Το παράθυρο μου απόψε ορθάνοιχτο.  Κοιτάζω τον ουρανό, εκεί που λάμπουν  τ΄άστρα. Απόψε λάμπει κι η καρδιά μου.

Εγώ σκέφτομαι τα βράδια…ου, όσα του γιαλού τα κύματα. Το ξέρεις.  Στα αυτιά μου αντηχεί  η φωνή σου και με ταξιδεύει. Απόψε θα κάνω τις κουρτίνες του παραθύρου μου πανιά κι ύστερα  θα σε βάλω καπετάνισσα και οδηγό μου.  Ξέρω πόσο σου αρέσουν οι βόλτες και τα ταξίδια. Είσαι ατρόμητη, θαρραλέα. Σου αρέσει να παίζεις σαν παιδί, «Νταμ νταμ φιλί μικο νταμ νταμ»  και να  τραγουδάς το  «βγαίνει η βαρκούλα». Πάντα θα μαλώνουμε για το ποιός θα τα φυλάει. Λοιπόν, ξέρεις τί πιστεύω, πιστεύω πως  ένα μωρό θαρρείς να έχει κρυφτεί στο σώμα σου, χρόνια τώρα, πάντα έτοιμο για περιπέτειες και σκανδαλιές.

Ποιητική αδεία, απόψε  θα πετάξουμε κιόλας. Το δικό μου το σκαρί πάει και βουνό και θάλασσα. Μιά φορά βρεθήκαμε σε ένα ηφαίστειο έτοιμο να ξαναγεννηθεί! Επτά γενιές σβηστό ήταν, θυμάσαι;  Μαγικό!

Λοιπόν φεύγουμε αλλά  δεν θα πω του Θωμά. Δεν τον συμπάθησα ποτέ. Δεν στο ειχα πει τότε.. ‘Ετσι κι αλλιώς ποτέ μα ποτέ δεν είναι σπίτι. ‘Αντε πάμε.

Απέναντι, τί πού; Απέναντι!

Να  πάμε όμως πρώτα στον ΄Αδωνη. Ξέρεις, για καφέ. Και μετά σινεμά.  Αλλά σε παρακαλώ, σε ικετεύω φιλενάδα, στο τέλος μη, αχ, μη με πας απ΄το σπίτι. Γι’ απόψε τουλάχιστον. Στον Θεό να με πας.   ‘Εχω να του πω πολλά. Κι αν μ΄αγαπάει κανείς…αλλά κυρίως για την σωτηρία της ψυχής που είναι πολύ μεγάλο πράγμα, λένε. Κι έτσι θα ΄ναι, για να το λένε.

Κλείνω τα μάτια και γέρνω στην κουπαστή. Τί τρελή βραδιά! Είχε πιάσει μιά ήσυχη βροχούλα και μόλις σταμάτησε. Αχνοφαίνεται ένα ουράνιο τόξο. Τώρα θα μου πεις , ουράνιο τόξο μες την νυχτα. Αλλά είπαμε, απόψε όλα γίνονται.  Όταν βγαίνει ουράνιο τόξο, ξέρεις, ο ουρανός κάνει γιορτή. Μα πόσο  όμορφα! Θέλω να το απολαύσω κι όσο κρατήσει. ΄Εχω νομίζω το δικαίωμα. Δεν έχω; Να βγούμε από τον μεσαίωνα της λογικής μου έλεγες παλιά μαζί με την Δήμητρα.

Στις δώδεκα ακριβώς μπορεί να ξαναβρεθώ πίσω από το παράθυρό μου. Εκεί που η ζωή είναι μιά σταλιά. Ό,τι προλάβουμε απόψε κι όσο αντέχει ακόμα το σαρκίο μας.

Να, κοίτα, απέναντι  είναι το νησί,  με τα κοράλλια και την χρυσή αμμουδιά. Εκεί να πάμε.  Θα βρούμε κι ένα βράχο να δέσουμε. Εσύ βούτα για πεταλίδες που ξέρω πως τρελαίνεσαι. Υπέροχα, ε;! Κι άσε το κινητό να χτυπά στον βρόντο.

Αχ, όλα αυτά που φοβούνται όλοι, είναι ακόμα εδώ…κι οι καιροί γιασεμάκια του άοσμου. Από το χάος τους κομμένα. Και ποιός δεν έχει το προσωπικό του χάος τη σήμερον; Και πάντα δηλαδή. Α, ρε χρόνε αλήτη, στάχυα είμαστε στου χρόνου τ΄αλώνια…

Αλλά παλιά τραβούσαν περισσότερα. Ρώτα τον μικρό Ιεζεκιήλ να σου πει. Μου είχες πει κάποτε την ιστορία του και έτσι όπως στεκόσουν με ανοιχτά τα χέρια στην σκηνή, ήσουν σαν τον Εσταυρωμένο και γω σε άκουγα και έκλαιγα, έκλαιγα, με ένα ποτό ξεχασμένο στο χέρι μου, έκλαιγα για το καημένο το παιδί. Θυμάσαι; Στο Ρόδον κάποτε.

Αλλά ακόμα κι έτσι, όταν αισθάνομαι ένα βάρος, ήταν πάντα κάποιες στιγμές που με έκανες να θέλω να κάνω την  χαρά…  οικόπεδο, όχι τίποτε άλλο, αλλά για να έχω κάπου να γυρίσω. Να λέω, ήρθα και εδώ, τώρα, είμαι ευτυχισμένη. ‘Ηρθα με το μπλε μου το ποδήλατο κι άντε πιάστε με. Θα χορέψω τα πιο ωραία λαϊκά. Στο παλιό το σπίτι το πατρικό. Εκείνο με τα μωσαικά και το γαλάζιο γύψο στην οροφή.

Κι ας αλλάζουν όλα γύρω μας. Το ξέρω.Το νιώθω. Και μόνο αυτά που περάσαμε θα μείνουν. Αυτά κι αυτή η αγάπη. Αυτή που πότε σωπαίνει και πότε μιλά.

Δεν θέλω και πολλά, ξέρεις. Να είμαστε έτσι καλά, αυτό θέλω μόνο από τον αγαπημένο μου. Από τον άνθρωπό μου, τον άγγελό μου.  Με καταλαβαίνεις; Να κάνουμε αστεία, στη μέση του δρόμου, στον κόσμο μπροστά. Τί άλλο καλύτερο μπορούσα να ελπίζω. Είμαστε ακόμα ζωντανοί, στην σκηνή, σαν ροκ συγκρότημα…

Αυτή είναι η δική μου έξοδος κινδύνου.

Και συ είσαι η Άλκηστις, η δική μου η Άλκηστις.

Υστερόγραφο:  Aυτό το κείμενο στην ουσία είναι ένα παζλ. Ένα παζλ από λέξεις που σχεδόν όλες είναι δανεικές από τραγούδια που αγάπησα μέσα από την φωνή της Άλκηστις  Πρωτοψάλτη. Όσοι την αγαπάτε όσο εγώ  και την ακολουθείτε στην πορεία της μέσα στον χρόνο, θα το έχετε σίγουρα καταλάβει. Στους υπόλοιπους εύχομαι να το κάνετε

Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr