«Ζούμε στ΄ αλήθεια ένα δράμα!

Κι όμως σκλαβωθήκαμε δίχως πόλεμο ,ίσως αυτή είναι η μοίρα των μικρών κρατών! Και το χειρότερο !Οι αλυσίδες ήταν δικές μας! Τώρα, που οι απαιτήσεις μεγαλώνουν γύρω μας και βαραίνει στους ώμους μας το χρέος, μας βασανίζουν ανήλεα ερωτήματα. Ως πότε θα σπέρνουμε εμείς και θα θερίζουν άλλοι ; Πότε το πλήθος, απροσκύνητο, μανιασμένο θα χιμήξει να κατασπαράξει το θηρίο της ατέρμονης σκλαβιάς!

Ονόματα σπουδαίων πολιτικών που αγαπούσαν το χρήμα έρχονται και μολύνουν τη ζωντανή μνήμη των αγώνων του χθες!

Το παρελθόν τους ,τρικυμισμένο, μόνο πίκρες δίνει σε τούτους τους πολίτες που βαρύθυμοι παρακολουθούν τις απόψεις υποδίκων και δεν είναι λίγοι!

Και εκεί που μεγαλουργούσε ο Ελληνισμός ,ένας συρφετός άπληστων ,τον παρέσυρε στης ματαιοδοξίας το ποτάμι, στο ποτάμι το πολυθόρυβο, που παρασύρει ακόμα στο διάβα του, όλα τα ερείπια της Ελληνικής παράδοσης, εκείνων που αγωνίστηκαν σε κάμπους, βουνά και θάλασσα.

Ποιος άραγε επινόησε αυτήν τη φοβερή σκηνοθεσία !Ποιος σκέφτηκε ότι η Ελλάδα έχει πολλούς κομπάρσους να τους προωθήσει στους ξένους για την τελευταία ταινία τρόμου!

Τρόμος ,να μπαίνει ένας φυλακή .Ένας! Έφτασε ένας να χρεώσει για τρεις τουλάχιστον δεκαετίες ένα κράτος! Ναι ,δεν είναι ένας ,μα τι το θες ,ποιος από μας θα καταφέρει να επιζήσει σε μια ηλικία που το «σασί» έχει ήδη σακατευτεί από τα «τρακαρίσματα» ! Αυτή τη στιγμή σκέφτομαι τόσα ,δεν τα σκέφτεται άραγε η κυβέρνηση που μας έβαλε θέλουμε δε θέλουμε να χορεύουμε ζούμπα !

Ερείπια, ερείπια μόνο, κι ένας εδώ κι άλλος εκεί προσέρχονται έρμαια στη δικαιοσύνη για να δηλώσουν ό, τι δεν πίστεψαν ποτέ: « Είμαι αθώος»!

Ω, Θεέ, αυτά τα φκιασιδωμένα, μέχρι χθες πρόσωπα, τα παρφουμαρισμένα , πώς ξέπεσαν αλήθεια σε απάτες ,σε ψεύδη μόνο και μόνο για την αχορταγιά του πλούτου!

Ω, Θεέ, η Ελλάδα μέσα στην ειδυλλιακή της χάρη, στην άπειρη αρμονία ,φάντασμα τώρα αποδιώχνει εκείνον που την επιθυμεί.

Απέραντες εκτάσεις αγεώργητες ,αμέτρητα κουφάρια εργοστασίων και αμέτρητοι οι Έλληνες που φεύγουν κακοφορμισμένοι σ τα ξένα!

Ω, Θεέ, η Ελλάδα κάηκε ολοσχερώς από τους «κεραυνούς» εκείνων των επίδοξων πολιτικών που λυμαίνονταν τα κέρδη και κατέλυαν τις δυνάμεις του λαού ,που τον κατάντησαν άθυρμα στα χέρια των ολίγων.

Οι Έλληνες ,οι φιλόξενοι, οι αρχοντάνθρωποι, μάζεψαν τα χέρια στις τσέπες ,κλείστηκαν πίσω από τις βαριές πόρτες γιατί έχασαν το πρόσωπό τους!

Μαζεύτηκαν κι οι ποιητές, δεν τους συγκινούν πια οι γαλάζιες θάλασσες ,τα ξεπουλημένα, σμαραγδένια ακρογιάλια .Τι να γράψουν άλλωστε όταν καθημερινά ακουμπούν στα στυφά τους χείλη το πικρό ποτήρι της επιβολής !
Τώρα ήρθαν οι ξερακιανοί να λογαριαστούν με το λαό !

Και πάλι, αυτοί που δεν κατάλαβαν ακόμη, τι σημαίνει υποταγή – γιατί δεν στερήθηκαν, δεν έκλαψαν ,δεν πείνασαν,-σαν αποκαμωμένες καμήλες θα πέσουν προσκυνηματικά καταγής, για να σηκωθούν μόλις φύγουν, και να κλωτσοπατάνε τον Έλληνα ,επιβάλλοντας χαράτσια και ποινές !

Ω,Θεέ, θα αγωνιστούμε πρέπει να αγωνιστούμε να σπέρνουμε και να θερίζουμε, για να μη μας αναθεματίζουν τα παιδιά μας και μετά θάνατον!

23 Απριλίου 2015.

Ένας Έλληνας με πέτσα, που κανείς δε θα τολμήσει να την κάνει αμπαζούρ»!

Αντιγραφή: Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά