Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

Έχω πάει στην Σαχάρα δύο φορές…Ρωτήστε όποια καμήλα θέλετε! Την μία φορά μάλιστα έφερα μαζί μου και λίγη άμμο! Αφού δεν με έπιασαν στο αεροδρόμιο πάλι καλά να λέμε γιατί ακόμα εκεί θα ήμουν και το εξπρές του μεσονυχτίου θα είχε και sequel, “Για μια χούφτα άμμο”! Αν ήξερα τότε πως θα ερχόταν κάποια στιγμή που η άμμος της Σαχάρας θα ερχόταν εδώ από μόνη της , δεν θα έμπαινα τότε στον κόπο να αδειάσω ένα κουτί με υγρά μαντηλάκια, να το στεγνώσω για να περάσω από το τελωνείο την κλεμμένη άμμο! Σήμερα μάλιστα τη έψαχνα δεν την έβρισκα! Όχι στο κουτί με τα μαντηλάκια φυσικά!

Την είχα βάλει σε ένα τετράγωνο κουτάκι από πλέξιγκλας και έκανα φιγούρα σε όποιον ρωτούσε γιατί στόλισα το χώμα στην βιβλιοθήκη…και αν έχω φυτέψει κάτι μέσα εκεί και περιμένω να μεγαλώσει! Τσ τσ τσ! Αλλά δεν στεναχωρήθηκα που δεν βρήκα το κουτάκι… αφήστε που έχω την υποψία πως “κάποιος” ή “κάποια” το έριξε κάτω και σκούπισε με την ηλεκτρική τις αποδείξεις του “εγκλήματος”. Αλλά μπορεί και να εχάθη από κάποια μετακόμιση..Who knows? Άλλωστε το λέει και το τραγούδι…dust in the wind…all we are is dust in the wind. Kαι μεταξύ μας δεν στεναχωρήθηκα μόνο επειδή το λέει και το τραγούδι και είμαι και ολίγον ζεν ως άνθρωπος. Δεν στεναχωρήθηκα, γιατί μόλις βγήκα στην βεράντα μου και έκανα ένα σκουπισματάκι…μάζεψα αρκετή για να γεμίσω 3-4 κουτάκια ταμάμ όπως το απολεσθέν ! Γι΄αυτό το θαύμα θα ήθελα να ευχαριστήσω τους ανέμους και τα καιρικά φαινόμενα και τον καλό Θεούλη που δεν μας βρέχει κι από πάνω να γίνουν όλα “λάσπη Σαχάρας”,  και μετά όλο το ζεν του σύμπαντος δεν με ξεπλένει!

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr