Κωστής Α. Μακρής  

 

 

 

 

Περίληψη:

 

 

Τέσσερα χαρισματικά παιδιά, δυο κορίτσια και δύο αγόρια.

Ένας παππούς με παράξενες ικανότητες και με το όνομα Αριστοτέλης.

Ένας σκύλος, ένα γατί κι ένας παπαγάλος.

Όλοι αυτοί ξεκινούν μέσα στην καρδιά του χειμώνα για ένα μυστικό, μακρινό και επικίνδυνο ταξίδι.

Ο σκοπός τους είναι να βρουν και να ξαναφέρουν πίσω στη Γλαυκαία, την πόλη τους, και στη χώρα τους την Ελλωτία, τα Ελπιδόνια, τα πουλιά της Ελπίδας.

Η χώρα τους, όπως και οι γειτονικές χώρες, υποφέρουν κάτω από την απάνθρωπη τυραννία των Οριζόντων Κυβερνητών.

Οι Ορίζοντες Κυβερνήτες, όπως αποκαλούν τον εαυτό τους οι τύραννοι, θα κάνουν ό,τι μπορούν για να εμποδίσουν το Ταξίδι των παιδιών και τον ερχομό των Ελπιδονιών.

 

Καθώς τα τέσσερα παιδιά ταξιδεύουν προς τον μακρινό Βορρά, ένας θρύλος γεννιέται, τα ακολουθεί και απλώνεται σε όλες τις γύρω χώρες.

Εκατοντάδες γνωστοί και άγνωστοι φίλοι και εχθροί βρίσκονται αντιμέτωποι με τον εαυτό τους, τους εχθρούς τους, τη μοίρα και τον χρόνο.

 

Αρχαίες προφητείες, χρησμοί, θρύλοι, αγαθές δυνάμεις, μαγικά αντικείμενα, παλιά βιβλία, παραμύθια, παιχνίδια, τραγούδια και χοροί βρίσκονται στο πλευρό των τεσσάρων παιδιών και των φίλων τους.

 

Στρατιές από Υπερφύλακες, Μίσθορκους και άλλα όργανα των Τυράννων, κατάσκοποι, προδότες, χαφιέδες, άγρια ζώα, μυθικά κακόβουλα και πανίσχυρα πλάσματα, καταχθόνιες μαγικές δυνάμεις καθώς κι ένας ανελέητος Χειμώνας, προσπαθούν με κάθε τρόπο να εμποδίσουν το Ταξίδι.

 

Θα καταφέρουν τα τέσσερα παιδιά να ξεπεράσουν τους κινδύνους που τα απειλούν;

Θα μπορέσουν οι «Τέσσερις Καθαρές Καρδιές», όπως ονομάζονται τα παιδιά από τους Φίλους της Ελπίδας και των Ελπιδονιών, να φτάσουν στην καρδιά του θρύλου τους;

Θα αντέξουν τις κακουχίες και τις απειλές που τα ζώνουν;

Θα κατορθώ­σουν οι τέσσερεις φίλοι να πετύχουν τον στόχο τους;

Θα βρουν τα Ελπιδόνια;

Θα μπορέσουν να τα ελευθερώσουν;

Θα θέλουν τα Ελπιδόνια να επιστρέψουν στην Ελλωτία και στη Γλαυκαία, τρεις γενιές μετά τον άγριο διωγμό τους από τους Ορίζοντες Κυβερνήτες;

Θα βρεθούν στη Γλαυκαία την Πρώτη Μέρα της Άνοιξης;

Ή θα νικήσουν οι Σκοτεινοί Ορίζοντες και οι ακόμα πιο σκοτεινοί σύμμαχοί τους;

Θα αντέξουν οι μικρές πλάτες των παιδιών το βάρος της ευθύνης που ανέλαβαν;

Ή θα λυγίσουν μπροστά στον τρόμο, τις απειλές και τα εμπόδια που τους κυκλώνουν;

Θα έρθει ξανά η Άνοιξη μετά από έναν μακρύ Χειμώνα;

 

Ποιο είναι το πραγματικό νόημα της αρχαίας προφητείας που έλεγε:

«Όταν τα Ελπιδόνια μάς εγκαταλείπουν, είναι μακρύς ο Χειμώνας μέχρι την Άνοιξη που οι Τέσσερεις Καθαρές Καρδιές θα ξαναδείξουνε το Δρόμο».

 

Ήρθε η ώρα να τελειώσει ο «μακρύς Χειμώνας» ή όχι ακόμα;

 

Θα συγχωρέσουν τους ανθρώπους τα Ελπιδόνια;

 

Όμως, όπως λέει κι ο παππούς Αριστοτέλης:

«Υπάρχουν κάποια πράγματα στον Κόσμο, που το μόνο που μπορούμε να πούμε γι’ αυτά είναι ένα απλό “Δεν ξέρω”».

 

 

Σημείωση:

 

Σήμερα, 27η Νοεμβρίου 2017, την ένατη ημέρα της νέας σελήνης του Νοεμβρίου και μετά το τέλος της έβδομης διόρθωσης/επιμέλειας/αναθεώρησης του μυθιστορήματός μου «Τα Ελπιδόνια», που ξεκίνησα να το γράφω την άνοιξη του 2006 και το κατοχύρωσα σε συμβολαιογράφο το 2007 (μαζί με τις εικόνες που το συνοδεύουν), αποφασίζω να δημοσιεύσω μια σύντομη περίληψή του με σκοπό την κοινοποίηση και, κατά κάποιον τρόπο, κατοχύρωση στο διαδίκτυο της ιδέας μου και του τίτλου.

Είναι ένα μυθιστόρημα πολιτικής μυθολογίας που απευθύνεται σε παιδιά, εφήβους, νέους, μεσήλικες και υπερήλικες όλων των φύλων και των φυλών που συνεχίζουν να ελπίζουν ότι ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος χωρίς να χρειάζεται να (ξανα)κολυμπήσει στο αίμα.

Αν το διαβάσουν κάποτε και άλλοι, καλό να τους κάνει.

Επειδή είναι ένα πολύ μεγάλο μυθιστόρημα (περίπου 700 σελίδες Α4, χωρισμένο προς το παρόν σε δύο μέρη) και επειδή δεν ξέρω πότε, αν και από ποιον θα εκδοθεί, θέλησα να κοινοποιήσω την ύπαρξή του έστω και με μια μικρή περίληψη.

 

Θα χαρώ αν βρεθούν μερικές φίλες και φίλοι που θα κοινοποιήσουν αυτό το δημοσίευμα.
Άλλωστε, έχω γράψει αρκετές φορές ότι ελάχιστα πράγματα μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας.

 

Κι απ’ αυτά που κάνουμε μόνοι μας, τα περισσότερα τα χαιρόμαστε μαζί με άλλους.

 

Συνεχίζω να γράφω, συνεχίζω να ελπίζω, συνεχίζω να φοβάμαι αρκετά πράγματα και γνωρίζω ότι δεν είμαι απολύτως ελεύθερος.

27 Νοεμβρίου 2017

 

 * Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr