Ο Γιώργος Χατζηδιάκος είναι Σύμβουλος Ανθρώπινου Δυναμικού και Οργάνωσης Εταιρειών

Τα γυμνά, από χάδια
δάκτυλα
Τυλιγμένα ευλαβικά
από τη χλωροφύλλη  του απελευθερωμένου  καπνού
αντικρούουν με κινήσεις
τον παραλογισμό με τον  ορθό  λογισμό

Απόγευμα
Και η  κάψα της ασφάλτου,
αναζητά
το διάβα της  κανονικής βροχής , μπας και  τη συνεφέρει

μοιάζει παρεξηγήσιμη
η χροιά της  κρυστάλλινης φωνής
κάτι  νοσταλγικό   διηγούμαστε
για  όποιον κρυφακούει
δεν λέμε εσύ
ούτε και  εγώ
μόνο  εμείς
Η  ανάγνωση  των λόγων, διαφέρει από την γραφή

Καύσωνας,
το κερί κυρτό
Οι μνήμες χορεύουν
Ζεσταίνομαι μου λες
Η πλάτη Έρωτας του ωκεανού
γυμνώνει τις αντοχές
Τίποτα δεν αρκεί να σε δροσίσει
Μόνο ελπίδα Με τη θέρμη του Αίολου
ο  από μηχανής θεός, που κατρακυλά στη Γη
μόλις φύσηξε
«τι ωραία που δρόσισε»,
μου λες
«τώρα μπορούμε να πούμε αντίο».