Ανοιχτή πόρτα Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Εκδίδομαι φτηνά, του Δημήτρη Κατσούλα

Spread the love

Καλά, χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να καταλάβεις όταν με βλέπεις νύχτα καταμεσής του δρόμου και με βροχή, με τα μάτια μου να πετάνε σπίθες, τα αυτοκίνητα να με πλαγιάζουν, τον άλλον να με κοιτάζει περίεργα και στο τέλος να με απορρίπτει, τα απανωτά τσιγάρα που αναβοσβήνω, τις νωχελικές  κινήσεις που κάνω, ότι εκδίδομαι ; Πόσα άλλα χρειάζεσαι να σου πω ακόμα για να καταλάβεις ποια είμαι και τι  δουλειά κάνω ; Έλα τώρα σε παρακαλώ, μην παριστάνεις  τον ανήξερο . Έλα, έμπαινε, τι φοβάσαι τάχα ; Δεν έχω προστάτες ούτε νταβατζήδες ρε φίλε , τους σιχαίνομαι . Ό,τι ψίχουλα μαζεύω τα κρατώ για πάρτι μου, μη τυχόν μπορέσω να επιζήσω . Με ρωτάς ποιο είναι το αντίτιμο μου . Πουλιέμαι φτηνά σου λέω, τόσο φτηνά όπου τώρα τελευταία έχω σιχαθεί μαζί με τον εαυτό μου και αυτούς που με αγοράζουν . Μη μου πεις ότι δεν σου περισσεύουν μερικά ψίχουλα για να κάνεις το κέφι σου ; Έλα, μη σε μπερδεύω επειδή σε αφήνω να με αγοράζεις φτηνά . Μη γιελιέσαι, ρίξου μου. Με πουλάω, κατάλαβες ; Δειλιάζεις ;

Συνεχίζεις να με κοιτάς σαν άβουλο πράγμα. Τόλμησε ρε, τι άλλο θες να σου δείξω για να βεβαιωθείς ότι είμαι πόρνη; Ορίστε, σηκώνω και τη φούστα μου για να δεις τις γρατζουνιές που μου έκαναν κι άλλοι, προηγούμενοι από ‘σένα. Ναι, ρε φίλε, είμαι ικανή να γλείψω τα αίματα που τρέχουν,  κι εσένα μετά. Ακόμα να πειστείς; Ακόμα ν’ αποφασίσεις;  Άντε να σου πω κι αυτό παραπάνω μη τυχόν και  καταλάβεις . Εκδίδομαι και στη δουλειά μου ακόμα για να μη χάσω κι εκείνα τα δύο δίωρα εβδομαδιαίως. Ακόμα σου λέω, επειδή έχω ανάγκη τους φίλους μου, και σε αυτούς εκδίδομαι για να μη  χαλάσουμε  τις καρδιές μας.

Έχω τη δύναμη να φιλάω χείλη που όταν μιλάνε τα αηδιάζω. Να επιτρέπω σε χέρια να με αγγίζουν ενώ ταυτόχρονα θέλω να τα κόψω σύριζα. Ποτέ δεν ρώτησα πόσα δίνεις, πόσα θέλω. Αγόρασέ με με ψίχουλα σου λέω.  Ένα μόνο να έχεις υπόψη σου: είμαι ικανή να σε καταστρέψω γι αυτά τα λίγα που δίνεις και ‘γω τα ‘χω ανάγκη επειδή εσύ κρίνεις  πως μου φτάνουν. Βλέπεις, δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Αφήνω σ’ εσένα να καθορίσεις την τιμή μου . Μη γυρίσεις όμως κάποτε και μου πεις ότι έκανες λάθος στους υπολογισμούς σου, τότε θα είναι πολύ αργά φίλε .

Έλα λοιπόν, πάμε να ξαπλώσουμε όπου και όπως εσύ γουστάρεις και σου κάνει κέφι . Ακόμα και μονωτική ταινία μπορείς να μου βάλεις στο στόμα εάν το επιθυμείς προκειμένου  να ικανοποιήσεις τα βίτσια  σου . Και αυτό δεκτό .

Κοιτάς  τα μάτια μου, βλέπω. Είναι κόκκινα σαν το αίμα, μου λες . Δεν τα διάβασες καλά φιλαράκι. Την αγωνία, τη χαμένη ελπίδα, και την οργή, δεν τις βλέπεις τάχα μου;

Λοιπόν, για να ικανοποιήσεις το γούστο σου και ‘γω να πάρω τα ψίχουλα σου για να ζήσω, θα σου κάνω ένα ακόμα σκέρτσο: θα μπήξω τα νύχια μου στο κορμί σου τόσο βαθιά που λες πως σε τρελαίνουν, για να μείνουν εκεί για πάντα. Να τα έχεις ρε φίλε, να με θυμάσαι και με αυτά να πορεύεσαι. Γιατί, ούτως ή άλλως, νύχια θα φυτρώσουν  ξανά .

Δημήτρης Κατσούλας

Δημήτρης Κατσούλας

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
20525703_1988108224804640_5848327153125532740_n.jpg
Μαστιγώσεις, του Μάνου Στεφανίδη
Δήμος Πεντέλης: 26 Μαρτίου Γιορτή βράβευσης Εθελοντών
Για ποιο πράγμα ζούμε, του Κωστή Α. Μακρή

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.