Πλησιάζω εκεί που είναι συγκεντρωμένα τα παιδιά πριν την παρέλαση.

Οι δοκιμές από τα τύμπανα δημιουργούν ένα συνονθύλευμα, ένα σύμπλεγμα, ένα ηχητικό κλάστερ (cluster) που δεν ξέρω αν παραπέμπει στον Σικελιανό ―

«Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,

δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…

Βογκήστε τύμπανα πολέμου… Οι φοβερές

σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !»* ―

ή σε μια ιδιότυπη προετοιμασία για εφηβικό πάρτι.

Πλησιάζω στον ίδιο δρόμο όπου, πολλά χρόνια πριν, είχα παρελάσει ως σημαιοφόρος στην 6η Δημοτικού, ερωτικά κι ανέραστα πλαισιωμένος από δυο πανύψηλες, ωραίες και όμορφες συμμαθήτριές μου, παραστάτιδες και συμπαραστάτισσες στη δόξα μου και στην ντροπή μου να κουβαλάω μια σημαία το βάρος τής οποίας δεν είχα ακόμα μετρήσει.

Πλησιάζω εκεί όπου θα παρελάσει σε λίγο ένα μικρό κορίτσι που με φωνάζει παππού.

Αλήθεια… Τι γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου;
Μάλλον την ελπίδα. Ότι όσο βαθύ κι αν είναι το σκοτάδι, το φως θα έρθει.

Από ψηλά. Από πιο ψηλά. Κι από μέσα μας.

Πλησιάζω και βλέπω τη γυναίκα που σηκώνει ψηλά το φτερωτό παιδί.

«Πιο ψηλά» είναι ο τίτλος του έργου.

Το έχει φτιάξει ο γλύπτης Γιώργος Γεωργιάδης.

Δάσκαλός μου ―του σχεδίου― στη Σχολή Δοξιάδη, πριν από πολλά χρόνια.

Και τώρα φίλος· καθώς το πέρασμα των χρόνων μάς κάνει σχεδόν  συνομήλικους.

«Πιο ψηλά».
Νέο σύμπλεγμα, νέο συνονθύλευμα, νέο κλάστερ.

Συναισθημάτων τώρα.

Μια στιβαρή συγκίνηση ―που τα θεμέλιά της μου είναι αόρατα― με πιάνει και με σηκώνει ψηλά ―«πιο ψηλά»― σαν φτερωτό μωρό.

Βογκούν τα τύμπανα καθώς τα πλησιάζω.

Και βλέπω χαμόγελα, φωτεινά νεανικά και παιδικά πρόσωπα.

«Πιο ψηλά…» εύχομαι μέσα μου.

Σε ποιον το εύχομαι;

Σε όλους και σε όλα.

Πιο ψηλά, Ελλάδα μου.

Μπορείς.

01 Νοεμβρίου 2018

Σημ. Κ.Α.Μ.: Οι φωτογραφίες μου, αδικούν το γλυπτό. Αν βρεθείτε στο Μαρούσι, στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας, απέναντι σχεδόν από το Δημαρχείο, αναζητείστε το.

*Το απόσπασμα είναι από το ποίημα «Παλαμάς» του Άγγελου Σικελιανού, που το απήγγειλε ο ποιητής στην κηδεία του μεγάλου ποιητή Κωστή Παλαμά, στην Αθήνα, στις 23 Φεβρουαρίου 1943, μεσούσης της Γερμανικής Κατοχής.

Ακολουθεί ολόκληρο το ποίημα:

Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,

δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…

Βογκήστε τύμπανα πολέμου… Οι φοβερές

σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

---

Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα! Ένα βουνό

με δάφνες αν υψώσουμε ως το Πήλιο κι ως την Όσσα,

κι αν το πυργώσουμε ως τον έβδομο ουρανό,

ποιόν κλεί, τι κι αν το πεί η δικιά μου γλώσσα;

---

Μα εσύ Λαέ, που τη φτωχή σου τη μιλιά,

Ήρωας την πήρε και την ύψωσε ως τ’ αστέρια,

μεράσου τώρα τη θεϊκή φεγγοβολιά

της τέλειας δόξας του, ανασήκωσ’ τον στα χέρια

---

γιγάντιο φλάμπουρο κι απάνω από μας

που τον υμνούμε με καρδιά αναμμένη,

πες μ’ ένα μόνο ανασασμόν: “Ο Παλαμάς !”,

ν’ αντιβογκήσει τ’ όνομά του η οικουμένη !

---

Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,

δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…

Βογκήστε τύμπανα πολέμου… Οι φοβερές

σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

---

Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ένας λαός,

σηκώνοντας τα μάτια του τη βλέπει…

κι ακέριος φλέγεται ως με τ’ άδυτο ο Ναός,

κι από ψηλά νεφέλη Δόξας τονε σκέπει.

 

Τι πάνωθέ μας, όπου ο άρρητος παλμός

της αιωνιότητας, αστράφτει αυτήν την ώρα

Ορφέας, Ηράκλειτος, Αισχύλος, Σολωμός

την άγια δέχονται ψυχή την τροπαιοφόρα,

---

που αφού το έργο της θεμέλιωσε βαθιά

στη γην αυτήν με μιαν ισόθεη Σκέψη,

τον τρισμακάριο τώρα πάει ψηλά τον Ίακχο

με τους αθάνατους θεούς για να χορέψει.

---

Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,

δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…

Βόγκα Παιάνα ! Οι σημαίες οι φοβερές

της Λευτεριάς ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Κωστής Μακρής

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr