Αλέξανδρος Μπέμπης  

 

 

 

 

 

 

 

Ασχολούμαι επαγγελματικά περισσότερα από 20 χρόνια με την ανακύκλωση.

Η ερώτησή του τίτλου, δεν απευθύνεται μόνο προς την πολιτεία, αλλά προς όλους.

Οι πολιτεία ευθύνεται για την παντελή έλλειψη παιδείας, που θα πρέπει να ξεκινά από τα νηπιαγωγεία και να μην αφορά γενικά και αόριστα μόνο τα οφέλη της ανακύκλωσης.

Όμως για τους τρόπους που πρέπει να διαχειριζόμαστε στη πηγή παραγωγής των σκουπιδιών,ένα προς ένα,τα ανακυκλώσιμα αντικείμενα
ευθυνόμαστε όλοι οι υπόλοιποι,διότι από την επαφή μας και μόνο με λαούς που έχουν εκπαιδευθεί,θα έπρεπε να έχουμε αντιγράψει τις συνήθειές τους.

Ας μη τα περιμένουμε όλα από το κράτος.

Επιτρέψτε μου μερικές συμβουλές, που ενδεχομένως να σας φανούν ”λεπτομέρειες”, αν όμως τις εφαρμόσουμε στην καθημερινότητά μας,
θα διευκολύνουμε το έργο των επιχειρήσεων ανακύκλωσης,αλλά κυρίως θα μειώσουμε θεαματικά το κόστος ανακύκλωσης.

Η γενικευμένη λεπτομέρεια,συνθέτει το σύνολο.

ΧΑΡΤΙ.

1. Δεν το κόβουμε σε κομμάτια μεγέθους μικρότερου σελίδας Α4.

2. Βάζουμε χωριστά το λευκό από τα χρωματιστά (π.χ.τετράδια και φωτοτυπικό χαρτί, χωριστά από εφημερίδες και περιοδικά).

3. Δεν το βρέχουμε.

ΜΕΤΑΛΛΑ.

Όλα ξεχωριστά. Κυρίως τα αλουμίνια που είναι τα περισσότερα.

ΠΛΑΣΤΙΚΑ.

Γενικά φροντίζουμε να είναι καθαρά και απαλλαγμένα από ξένα υλικά (π.χ.χάρτινες ετικέτες αν ξεκολλούν εύκολα).

1. Μπουκάλια νερού και αναψυκτικών. Υπάρχουν δύο κατηγορίες που μπορούμε να τις ξεχωρίσουμε εύκολα με το αφτί και το μάτι.

α) Όσα είναι από ΠΕΤ (κυρίως νερού), τσαλακώνονται εύκολα με τα χέρια βγάζοντας ένα έντονο ”κρατς”και παραμένουν παραμορφωμένα.

β) Όσα είναι από PVC (κυρίως του 1,5 λίτρου αναψυκτικών), δεν παραμορφώνονται και ο ήχος τους είναι υπόκωφος.

Και στις δύο κατηγορίες αφαιρούμε την ετικέτα, το καπάκι και το δαχτυλίδι κάτω από το καπάκι που αυτά τα βάζουμε μαζί με τις πλαστικές σακούλες.

2. Μπουκάλια λαδιών, υγρών σαπουνιών ή απορρυπαντικών και ορυκτελαίων ή ότι άλλο είναι ελαιώδες.

ΔΕΝ τα ξεπλένουμε με νερό, διότι το κόστος του νερού και η ρύπανση του περιβάλλοντος, έχουν μεγαλύτερη αξία από αυτήν του μπουκαλιού.

Απλά βιδώνουμε καλά το καπάκι και τα τοποθετούμε ανάποδα και όρθια μια νύχτα για να στραγγίσουν.

Το επόμενο πρωί, ξεβιδώνουμε και αξιοποιούμε το υπόλειμμα.

Αν τοποθετήσετε ανάποδα ένα μπουκάλι ελαιόλαδου, κερδίζεται μια κουταλιά. Αν έρθει όπως είναι σε μένα, αυτήν την κουταλιά δεν μπορώ να την βάλω στη σαλάτα μου. Και επιπλέον πληρώνω για να την πετάξω.

4. ΔΕΝ χρειάζεται να καθαρίσουμε δοχεία χρωμάτων του βαψίματος(λαδομπογιές κ.λ.π.)

5. Τα υπόλοιπα πλαστικά, συσκευασίες τύπου τάπερ, κουβάδες, λεκάνες κ.λ.π. όλα μαζί καλά καθαρισμένα.

6. Τα μόνα που δεν μπορούμε δυστυχώς να αξιοποιήσουμε μέχρι σήμερα, είναι οι παιδικές πάνες (τύπου πάμπερς) και οι σερβιέτες.

Αυτά μαζί με τα υπόλοιπα σκουπίδια στους κοινούς κάδους.

ΓΥΑΛΙ.

Όσα δεν επιστρέφονται, τα διαχωρίζουμε μόνο ως προς το χρώμα. Χωριστά τα διαφανή από τα χρωματιστά.

ΤΕΛΟΣ…

…κυνηγούμε τους κακοπροαίρετους τους ανεύθυνους και απαίδευτους να μην πετούν τα υπόλοιπα σκουπίδια (κυρίως φαγητά) στους ΜΠΛΕ ΚΑΔΟΥΣ.

Αυτά τα απλά που σε όλους μας δεν κοστίζουν τίποτε, αν δεν γίνουν, αυξάνουν γεωμετρικά το κόστος  νακύκλωσης (εργατικά, ενέργεια, νερό, κακή ποιότητα αναγεννημένου υλικού).

Κάτι που λίγοι έχουν προσέξει ή δεν έχουν αντιληφθεί το μέγεθος της σοβαρότητάς του, είναι ότι στα περισσότερα από τα νησιά μας (κυρίως τα μικρά), οι χωματερές καταλήγουν στη θάλασσα.

Ένα μπουκάλι νερού χρειάζεται περισσότερα από 450 χρόνια για να διασπαστεί. Ένα κουτάκι κονσέρβας 100.

Με συντηρητικούς υπολογισμούς, σε μικρό σχετικά νησί μας,πέφτουν τους καλοκαιρινούς μήνες καθημερινά στη θάλασσα περισσότερα από 10.000 πλαστικά μπουκάλια.

Τα νούμερα είναι εφιαλτικά.

Όπως εφιαλτικά είναι και τα πρόστιμα που πληρώνουμε στις Βρυξέλλες.

Τα τελευταία χρόνια, κάτι άρχισε να γίνεται προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά έχουμε πολύ δρόμο ακόμη να διανύσουμε.

Υπάρχει φυσικά και ένας πιο σύντομος.

Να φύγουμε από την Ε.Ε. Αν πρόκειται να γλυτώσουμε τα πρόστιμα, ποιος νοιάζεται για το περιβάλλον.

Κάποιος είχε πει χαριτολογώντας πως ο λόγος που μας έβαλαν να μαζεύουμε αποδείξεις και να τις κρατούμε στο σπίτι για ενδεχόμενο έλεγχο από την εφορεία, είναι ότι τόσο μικρά χαρτάκια, ανακυκλώνονται δύσκολα.

Πάντως, όταν δεν μπορούμε να αποφύγουμε κάποια πράγματα, είναι πολύ καλύτερα να συλλέγονται στον μπλε κάδο παρά στον κάδο σκουπιδιών.

Τέλος, μεταξύ χιούμορ και χονδροειδούς χωρατού, όταν η εφορεία αποδεσμεύσει τις αποδείξεις,μην τις πετάξετε.

Τις θέλω.

3.500.000 φορολογούμενοι-όσοι περίπου και οι επισκέπτες του iporta- επί 2 κιλά αποδείξεις ο καθένας, είναι 7.000 τόνοι χαρτί, επί 100 ευρώ ο τόνος, είναι 700.000 ευρώ. Να βγάλω κι’ εγώ ένα μεροκάματο.

Έτσι, για να συνειδητοποιήσετε κάποια μεγέθη.

Υ.Γ. Παρ’ όλα αυτά, απέχουμε πολύ από το να γίνουμε Ευρωπαίοι, ακόμη και αν εφαρμόσουμε κατά γράμμα όσα αναφέρω.

Θα έπρεπε να υπάρχουν χωριστοί κάδοι, ένας για κάθε ανακυκλώσιμο υλικό.

Από την στιγμή που καταλήγουν ξανά όλα μαζί στους μπλε κάδους, ακυρώνεται κάθε δική μας προσπάθεια και η χώρα μας παραμένει τριτοκοσμική.

 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr