου Σαράφογλου – by George Sarafoglou

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.