Ήρθες στις ζωές μας και μας τις άλλαξες.
Στις 17/4 μας τις άλλαξες μόνιμα και οδυνηρά.
Όμως δεν κλαίμε.
Γελάμε,
γιατί το γέλιο αντίκρυ στον θάνατο
είναι ελπίδα ότι κάποτε,
κάπου, θα σε ξανασυναντήσουμε.
Φρόντισες να μη χάσουμε τον δρόμο,
Κοντορεβυθούλη εσύ σε αφιλόξενο δάσος,
αφήνοντας πίσω σου αναμμένους αναπτήρες.
Μικρά διαμαντάκια.
Σαν το παρακάτω.
[iframe width=”420″ height=”315″ src=”https://www.youtube.com/embed/vsqSYCVhs7A” frameborder=”0″ allowfullscreen ]
Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author iPorta.gr
Βιβλίο: ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΣΕ ΔΕΚΑ ΠΡΑΞΕΙΣ”, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΙΛΝΤΙΣΙ
SHARE
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
