Ανοιχτή πόρτα Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Το αντίο, του Γιώργου Χατζηδιάκου

Spread the love

Ο Γιώργος Χατζηδιάκος είναι Σύμβουλος Ανθρώπινου Δυναμικού και Οργάνωσης Εταιρειών

11227393_10207576627398879_6912498847121696328_n.jpg

Τα γυμνά, από χάδια
δάκτυλα
Τυλιγμένα ευλαβικά
από τη χλωροφύλλη  του απελευθερωμένου  καπνού
αντικρούουν με κινήσεις
τον παραλογισμό με τον  ορθό  λογισμό

Απόγευμα
Και η  κάψα της ασφάλτου,
αναζητά
το διάβα της  κανονικής βροχής , μπας και  τη συνεφέρει

μοιάζει παρεξηγήσιμη
η χροιά της  κρυστάλλινης φωνής
κάτι  νοσταλγικό   διηγούμαστε
για  όποιον κρυφακούει
δεν λέμε εσύ
ούτε και  εγώ
μόνο  εμείς
Η  ανάγνωση  των λόγων, διαφέρει από την γραφή

Καύσωνας,
το κερί κυρτό
Οι μνήμες χορεύουν
Ζεσταίνομαι μου λες
Η πλάτη Έρωτας του ωκεανού
γυμνώνει τις αντοχές
Τίποτα δεν αρκεί να σε δροσίσει
Μόνο ελπίδα Με τη θέρμη του Αίολου
ο  από μηχανής θεός, που κατρακυλά στη Γη
μόλις φύσηξε
«τι ωραία που δρόσισε»,
μου λες
«τώρα μπορούμε να πούμε αντίο».

Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, 

Pane di capo: Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ), Λεωφόρος Κρεμαστής & «Πηγές Καλλιθέας»

SHARE
RELATED POSTS
No “Me Too”!, by George Sarafoglou – του Γιώργου Σαράφογλου
Η υποχρέωση , του Δημήτρη Κατσούλα
Άπνοια, της Μαρίνας-Μαρίας Βασιλείου

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.