Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Εξομολόγηση, της Μαρίνας-Μαρίας Βασιλείου

Spread the love

 

Μαρίνα -Μαρία Βασιλείου

 

 

 

 

 

12048960_10205079762378730_1591862479_n.jpg

 

Μυαλό τσαλακωμένο, αυτό που κάποτε ήταν διαυγές. Και αν δεν ήταν;

Και τα μεγάλα σου υγρά μάτια να με κοιτούν με παράπονο. Και να μην μπορώ να το σβήσω. Εκτροχιασμένη από τότε που γεννήθηκα.

 

Παράταιρη.

Άδειο δωμάτιο. Και ένα ψυχρό λευκό φως να μπαίνει από το παράθυρο. Μόνο το κρεβάτι σου με τα υπέροχα λευκά σεντόνια που μυρίζουν εσύ. Και κάπου εκεί στο ψυχρό φως η ψυχή μου να χορεύει πάνω σε θραύσματα. Γυαλιά και γκρεμίσματα να μπήγονται στα πόδια και να χορεύει ματωμένη.

Και να φωνάζεις «σταμάτα» αλλά να είναι αργά. Και να θέλω να ξεριζώσω τα μαλλιά μου, την σάρκα μου, να φτύσω τα δόντια μου, να βγάλω την καρδιά μου να στην δώσω. Και ας μην την θες. Και ας μην άγγιξες ποτέ πραγματικά.

Συμφωνία κακόφωνη και η φωνή μου αιώνια φάλτσα συνεχίζει να σου φωνάζει. Και η ρήξη μέσα μου που συγχρονίζεται στον ρυθμό της παράνοιας. Κάποιοι μισούν την βροχή. Εγώ δεν ήμουν από αυτούς. Εγώ την λάτρευα.

Ηρεμία.

Τώρα είδες τον χειρότερο μου εαυτό.

Με παίρνεις αγκαλιά.

Ο κόσμος υπάρχει. Και έχει χρώματα.

 

SHARE
RELATED POSTS
Δημήτρης Κατσούλας
Μαμά μου, πες το από τώρα στο δάσκαλό μου, του Δημήτρη Κατσούλα
Δανεικά Χριστούγεννα, της Μαρίας Γεωργαλά
Οικογενειακές συνωμοσίες ανήμερα Πρωτοχρονιάς, του Δημήτρη Κατσούλα

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.