Κωστής Α.Μακρής: Είναι ζωγράφος-γραφίστας και συγγραφέας και ασχολείται με το έντυπο, το κείμενο, τη διαφήμιση και την οπτική και λεκτική επικοινωνία.

Κωστής Μακρής

Μια από τις μεγαλύτερες μέρες του χρόνου, τι πιο βαθυστόχαστο να πω από την ευχή:

«Καλή σας ημέρα, μεγάλη και ειρηνική»;

Και να προσθέσω κάτι άσχετο με την τρέχουσα σφοδρά εκρηκτική επικαιρότητα:

έχω βαρεθεί να ακούω τους δεκοχτούρους να προσπαθούν να προσελκύσουν μια οποιαδήποτε δεκοχτούρα ―«Φαΐ όποιο σ’ αρέσει, γυναίκα όποια σε θέλει», έλεγε ο, έμπειρος περί αυτά, εκ μητρός παππούς μου― πλευρίζοντάς την και γουργουρολαρυγγοκρώζοντας ένα χού-χού-χούου που εγώ ―εδώ και κάτι εβδομάδες― το ακούω ως «Δε-θέ ― λω-τσιπς», λες και πρέπει να πει στην υποψήφια για ζευγάρωμα δεκοχτούρα τι τρώει και τι δεν τρώει.

Και ενοχλούμαι διότι εμένα μου αρέσουν πολύ τα τσιπς (προτιμώ τα κυματιστά με αλάτι, χωρίς ρίγανη, πάπρικα και τέτοια) αλλά δεν το βροντοφωνάζω και ούτε έλεγα ―παλιά― σε όποια κοπέλα συναντούσα «Ξέρεις, τρελαίνομαι για τσιπς!».

Και τώρα, εδώ που τα λέμε, μήπως πραγματικά είμαι στην κοσμάρα μου; Όταν ο κόσμος γύρω μου φλέγεται, ενώ βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας γενικευμένης σύρραξης, εγώ να ασχολούμαι με τους δεκοχτούρους, τα τσιπς και άλλα τέτοια μικρά κι ασήμαντα;

Αλλά… Σε ποιον και σε ποιαν έχω να δώσω λογαριασμό;

Μήπως μου δίνουν λογαριασμό οι αρχιτέκτονες και οι πρωτεργάτες των πολέμων;

Από την άλλη μεριά, μήπως οι δεκοχτούροι και οι δεκοχτούρες ασχολούνται με τις μ@λ@κ1ες των ανθρώπων;

Έβλεπα τις προάλλες ένα τέτοιο πτηνό ―δεν διέκρινα αν ήταν δεκοχτούρος ή δεκοχτούρα― που κάθε τόσο πήγαινε στο φύλλωμα ενός γειτονικού δέντρου κουβαλώντας στο ράμφος του ένα κλαδάκι, μικρό ή μεγαλύτερο. Ήξερα ότι ετοίμαζε τη φωλιά που θα υποδεχόταν τα αβγουλάκια που θα γεννούσε η δεκοχτούρα, θα τα κλωσσούσε και σε λίγο καιρό, νέα δεκοχτουράκια θα εμφανιστούν να χου-χου-ουίζουν στα πέριξ. Παντελώς αδιάφορα για τις διεθνείς εξελίξεις. Ακόμα κι αν τα πλησιάσει ο πόλεμος και πάρει τη ζωή τους, εκείνα θα πεθάνουν χωρίς ποτέ τους να αναρωτηθούν για τον κόσμο ως παράσταση, ως βούήση ή ως κάτι άλλο.

ΥΓ. Αν, ο μη γένοιτο, ξεσπάσει αύριο, μεθαύριο ο 3^ος Παγκόσμιος Πόλεμος, νομίζω ότι αυτά που έγραψα πιο πάνω θα αφήσουν παγερά αδιάφορη την ανθρωπότητα που νομίζει εαυτήν ανώτερη πάντων των γήινων, μην πω και των εξωγήινων. Διότι μπορεί ο Πόλεμος να θεωρείται πατήρ πάντων αλλά ανάμεσα στα πάντα ―και δεν αναφέρομαι στα συμπαθή ασπρόμαυρα αρκουδάκια― υπάρχουν και πάρα πολλά εγκλήματα ανθρώπων, από όλες τις μεριές, τα οποία εμείς οι ανόητοι τα φορτώνουμε στον Πόλεμο λες και ο Πόλεμος είναι φυσικό φαινόμενο και όχι ανθρώπων έργο. Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, κατά της Γης και κατά όλων των κατοίκων του πλανήτη μας. Ακόμα και οι δεκοχτούρες, που δεν έχουν φταίξει σε τίποτα, μπορεί να δουν τη φωλιά τους να χάνεται, μαζί με τα δεκοχτουράκια τους.

Περαστικά μας…

Κωστής Α. Μακρής

Κυριακή 22 Ιουνίου 2025