Πόρτα στις Ανταποκρίσεις

Λονδίνο: Kαλπάζουσες σκέψεις με άσπρο άλογο, της Ελπίδας Νούσα

WHITE_HORSE_4.jpg
Spread the love

 

Ήταν κάμποσος καιρός, που άκουγα ένα όνομα συνεχώς! Στιούαρτ Σμιθ- Στιούαρτ Σμιθ. Θεωρείται από τους καλύτερους σεφ της Βρετανίας…και επιθυμία της οικογένειας ήταν να βρεθούμε στην παμπ, που “μαγειρ-ουργεί” , να γευτούμε τις νόστιμες σπεσιαλιτέ του.

 

Όπως θα ξέρετε, στη ζωή ενός Άγγλου, ιδιαίτερης βαρύτητας είναι οι “παμπ”. Μέρος της εθνικής τους παράδοσης, βλέπεις! Διατηρούνται παμπ από την εποχή του Μεσαίωνα! Ο αρχι-σεφ μιας τέτοιας παμπ, όχι βέβαια τόσο παλιάς, είναι ο Στιούαρτ Σμιθ, που λέγαμε!

“Τhe white horse” στο Hertfordshire!

Έτσι, το απόγευμα της Παρασκευής ξεκινήσαμε για “τας Αγγλικάς εξοχάς”! Εκπληκτική διαδρομή! Μοσχόβολοι αγροί, πέτρινα σπίτια, σκεπασμένα με καταπράσινους κισσούς, παρτέρια με πολύχρωμα λουλούδια εποχής, μοναδικές πινελιές στον καμβά της φύσης!

Είχαμε κανένα εικοσάλεπτο, που το μάτι μας δεν έβλεπε τίποτε άλλο από πανύψηλα δέντρα κι ένα απέραντο γρασιδένιο χαλί! Το βλέμμα χανόταν στην απεραντοσύνη του βρετανικού ορίζοντα! Προς στιγμήν, φοβήθηκα! Ειδυλλιακό το τοπίο , αλλά αν είχαμε χαθεί; Όλες μου οι ελπίδες στο GPS!
Τα παιδιά μου γελούσαν κι αυτό με καθησύχαζε κάπως… Μάλλον, κοντεύαμε στον προορισμό μας! Πραγματικά…εκεί…στη μέση του πουθενά, πρόβαλλε μια παλιά αγροικία και στην επιγραφή της ένα άσπρο άλογο, που μαρτυρούσε πως δεν είχαμε κάνει λάθος!

 

Μπήκαμε μέσα. Το εσωτερικό της, μου’φερε στο νου τηλεοπτικές εικόνες από το “μικρό σπίτι στο λιβάδι”! Στο πρόσωπό μου χαράχτηκε ένα τεράστιο χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά, με διάθεση αναπόλησης του παρελθόντος. Σαράντα χρόνια και…κι όμως ακόμα με καθηλώνει, η σκέψη και μόνο, αυτού του
αγροτόσπιτου! Η παμπ χτισμένη σε τρία επίπεδα ,που το ένα έχει οπτική επαφή με το άλλο, και μια τεράστια σκάλα με την ξύλινη κουπαστή να συγκρατεί παλιές, αχάλαγες αναμνήσεις! Το βλέμμα τραβούν τα παραδοσιακά ξύλινα δοκάρια της οροφής, και η πέτρινη εστία τζακιού, απείραχτη από τα χρόνια τα παλιά!

 

Οι τοίχοι καλυμμένοι με γουστόζικες, ρουστίκ ταπετσαρίες με θέμα αγέρωχα άτια! Ασπρόμαυρες προτομές τους με τη χαίτη να ανεμίζει περήφανα, τυπωμένες στη μια πλευρά…Αναβάτες με κόκκινες στολές, στην άλλη…πλαισίωναν θαυμάσια τη φωνή της Τζόνι Μίτσελ, που αχνοακούονταν, κάνοντας την ατμόσφαιρα του χώρου περισσότερο φολκ… Προχωρήσαμε για το τραπέζι μας, που μας περίμενε στο μεσοπάτωμα. Πάνω στη διακοσμητική κονσόλα,μια λάμπα παλιάς εποχής με βάση ένα ξυλόγλυπτο άλογο σε στάση καμαρωτή, φώτιζε το χωλ. Το μεγάλο οβάλ τραπέζι κάπως απόμερα.

 

Ξεχασμένες μυρωδιές γνώσης στα ράφια της βιβλιοθήκης μπερδεύονταν με κείνες …τις άλλες, που ξεγλιστρούσαν απ’ την κουζίνα. Μια συμπαθητική αγγλιδούλα τακτοποιούσε τις πορτοκαλοκίτρινες ντάλιες στα βάζα, ενώ μια δεύτερη άναβε τα επιτραπέζια ρεσώ. Παραγγείλαμε. Εγώ, κλασικά, fish’n chips και οι υπόλοιποι κάτι πιο μοδάτο και “in”.  Μέχρι να έρθουν τα πιάτα κατέβηκα στον κήπο. Κλαίουσες ιτιές, έριχναν τα δάκρυά τους στην τεχνητή λιμνούλα, καταφύγιο για τις πάπιες, που πλατσούριζαν συνωμοτικά!

 

Ένοιωσα το τοπίο να κλέβει απ’το χρόνο. Όλα κυλούσαν ήρεμα και σε ρυθμούς αργούς. Η Τζόνι τραγουδούσε ακόμα. “Αν δεν ήταν ποτέ καινούριο και δεν παλιώνει ποτέ, τότε είναι ένα φολκ τραγούδι”, λένε. “καινούργιο όνειρο, το χαϊδεύει αύρα παλιά, ζωοδότρα”, λέω εγώ…κοιτάζοντας τριγύρω την παλιά, βρετανική παμπ. Δεν πείναγα πια. Είχα χορτάσει. Και το πιάτο του μεγαλύτερου σεφ δεν θα με συγκινούσε. Είχε φροντίσει η φύση, το περιβάλλον, η όλη ατμόσφαιρα για τον ψυχικό κορεσμό μου!. Το φαγητό ήταν έτοιμο. Μου έγνεψαν ν’ανέβω. Το έκανα απρόθυμα. Κάθισα. Πήρα το ποτήρι και ήπια.

 

Ενώ στα μάτια των υπολοίπων της παρέας διέκρινες την απόλαυση απ’το ζελέ πάπιας με άγρια σπαράγγια και μήλο, εμένα μου αρκούσε ο ήχος της βυθισμένης κιθάρας σε μια γουλιά κρασί παρέα με τη Τζόνι. 

 

 

 

 

WHITE_HORSE_4.jpg

 

 

 

WHITE_HORSE1.jpg

 

 

WHITE_HORSE_3.jpg

 

 

WHITE_HORSE_2.jpg

 

 

DSCN5460.JPG

 

 

 

DSCN5458.JPG

DSCN5421.JPG

 

 

 

Ελπίδα Νούσα

 

SHARE
RELATED POSTS
Ιππότης για μια μέρα, της Αλεξάνδρας Καρακοπούλου-Τσίσσερ
Alexandra Karakopoulou - Zisser
Halloween και η νύχτα των ζωντανών νεκρών, της Αλεξάνδρας Καρακοπούλου-Τσίσσερ
Μια νύχτα στην Βενετία, της Αλεξάνδρας Καρακοπούλου-Τσίσσερ
8 Σχόλια
  • Hara Nastou
    19 Σεπτεμβρίου 2014 at 17:58

    “Ξεχασμένες μυρωδιές γνώσης στα ράφια της βιβλιοθήκης”!!!!
    Πόσο αλησμόνητη είναι η οσμή της γνώσης, και τι εικόνα σήκωσες, Ελπίδα μ’αυτή τη φράση σου!! Όμως όλο το άρθρο μια πανέμορφη εικονοπλασία! Μπράβο σου!

  • Vasw Dendr.
    19 Σεπτεμβρίου 2014 at 17:37

    Ζωντανή, υπέροχη περιγραφή, ομιλούσες φωτογραφίες, πανέμορφη κι η γράφουσα το ξεχωριστό κείμενο!!!

  • ΔΗΜΗΤΡΑ ΧΕΡ.
    19 Σεπτεμβρίου 2014 at 10:35

    Όνειρο η αφήγηση σου, μυθιστορηματική!
    Με ταξίδεψες! Κι ας μην έφαγες τις σπεσιαλιτέ του διάσημου νέου σεφ, που άλλωστε γι αυτόν πήγες στο “White Horse”.

  • Ελπίδα Νούσα
    19 Σεπτεμβρίου 2014 at 08:30

    @Andrea,μη ζητάς συγγνώμη!Εγω προσωπικά γνωρίζω πόσο αγαπάς και τιμάς την πατρίδα!
    Υ.Γ Τωρα,που έμαθα τις τιμές,τέρμα οι Gourmet gastro παμπς!!

  • Andreas
    19 Σεπτεμβρίου 2014 at 08:22

    Ksexasa na zhthsw sugknwmh gia ta “greek-lish” se Ellhniko forum, den einai apo tempelia, alla apo anagkh, mias kai sthn douleia oi upologistes mas den exoun Ellhnikes grammatoseires.

  • Andreas
    19 Σεπτεμβρίου 2014 at 08:12

    O logariasmos sto White horse htan kanonikos, gia ta dedomena ths Agglias.

    Se genikes grammes, uparxoun 3 tupoi pub.

    1) Drinking pubds, o kosmos paei gia pota
    2) Gastro pubs, emfash dinetai sto faghto
    3) Gourmet gastro, kalutero faghto, sunhthws apo gnwsto chef.

    H White horse einai Gourmet gastro pub. Oi times einai apo 15-35 pounds (sunhthws ta pio akriva piata einai oi mosxarisies mprizoles).

    Ta pota exoun ligo polu tis idies times, apo 3 ews 15 pounds to pothri.

    To vradu mas htan uperoxo, opws polu omorfa to exei zwgrafisei me logia sto arthro ths h ka. Elpida!

  • Ελπίδα Νούσα
    19 Σεπτεμβρίου 2014 at 07:43

    Καλή σου μέρα,Γεροτάσο!
    Απ’ότι μου είπαν οι ειδήμονες… για τα επίπεδα του διάσημου σεφ,οι τιμές κυμάνθηκαν σε φυσιολογικά επίπεδα…
    Όσο για τις μουσικές επιλογές,την ίδια σκέψη έκανα και γω!
    Κανένα εγχώριο ταλέντο δεν ακούστηκε (τουλάχιστον όση ώρα ήμουν εγώ εκεί)…Συνεχώς την ατμόσφαιρα έντυναν ηχητικά εκτος από τη Μίτσελ,… Γούντι Γκάθρι,Μπομπ Ντύλαν,Τζόαν Μπαέζ..ως τον Ρίτσι Χέιβενς!!
    Ευχαριστώ για το σχόλιο!

  • Γεροτάσος
    19 Σεπτεμβρίου 2014 at 05:25

    Ὄντως πολύ ὄμορφο τό μαγαζί καί ὁ περιβάλλων χῶρος. Τόν λογαρισμό δέν μᾶς εἶπες. Εἶναι τόσο τρομακτικός; Τζόνι Μίτσελ στήν Ἀγγλία;!;!;! Πολύ προχωρημένη ἐπιλογή!

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.