Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

Να γίνουν τα πικρά γλυκά και να μερώσουν τ΄άγρια. Επειγόντως, παρακαλώ.

Λοιπόν, χρειαζόμαστε αρχικά έναν καλό αλχημιστή. Όχι σαν αυτόν του Κοέλιο, όλο το σύμπαν και το σύμπαν… Να μας πεις δάσκαλε: υλικά, εκτέλεση, ώρα βρασμού…να καταλάβουμε και μεις.

Μετά να ψάξουμε για έναν καλό, καλό όμως, γητευτή. Τύπου Ρόμπερτ Ρέντφορντ, δεν με χαλάει. Αν τον βρούμε και λίγο νεότερο ακόμα καλύτερα. Το λέω μην και μας ανεβάσει καμιά πίεση από την …πίεση και μείνει με το καμτσίκι στο χέρι. Αλλιώς δεν έχω θέμα. Για τον Ρόμπερτ…φωτιά να πέσει να με κάψει.

Ανακεφαλαιώνω να μην κάνουμε κάνα λάθος.

«Ζητείται αλχημιστής με εμπειρία και ειδικότητα στην αλλαγή οξύτητας στοιχείων απαραίτητων για την επιβίωση του είδους μας και παραλλήλως  ζητείται γητευτής με προϋπηρεσία σε ζωολογικό κήπο. Προσοχή, δεν ψάχνουμε θηριοδαμαστή, ούτε τον Άγιο Γιώργη, μεγάλη η χάρη του, το τονίζω, γιατί θέλουμε να τα ημερώσουμε τα άγρια θηρία, όχι να τα χαζέψουμε μηδέ να τα σουβλίσουμε.»

Όλα καλά μέχρις εδώ;

Πάντα καλά.

Θα έχετε καταλάβει πως η κατάσταση έχει ξεφύγει, έτσι; Εννοώ πως δεν είναι ιδέα μου. Όλα τα νέα από τον πλανήτη ένα γύρο είναι να τραβάς τα μαλλιά σου, να τσιμπιέσαι μπας και κοιμάσαι -αλλά πού τέτοια τύχη- να σταυροκοπιέσαι μέχρι να πάθεις τενοντίτιδα!

Βιασμοί ανηλίκων και ενηλίκων, μια γυναίκα στην Βενεζουέλα γυρνούσε με την νεκρή της κόρη αγκαλιά, άνθρωποι ανατινάζονται, καίγονται, πνίγονται, η ζωή έχει χάσει την αξία της και για κάποιους το νόημά της. Και το κερασάκι στην τούρτα ο… Τζόνι πήρε το όπλο του και δεν άφησε ρουθούνι κι ήταν, λέει η γιαγιά του, τόσο καλό παιδί!

Πήγαινε και την έβλεπε δύο φορές την εβδομάδα ανελλιπώς! Της πήγαινε φαγάκι με το καλαθάκι και τα φάρμακα από το φαρμακείο. Κανονική κοκκινοσκουφίτσα ο Τζόνι.  Πολύ καλό παιδί. Σου λέει, έπεσε η γιαγιά από τα σύννεφα! Από πιο ψηλά έπεσε, από την στρατόσφαιρα! Την είδε δορυφόρος, δικός μου. Με ανοιχτό το στόμα έπεφτε η γιαγιά του Τζόνι. Καλή προσγείωση γιαγιά του Τζόνι, τί φταίς και συ έρμη μου…(το ξέρω πως δεν τον λένε Τζόνι, αλλά φύλαγε τα ρούχα σου….)

Και σκέφτομαι πως άμα όλα τα καλά παιδιά της γειτονιάς βγήκαν βομβιστές, μανιακοί δολοφόνοι, βιαστές και ληστές, σκούρα τα πράγματα. Και θέλω να πιάσω τον Ράμπο και να τον βρίσω που κάποτε μας έκανε πως τάχαμ δήθεν δεν τον έπιαναν οι σφαίρες και μεγάλωσε μιά γενιά με όνειρο τα μούσκουλα και το καλό σημάδι. Όχι πως μου φταίει το Χόλυγουντ εμένα τώρα…Αλλά να, είναι που δεν ξέρω ακριβώς ποιος μου φταίει και την πληρώνει ο καημένος ο Σταλόνε, μεγάλος άνθρωπος. Σόρυ μωρέ Σλάι. (α προπό, στο πρώτο Ρόκυ ήσουν ε-ξαι-ρε-τι-κος!)

Κάποιες φορές λέω στον εαυτό μου, Ματινάκι, ηρέμησε, θα σου πάει η πίεση εκεί που είναι κι η γιαγιά του «Τζόνι». Του λέω, του εαυτού μου, εαυτέ μου, όλα θα πάνε καλά. Βέβαια ξέρω πως δεν θα πάνε ΟΛΑ καλά. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε; Αλλά αυτό είναι κάτι που λέω στον εαυτό μου έτσι ώστε να χαρεί με τα λίγα που -τί στα κομμάτια- θα πάνε καλά, πράγμα  όμως που δυστυχώς σημαίνει πως όλα τα άλλα θα πάνε χάλια, ή απλά δεν θα πάνε πουθενά. Καμιά φορά και το ¨κανένα νέο¨ είναι καλό νέο όμως. Δεν είναι;

Αυτά του λέω για να τον πάρει ο ύπνος.

Όνειρα γλυκά εαυτέ μου και εαυτοί των άλλων. Μακάρι όλα αυτά που ζείτε να είναι ένας εφιάλτης και να ξυπνήσετε το πρωί σε έναν καλύτερο κόσμο.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr