Νίκος Βασιλειάδης

Το ημερολόγιο έγραφε 15 Ιανουαρίου 1919, πριν από 97 χρόνια, όταν η Ρόζα Λούξεμπουργκ, μια γυναίκα που δεν σίγησε ποτέ έχοντας πάντα στην φωνή της τις πανανθρώπινες αξίες της ισότητας και της ελευθερίας δολοφονούταν από την εθνικιστική πολιτοφυλακή της Γερμανίας…

….«Μια μέρα την είχα δει σε μια μικρή γερμανική πολιτεία, πάνου σε ένα τραπέζι, να μιλάει σε χιλιάδες εργάτες και πεινασμένους. Ήταν αδύναμη, σα ραχητική, φορούσε ένα παλιό σάλι, έτρεμε από το κρύο κι έβηχε. Μα πότε δεν θα ξεχάσω την κραυγή που τινάχτηκε από το ανεμικό της στόμα κι ανέβηκε στον ουρανό: “Ελευτερία, φως, δικαιοσύνη. Να χαθούμε, όλοι αδέλφια, για να σώσουμε τη γης!”». (Nίκος Καζαντζάκης, για την Ρόζα Λούξεμπουργκ). Η Ρόζα που έγινε μούσα για τον Μπέρτολτ Μπρεχτ και τον Κουρτ Βάιλ..

Η Κόκκινη Ρόζα χάθηκε κι αυτή. Κανείς δεν ξέρει πού το κορμί της παραχώσαν. Έλεγε την αλήθεια στους φτωχούς. Γι’ αυτό κι οι πλούσιοι τη σκοτώσαν…

Η Ρόζα του επαναστατικού ρομαντισμού, η Ρόζα που έγινε, απεργία, οδοφράγματα, βίαιη επανάσταση, όπλο, μαχαίρι για τις υποταγμένες μάζες, απέναντι στην εξουσία του κεφαλαίου με όνειρο το αναπόφευκτο της κατάρρευσης του καπιταλισμού. Η Ρόζα που έγινε μέχρι και …συνιστώσα της κυβέρνησης της Αριστεράς για να δολοφονηθεί με την σειρά της στις 13 Ιουλίου..όταν ο Αλέξης έφερνε το Μνημονιακό καθεστώς να μας φορτωθεί για πάντα στον σβέρκο.

Η Ρόζα…των αιώνιων μακρινών πραγμάτων που είδαμε κάποτε σ᾿ ένα αβέβαιο όνειρο… “Ηλίθιοι δήμιοι! Η “τάξη” σας είναι χτισμένη πάνω στην άμμο”.

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr