Θέλω να γράψω δύο κουβέντες για την πολύ σοβαρή, την πολύ μεθοδική δουλειά που κάνει – πρωτοφανή για δημοτική πινακοθήκη – ο ιστορικός τέχνης Χριστόφορος Μαρίνος ως επιμελητής της Δημοτικής Πινακοθήκης Αθηνών. Κυρίως γιατί συνδυάζει τις τόσο απαραίτητες, ιστορικές αναδρομές με την καταγραφή του σήμερα συνοδευόμενες από εμπεριστατωμένους καταλόγους, ξεναγήσεις κ.α. Δηλαδή κάποια, ιστορικά ονόματα όπως ο αείμνηστος Γιώργος Ιωάννου πλάι σε σύγχρονους δημιουργούς όπως ο Αλέξανδρος Γεωργίου ή ο Γιάννης Φωκάς. Πρόσφατα κι εγώ και η κόρη μου χαρήκαμε την αναδρομή στην “θερμόψυχρη” τόσο δυναμική ζωγραφική του Αχιλλέα Χρηστίδη – χαίρομαι γιατί τον παρουσίασα πρώτος στη Μέδουσα πριν 40 χρόνια! – αλλά και τις στοχαστικές όσο και μνημειακές φωτογραφίες της – άγνωστης μου – Έφης Χαλιορή αποδεικνύοντας έμπρακτα το ενδιαφέρον του για μια τέχνη που αγνοείται ως τέτοια – ως τέχνη δηλαδή που δεν έχει αυτόνομο λεξιλόγιο, πνευματικά δικαιώματα κ.λπ – στην πατρίδα μας.