Κωστής Α. Μακρής  

Ένας καλός φίλος, με υψηλή αίσθηση χιούμορ, συγκατοικούσε κάποτε με έναν σκύλο. Στον σκύλο είχε δώσει το όνομα «Βλαξ» (κατά το Ρεξ, Φλοξ και άλλα συναφή). Το είχε κάνει ―υποθέτω― για να μετράει πόσοι θα γύριζαν το κεφάλι τους όταν φώναζε τον σκύλο στον δρόμο.

(Ανοίγω παρένθεση τώρα, σχετικά με το τραγικό δυστύχημα, την πόρσε και τον πολύ πλούσιο μπαμπά: Δεν έχουν ακόμα ανακοινωθεί τα αίτια του δυστυχήματος, η κατάσταση του οδηγού και οι συνθήκες. Το μόνο προφανές είναι η πολύ μεγάλη ταχύτητα.

Σημ.: Μεγάλες ταχύτητες «πιάνουν» και πολύ πιο φτηνά αυτοκίνητα.
Κλείνω την παρένθεση.)

Μια φορά που ο φίλος φώναξε Βλαξ σε πολυσύχναστο δρόμο, μια κυρία του έκανε παρατήρηση επειδή έβριζε στη μέση του δρόμου. Ο φίλος μου της είπε ότι φώναζε τον σκύλο του που τον λέγανε Βλαξ και η κυρία του επιτέθηκε φραστικά για το «άκομψο» και το προκλητικό της ονομασίας του σκύλου. Οπότε ο φίλος ―μην έχοντας άλλα επιχειρήματα― ξαναφώναξε τον σκύλο του για να πάνε σπίτι: «Βλαξ! Πάμε σπίτι γρήγορα, Βλαξ!».

Ο Βλαξ δεν οδηγούσε αυτοκίνητο, ούτε έπινε αλκοόλ, ούτε έτρεχε πολύ γρήγορα. Ήταν ένα καλό σκυλί. Ούτε πιο έξυπνο από τα άλλα ούτε λιγότερο έξυπνο από τα άλλα σκυλιά.

Ο Βλάξ πέθανε πριν από χρόνια από φυσικά αίτια.

27 Φεβρουαρίου 2017

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr