DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-22:00

Κωστής Α. Μακρής

Πριν από χρόνια, ένας φίλος ―που δεν ζει πια― μας είχε αφηγηθεί μια ιστορία.

Ένας αγρότης είχε βάλει σκάλα σε ένα δέντρο για να κόψει καρπούς. Τι καρπούς; Δεν ξέρω. Μήλα, πορτοκάλια, δεν έχει σημασία… Είχε πάει λοιπόν με τον γιο του που δεν τα είχε και τετρακόσια ακριβώς το παλικάρι. Ενώ ο αγρότης ήταν πάνω στο δέντρο και είχε μαζέψει σε ένα καλάθι όσους καρπούς ήθελε, ετοιμάστηκε να κατέβει. Εκείνη την ώρα ο γιος του τράβηξε την σκάλα και ο αγρότης κουτρουβαλιάστηκε κάτω χωρίς ευτυχώς μεγάλη ζημιά.

Μόλις συνήλθε ρώτησε τον γιο του γιατί το έκανε αυτό, να τραβήξει δηλαδή τη σκάλα. Και ο γιος απάντησε: «Για να γελάσουμε, πατέρα». Από τότε που μας αφηγήθηκε την ιστορία αυτή ο φίλος μας, αυτό το «Για να γελάσουμε, πατέρα» έχει αποκτήσει χαρακτήρα οικογενειακού ιδιόλεκτου και το χρησιμοποιούμε όποτε κάποιος ή κάποιοι κάνουν κάτι ιδιαίτερα βλαπτικό για τους άλλους χωρίς να αναλογίζονται τις συνέπειες για τον πλησίον τους ή το κοινωνικό σύνολο.

Νομίζω ότι και σήμερα, τώρα, την ώρα που κάποιοι παλεύουν να μαζέψουν όσους καρπούς μπορούν από το ταλαιπωρημένο δέντρο τής οικονομίας, πολλές και πολλοί «τραβάνε τη σκάλα» με πολλούς τρόπους. Γιατί; Γιατί έτσι… «Για να γελάσουμε, πατέρα».

30 Ιανουαρίου 2021

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

  The article expresses the views of the author