Πόρτα στην Πολιτική

Σόιμπλε: ο αληθινός ηγέτης της Αριστερής Πλατφόρμας, του Πάνου Μπιτσαξή

Spread the love

Πάνος Μπιτσαξής

Σόιμπλε: ο αληθινός ηγέτης της Αριστερής Πλατφόρμας

• Δεν διστάζω να δηλώσω ευθέως ότι ενστερνίζομαι την θεωρία των «δύο άκρων». Ας την βαφτίζουν, όσο θέλουν και όσοι θέλουν, αντιδραστική, αντιλαϊκή και ανιστόρητη.

Τα άκρα συναντώνται πάντα σε κοινό λόγο και κοινό τόπο. Την καταστροφή με στόχο την «σωτηρία». Όταν επικρατούν, η σωτηρία δεν έρχεται. Επέρχεται η καταστροφή. Η σωτηρία μένει σαν ονειροφαντασιά και έμμονη ιδέα. Ήδη τα άκρα συναντήθηκαν στην Βουλή και σε κοινή ψήφο.

Σε ήρεμες εποχές, τα άκρα υπογραμμίζουν το τι πρέπει να αποφύγουμε όταν έρχονται οι δύσκολες εποχές. Στις δύσκολες εποχές, όταν τα άκρα θέλγουν τα ώτα των ευάλωτων πολιτών, συμβιβασμοί και αστικές ευγένειες δεν χωρούν. Ο ιδεολογικός πόλεμος της λογικής με την παράνοια πρέπει να διεξάγεται με μαχητικότητα, πειθώ και σαφήνεια. «Ο καθείς και τα όπλα του», όπως θέλει ο στίχος του Ελύτη στο «Άξιον εστί». Όχι από κάποιον αντίστροφο φανατισμό, αλλά γιατί αυτό διδάσκει η ιστορία του τόπου.

• Ο κανόνας της συνάντησης των άκρων σε κοινό λόγο και κοινό τόπο αποδεικνύεται σήμερα πλήρως. Ως μαθηματικό αξίωμα. Η Χρυσή Αυγή, η Αριστερή Πλατφόρμα, μέρος του ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το plan B του Αλαβάνου, ο Κατσανέβας και το κόμμα του, παρέα με διάφορες επαναστατικές φυσιογνωμίες, όπως η Ραχήλ, η Ζωή και άλλοι, συνενώθηκαν στον κοινό τόπο της δραχμής και στον κοινό λόγο της καταστροφής. Λένε ακριβώς τα ίδια. Αν σβήσεις κάτω από τις ανακοινώσεις και τις δηλώσεις τους λογότυπους, δεν υπάρχει διαφορά. Ακολουθεί και ο γνωστός Γιάνης.

Προφανώς οι αφετηρίες, οι καταβολές και τα κίνητρα διαφέρουν. Πρακτικά, όμως, αυτό δεν έχει σημασία.

• Πίσω από την δραχμή, όλοι αυτοί επαγγέλλονται ένα «άλλο παραγωγικό μοντέλο που στηρίζεται στην πρωτογενή παραγωγή». Ασαφές, απροσδιόριστο, θολό. Ακούγεται ,όμως, ωραία και ευχάριστα. Να ζωντανέψει η ύπαιθρος, να παράγονται ποιοτικά προϊόντα, να αποκτήσει η χώρα διατροφική επάρκεια και εξαγωγικό προσανατολισμό. Ποιός θα μπορούσε να διαφωνήσει σε αυτό; Το «παραγωγικό μοντέλο», όμως, το οποίο ενστερνίζονται οι παραπάνω, με βάση την δραχμή, δεν είναι τίποτα άλλο από φτώχεια και εξαθλίωση.

Θέλουν μια περίκλειστη απομονωμένη χώρα, φτωχή στο έπακρο, για να κάνουν οι ίδιοι κουμάντο. Ονειρεύονται τους δασμούς. Όπως εκείνο το απομεινάρι της εύγευστης αλλά πανάκριβης κρητικής μπανάνας, που την προστάτευε το πανίσχυρο λόμπυ των Κρητικών. Τρώγαμε μπανάνα που ήταν σαν μεγάλη μπάμια. Όταν ο λαός απαίτησε «αληθινές μπανάνες», η προστασία σταμάτησε και οι μπανανοπαραγωγοί, διαμαρτυρόμενοι, άλλαξαν καλλιέργειες.

Τους συνιστώ να διαβάσουν με προσοχή το «Αόρατο Ρήγμα» του Δοξιάδη. Ιδιαίτερα το τμήμα του βιβλίου που αναφέρεται στην ιστορία του μικρού αγροτικού κλήρου στην Ελλάδα. Ας σκεφτούν ύστερα πώς θα συνενώσουν τις αφορολόγητες cayennes, τα μπουλούκια των Πακιστανών ειλώτων και την ΠΑΣΕΓΕΣ στο νέο παραγωγικό μοντέλο που ευαγγελίζονται. Είτε είναι Κολχόζ είτε είναι Κιμπούτς είτε είναι η πεφωτισμένη δεσποτεία κάποιου επίδοξου Φύρερ.

• Είναι εντελώς αφελές να νομίζουμε ότι πρόκειται για απλές ιδεοληψίες που εκπορεύονται από «τον πειρασμό της αθωότητας» κάποιων αγνών αριστερών. Μέγιστα και σκοτεινά συμφέροντα κρύβονται πίσω από όλη αυτή την ιστορία. Το ευτύχημα είναι ότι τους ξέρουμε και ξέρουνε ότι τους ξέρουμε. Η πολλή φιλοσοφία, επομένως, βλάπτει.
Η πιο «φωτεινή» ακτίνα στα σκοτεινά αυτά συμφέροντα είναι ο Σόιμπλε. Αυτός είναι ο αληθινός ηγέτης της Αριστερής Πλατφόρμας.

• Η Χάνα Άρεντ, σπουδαία Γερμανοεβραία φιλόσοφος, με βαθειά ριζοσπαστική σκέψη, είχε πει το εξής: «Το κακό δεν έχει τίποτα το ριζοσπαστικό. Το μόνο βαθειά ριζοσπαστικό είναι το καλό». Προφανώς το τι είναι καλό και το τι είναι κακό θέλει σοβαρή πολιτική συζήτηση. Είναι, όμως, σαφές πως ό,τι οδηγεί στην παρακμή και στην φτώχεια είναι κακό. Ό,τι οδηγεί στην πρόοδο και στην ευημερία είναι καλό.

• Δεν παραβλέπω ότι η προοπτική της ευημερίας και οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις διεξόδου από την κρίση δεν έχουν ακόμα επαρκή θεμελίωση και η πολιτική αντίληψη που στηρίζει αυτήν την πορεία είναι ισχνή. Ισχνή, όμως, είναι κυρίως η κοινωνική βάση που στηρίζει αυτήν την πορεία. Οι σειρήνες του λαϊκισμού άρχισαν ήδη να ηχούν προς την πλευρά της νεοδημοκρατικής αντιπολίτευσης. Ακόμα και το ΠΟΤΑΜΙ, που ρέει προς την κατεύθυνση της προόδου, έχει ακόμα πολλή δουλειά για να εναρθρώσει τις γενικές μεταρρυθμιστικές ιδέες σε εφαρμόσιμο πολιτικό πρόγραμμα.

Αυτό, όμως, δεν είναι επαρκής λόγος για να επιλέγει κάποιος συνειδητά την παρακμή και την καταστροφή.

• Τα κράτη δεν έχουν αισθήματα. Δεν αγαπούν και δεν μισούν. Τα κράτη έχουν αποκλειστικά και μόνο συμφέροντα. Ισχύει για την Γερμανία, ισχύει και για την Ελλάδα.

Ο Σόιμπλε, γνήσιος εκφραστής του πανίσχυρου γερμανικού κατεστημένου, προτεστάντης, αυστηρός και πειθαρχημένος, βυθισμένος στην ακρίβεια των αριθμών και την στεγνή λογιστική, απόλυτα ξένος προς το μεσογειακό ταπεραμέντο, πιστεύει στο grexit. Θεωρεί ότι η Ελλάδα δεν αλλάζει και στοιχίζει ακριβά. Επειδή, όμως, ούτε ανθέλληνας είναι ούτε μας μισεί, παρά το βρισίδι που του ρίχνουμε, υπέδειξε έναν συντεταγμένο τρόπο εξόδου από την Ευρωζώνη.

Κούρεμα χρέους, δραχμή με προστατευμένη ισοτιμία και «ελαφρό» μνημόνιο για να μην πάμε στα τάρταρα. Πρότεινε και μια ενδιάμεση λύση. Την προσωρινή έξοδο από το ευρώ.

«Όχι», λέει η Αριστερή Πλατφόρμα. «Εμείς θέλουμε να πάμε στην δραχμή με ασύντακτο τρόπο». «Εδώ και τώρα, γαία πυρί μειχθήτω». Η ίδια άποψη σε δυο παραλλαγές. Την σώφρονα του Σόιμπλε και την διπλά άφρονα της Αριστερής Πλατφόρμας. Γι’ αυτόν τον λόγο, Σόιμπλε και Αριστερή Πλατφόρμα συναντώνται. Ευχής έργον θα ήταν να αναλάβει την ηγεσία της Αριστερής Πλατφόρμας ο Σόιμπλε.

Ευτυχώς επικράτησε η καθαρόαιμη πολιτική. Της Μέρκελ, της μεγαλύτερης μερίδας των Χριστιανοδημοκρατών και των Σοσιαλδημοκρατών με σαφή επιρροή και του αμερικανικού παράγοντα. Αυτό το μπλοκ θέλησε λύση με το τρίτο μνημόνιο για λόγους σχεδόν αποκλειστικά γεωπολιτικούς.

Ευτυχώς, ο Θεός μάς χάρισε σωστή γεωγραφική θέση και στο παρά πέντε έβρεξε λίγο μυαλό στους κάκιστους τζογαδόρους που μας κυβερνάνε.

Αλλιώς, κούνια που μας κούναγε.

• Άραγε χρειαζόμαστε εκλογές ή εκλογίκευση;

• Αύριο είναι της Παναγιάς. Η γιορτή μου. Η Μαρίνα μου, αποφάσισε να με γιορτάσει και κάλεσε στο σπίτι την μισή Άνδρο. Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, μαζί με την αγαπημένη μας φίλη Εύα βρίσκονται σε «σκληρές» διαπραγματεύσεις με τους χασάπηδες και τους μανάβηδες της Άνδρου. Κατσίκι από τον έναν, λουκάνικα από τον άλλον, γιατί είναι χωριάτικα και πάνε με το σπετσοφάϊ, πιπεριές από μποστάνι, ντομάτες από το Βαρίδι και άλλα πολλά. Ανοίξαμε δουλειές.

Ο Σόιμπλε και η Μέρκελ θα είναι στο Βερολίνο. Καλό το Βερολίνο αλλά δεν το συγκρίνω με την Άνδρο.

Το ποιός είναι πλούσιος και ποιός είναι φτωχός γίνεται μερικές φορές πολύ σχετικό.

 

SHARE
RELATED POSTS
Τα ΣΚΟΠΙΑ στο ΝΑΤΟ, του Αντγου (εα) Θεόκλητου Ρουσάκη
Πνευματικοί καθ-οδηγητές;, του Γιάννη Πανούση
Βασίλης Τσαγγάρης: “Με τον Φώτη Χατζηδιάκο για την συνέχεια του έντιμου και μετρήσιμου έργου του”
3 Σχόλια
  • ΜΜ
    26 Αυγούστου 2015 at 17:19

    Αγαπητέ φίλε Πάνο,
    καθυστερημένες ευχές γιά τη γιορτή σου. Εδώ που βρίσκομαι πάντα ξεχνώ το ελληνικό εορτολόγιο……
    Όντως η πολλή φιλοσοφία βλάπτει, και, όπως αποδείχτηκε, οι πολλοί οικονομολόγοι. Οι επερχόμενες εκλογές μου φαντάζουν σαν οι πρώτες εκλογές μετά την αργοπορημένη ενηλικίωση μου, του Σύριζα και του λαού μας (ελπίζω να μην αποδειχτώ ξανά λάθος).
    Νομίζω οτι αυτή τη φορά θα ακουσουμε πραγματικό διαλογο και οχι μονο συνθήματα. Ίσως να φτάσουμε στο ψηλό πολιτικό επιπεδο του να κάνουμε και διάλογο πολιτικών αρχηγών. Γιά πρώτη φορά κατεβαίνουν κόμματα που ανοιχτά θέλουν τη δραχμή. Αυτή η συζήτηση πρέπει να γίνει και να πάψει το θέμα να είναι ταμπού. Ας έρθουν επιτέλους όλοι στην κουβέντα με ανοιχτά χαρτιά και ας φέρουν και τους οικονομολόγους τους (αμερικανούς νομπελίστες, Γιανη, Λαπαβίτσα κλπ) να μας πείσουν.
    Το δημοψήφισμα ήταν η αποθέωση του ελληνικού συναισθηματισμου. Τώρα είναι η ώρα της σοβαροτητας. Χωρίς άλλες χρονοτριβές ας αρχίσουμε το διάλογο. Ας ξεχάσουμε το ποιός και γατί φταίει, και ας κοιτάξουμε πως θα βγούμε από το βάθος της αβύσου. Όσο γιά το Σόιμπλε, αυτός τη δουλιά του κάνει και μάλιστα καλά. Η λύση που έδινε ήταν σύμφωνη με τις θέσεις Βαρουφάκη. Το μόνο που παρεισέφρυσε ήταν η συνειδητοποιηση από πλευράς Τσίπρα, οτι δεν μπορούσε να ρισκάρη το πήδημα στο άγνωστο.
    Περάσαμε ένα δραματικό καλοκαίρι, ελπίζω να μπούμε σε ένα θετικό και σοβαρό φθινόπωρο και με μιά Βουλή λιγότερο τσίρκο.
    Μύρων

  • Φιλίστωρ
    17 Αυγούστου 2015 at 13:24

    Ίσως το ζήτημα στον πυρήνα του είναι κυρίως πολιτισμικό, με αντανάκλαση στην πολιτική και την οικονομία. Θα ωφελούσε να βλέπουμε την αριστερή πλατφόρμα όπως τους Εϊμος: Άνθρωποι που έχουν γαλουχηθεί με μια ερμηνεία του κόσμου ιδιότυπη. Έχουν ενστερνιστεί αυτή την ερμηνεία ολοκληρωτικά για συστημικούς λόγους και την αναπαράγουν στις φιλόξενες παρυφές του σεσηπότος κράτους μας. Οι άλλοι είναι διαφορετικοί. Ξεχωρίζουν οι νοσταλγοί της Ελλάδας πριν μισό αιώνα (που στην πραγματικότητα νοσταλγούν τα νιάτα τους) και οι απροκάλυπτα ιδιοτελείς. Το βέβαιο είναι πως κανείς τους δεν έχει αρκετή επαφή με τη γη ώστε να βρεθεί σε θέση ισχύος ξεκαπίστρωτος. Οπότε, βλέποντας ότι μόνο ο Αλέξης μπόρεσε να αναδειχθεί από το γεροντοκρατικό κατεστημένο,μόνη ρεαλιστική προοπτική είναι να ανασυνταχθεί το αεί κυβερνών πασοκ, άνευ συμβόλων και τίτλων πλέον, και να συνεχίσει να κυβερνά, επιτρέποντας πλέον τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, αφού δεν θα ζητά ψήφους. Αυτές θα συλλέγονται από ποδοσφαιριστές του Μαρινάκη, σταρ του Αντένα, Κεντέρηδες και Ραχήλ.

  • Γιάννης Καραχισαρίδης
    15 Αυγούστου 2015 at 19:00

    Χρόνια πολλά φίλε Πάνο.

    Θα ήθελα να συμμετάσχω στους συλλογισμούς σου με μια αντίρρηση.

    Ο Σόιμπλε και η αριστερή πλατφόρμα δεν συναντώνται πουθενά και πορεύονται σε τελείως αντίθετους δρόμους. Πρώτα απ’ όλα ο Σόιμπλε έχει τις ίδιες απόψεις με τον Γάλλο ομόλογο του Σαπέν ή τον Ιταλό Παντουάν. Και οι κοινές τους απόψεις αποτυπώνονται στην κάθε φορά ομοφωνία τους στο Eurogroup, αλλά και στις διάφορες δηλώσεις τους. Οι κακοί Φιλανδοί πρώτοι ενέκριναν τη συμφωνία. Το ίδιο θα κάνουν και οι κακοί Γερμανοί. Ο Σόιμπλε μίλησε για grexit, αναφερόμενος αποκλειστικά στην περίπτωση που η χώρα μας αρνούνταν κάθε συμφωνία και έφευγε οριστικά από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει; Και πρότεινε τρόπους ώστε η Ελλάδα να αντιμετωπίσει την αυτόβουλη αποχώρηση της όσο γίνεται πιο ήπια. Δείγμα αλληλεγγύης, που είναι το αντίθετο της εκδικητικότητας. Όλη η Ευρώπη, χωρίς καμιά εξαίρεση, επιθυμεί την Ελλάδα στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Όλοι με την ίδια ένταση. Και οι καθολικοί και οι προτεστάντες. Η επιλογή τού τι θα κάνουμε είναι δική μας. Αλλά για να μείνουμε θα πρέπει να προσαρμοστούμε στους ευρωπαϊκούς κανόνες. Αν όχι μπορούμε να αποχωρήσουμε. Δημοκρατικό μας δικαίωμα, απόλυτα σεβαστό από ολόκληρη την Ευρώπη. Τι σχέση λοιπόν μπορεί να έχει ο Σόιμπλε και οι άλλοι ευρωπαίοι ομόλογοι του, με την θλιβερή αριστερή πλατφόρμα, που έχει προσκολληθεί σε δομές κοινωνικής οργάνωσης που ανήκουν οριστικά στο παρελθόν; Που το μόνο που έχουν να προτείνουν είναι λόγια του αέρα; Που δεν έχουν στο μυαλό τους ούτε μία καινοτόμα ιδέα για το πού μπορεί να πάει η χώρα μας; Που ανοιγοκλείνουν το στόμα τους σα μαριονέτες, εκφέροντας τις ίδιες κι απαράλλαχτες στερεότυπες εκφράσεις;

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.