Πρόκειται για την Μαφάλντα Μαρία Ελιζαμπέτα Άννα Ρομάνα της Σαβοϊας, δεύτερη κόρη του βασιλιά της Ιταλίας Βίκτωρα Εμμανουήλ Γ΄ και της πριγκίπισσας Έλενα Νικολάγιεβνα του Μαυροβουνίου. Γεννήθηκε το 1902 και πέθανε τον Αύγουστο του 1944.

Τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε ανέφελα, κοντά στη μητέρα της, από την οποία κληρονόμησε την αγάπη για τη μουσική και τις τέχνες. 

Στις 23 Σεπτεμβρίου 1925 παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Φίλιππο του Έσσε, Λαντγκρέηβ και Έσσε-Κάσελ, εγγονό του Γερμανού Αυτοκράτορα Φρειδερίκου Γ΄. Ο Φίλιππος έγινε αργότερα μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος (Ναζί) και ο γάμος του χρησίμεψε να δρα σαν ενδιάμεσος ανάμεσα στις δύο κυβερνήσεις (γερμανική και ιταλική).

Οι σχέσεις, όμως, της Μαφάλντα και του Χίτλερ αποδείχθηκαν αμοιβαία εχθρικές. Εκείνος την αποκαλούσε «το χειρότερο ψοφίμι του ιταλικού βασιλικού οίκου», εκείνη δεν ήθελε ούτε να τον βλέπει. 

Κατά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Χίτλερ υποπτεύθηκε ότι οι πράξεις της Μαφάλντα ήταν αντίθετες με τα σχέδιά του, ότι βοηθούσε Εβραίους να διαφύγουν στην Ολλανδία και ότι ο σύζυγός της το γνώριζε.

Τον Σεπτέμβριο του 1943 η Μαφάλντα πήγε στη Βουλγαρία για να παραστεί στην κηδεία του κουνιάδου της, του βασιλιά Μπόρις Γ΄, αγνοώντας τους κινδύνους ενός ταξιδιού εν καιρώ πολέμου, δίνοντας προτεραιότητα στο πένθος της αδελφής της. Υπήρξαν φήμες ότι ο Μπόρις δηλητηριάστηκε με εντολή του Χίτλερ, κάτι που ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε. Εκεί πληροφορήθηκε για την παράδοση της Ιταλίας στους Συμμάχους, ότι ο σύζυγός της ήταν σε κατ’ οίκον περιορισμό στη Βαυαρία και ότι τα παιδιά της είχαν βρει άσυλο στο Βατικανό. Η Γκεστάπο είχε εκδόσει κιόλας ένταλμα σύλληψής της. Η Μαφάλντα δεν δίστασε να επιστρέψει στην Ιταλία για να δει τα παιδιά της.

Στις 23 Σεπτεμβρίου έλαβε ένα τηλεφώνημα από τον Γερμανό Διοικητή Κάρλ Χάς, που της είπε ότι είχε να της παραδώσει ένα σημαντικό μήνυμα του συζύγου της.

Η Μαφάλντα πήγε στην γερμανική Πρεσβεία της Ρώμης και εκεί την συνέλαβαν, την μετέφεραν στο Μιλάνο για ανάκριση και μετά στο Βερολίνο, για να καταλήξει τελικά στο στρατόπεδο Μπούχενβαλντ, κοντά στη Βαϊμάρη λίγες εβδομάδες αργότερα.

Ήταν ένα από τα πρώτα μεγάλα στρατόπεδα συγκέντρωσης που έγινε το 1937. Μια κόλαση που περιλάμβανε Εβραίους, Πολωνούς Χριστιανούς, Σλάβους, ανθρώπους με ψυχικά νοσήματα, παραμορφωμένους εκ γενετής, θρησκευτικούς και πολιτκούς κρατούμενους, ανακατεμένους με εγκληματίες, ομοφυλόφιλους και αιχμαλώτους πολέμου.

Η Μαφάλντα έδειξε αφάνταστη ψυχική δύναμη, παρά τη φρίκη που έβλεπε και βίωνε. Βοηθούσε όσο μπορούσε τις συγκρατούμενές της, μοιραζόταν το λιγοστό της φαγητό και έδινε κουράγιο σε όλες. 

Στις 24 Αυγούστου 1944, οι Σύμμαχοι βομβάρδισαν το εργοστάσιο πυρομαχικών του στρατοπέδου. Σκοτώθηκαν περίπου τετρακόσιοι κρατούμενοι και η Μαφάλντα τραυματίστηκε σοβαρά. Όταν έγινε ο βομβαρδισμός, βρισκόταν σε έναν χώρο δίπλα στο εργοστάσιο με αποτέλεσμα να βρεθεί καταπλακωμένη από τα χαλάσματα μέχρι το λαιμό, με το ένα χέρι της σπασμένο. Οι συνθήκες του στρατοπέδου ήταν τέτοιες που το χέρι της μολύνθηκε γρήγορα. Το ιατρικό προσωπικό τής το έκοψε χωρίς δεύτερη σκέψη. Κατά τη διάρκεια του πρόχειρου χειρουργείου έχασε τόσο πολύ αίμα, που δεν της άφησε περιθώριο να ζήσει. Υπέκυψε δύο μέρες αργότερα.

Πρόλαβε, όμως, να πει σε μία κρατούμενη που προσπαθούσε να την παρηγορήσει: «να με θυμάσαι, όχι σαν Ιταλίδα πριγκίπισσα, αλλά σαν αδελφή σου».

Η οικογένειά της δεν ενημερώθηκε για τον θάνατό της, παρόλες τις φήμες που οργίαζαν.

Ο θάνατός της επιβεβαιώθηκε, αφού η Γερμανία ηττήθηκε από τις ενωμένες συμμαχικές δυνάμεις το 1945.