Ο  Άγγελος Κουτσούκης είναι Ραδιοφωνικός Παραγωγός και Δημοσιογράφος.

“Μικρές φωτιές παντού” της Celeste Ng – Εκδόσεις Μεταίχμιο

Το “Μικρές φωτιές παντού” πριν καν μεταφραστεί στα Ελληνικά έχει χαρακτηριστεί “παγκόσμιο εκδοτικό φαινόμενο”, το “αγαπημένο μυθιστόρημα των αναγνωστών στην ψηφοφορία του Goodreads για το 2017” και “το καλύτερο μυθιστόρημα του 2017 σύμφωνα με το Amazon”.

Οι κριτικές που πήρε είναι εξαιρετικές.

Στους Νew York Times Book Revew έγραψαν: “Η μαγεία αυτού του μυθιστορήματος έγκειται στο όλοι οι χαρακτήρες και πολλοί από τους αναγνώστες , ενστερνίζονται αυτή την αθώα ψευδαίσθηση ότι όλα είναι καλά. Ποιoς όμως βάζει μικρές φωτιές παντού; Διαβάζουμε με αγωνία τη μια σελίδα μετά την άλλη για να ανακαλύψουμε τον δράστη, παρόλο που υποψιαζόμαστε πως μπορεί η στάχτη να λερώνει τα δικά μας χέρια”. Στο δε San Francisco Chronicle ”Aν το ”Μικρές Φωτιές Παντού” δεν σας βοηθήσει να αλλάξετε τη θεώρησή σας για την ανθρωπότητα, τότε ξαναξεκινήστε να το διαβάζετε από την αρχή”.

Τι συμβαίνει, λοιπόν, με αυτό το μυθιστόρημα που  σημειωτέον, είναι το δεύτερο που έγραψε η Celeste Ng; Γιατί έχει παραμείνει στην κορυφή των ευηπώλητων των New York Times για περισσότερες από σαράντα εβδομάδες, έχει σαρώσει στις ψηφοφορίες των αναγνωστών και έχει συμπεριληφθεί σε όλες τις λίστες με τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς για το 2017; Γιατί πουλήθηκαν, ύστερα από πλειστηριασμό, τα δικαιώματα για την τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου που, τελικά, αγόρασε η εταιρεία παραγωγής της βραβευμένης με Oscar ηθοποιού Ρις Γουίδερσπουν;

Διαβάζοντας το μυθιστόρημα, πολύ εύκολα καταλαβαίνεις το γιατί. Γραμμένο σε ήπιους τόνους, κατατροπώνει εκ των έσω το  “Αμερικάνικο όνειρο”. Μπροστά στην τελειότητα της βιτρίνας ενός ήσυχου προοδευτικού προαστίου του Κλήβελαντ, του Σέικερ Χάιτς, όπου όλα είναι σχεδιασμένα ως την τελευταία λεπτομέρεια-από την χάραξη των δρόμων ως το χρώμα των σπιτιών, ως τις επιτυχημένες ζωές που πρόκειται να ζήσουν οι κάτοικοί του-εισβάλλει το διαφορετικό. Μια ανύπαντρη μητέρα, καλλιτέχνης και η έφηβη κόρη της. Δεν τις ενδιαφέρει να ενσωματωθούν στην ζωή του προαστίου, με την τρέχουσα έννοια, αλλά και δεν προκαλούν. Η διαφορετικότητά τους , όμως, είναι ορατή.

Kαι κάποια στιγμή λέγεται δυνατά το αυτονόητο. “Αυτό σας ενοχλεί, ε; Σας είναι αδιανόητο. Το ότι κάποιος επιλέγει μια ζωή διαφορετική από τη δική σας. Το ότι κάποιος μπορεί να θέλει κάτι άλλο από από ένα άνετο σπίτι με μεγάλη πρασιά, ένα φανταχτερό αυτοκίνητο, μια δουλειά σε γραφείο. Το ότι κάποιος δεν κάνει τις ίδιες επιλογές με εσάς”.  Τώρα ήταν η σειρά της Μία να κοιτάξει επίμονα την κυρία Ρίτσαρντσον, θαρρείς και το κλειδί για να την κατανοήσει ήταν κωδικοποιημένο στό πρόσωπό της. “Αυτό σας τρομάζει. Η ιδέα ότι αστοχήσατε κάπου. Ότι εγκαταλείψατε κάτι που αγνοούσατε ότι το θέλατε”. Ένα πικρόχολο, συμπονετικό χαμόγελο ανασήκωσε τις άκρες των χειλιών της. “Τι ήταν αυτό; Ένα αγόρι; Ένας προορισμός; ΄Η μήπως μια ολόκληρη ζωή;”

Από τη στιγμή πού λέγονται δυνατά αυτά τα λόγια, τίποτα δεν μπορεί να μείνει ίδιο.

Η αρχετυπική κυρία Ρίτσαρντσον  ”όλη της τη ζωή είχε μάθει ότι το πάθος, όπως και η φωτιά, ήταν επικίνδυνο πράγμα. Γινόταν τόσο εύκολα ανεξέλεγκτο. Σκαρφάλωνε σε τοίχους και πηδούσε πάνω από τάφρους. Σπίθες πετιόντουσαν σαν ψύλλοι και σκορπίζονταν αστραπιαία. Μια αύρα μπορούσε να μεταφέρει την καρβουνιά χιλιόμετρα μακριά.Θα ήταν καλύτερα να ελέγξεις τούτη τη σπίθα και να τη μεταδώσεις συνετά από γενιά σε γενιά, όπως την ολυμπιακή φλόγα. Ή ίσως, να τη συντηρείς προσεκτικά σαν μια αιώνια φλόγα: μια υπενθύμιση του φωτός και της καλοσύνης που δεν θα έπρεπε να φουντώσει ποτέ.Επιμελώς ελεγχόμενη. Εξημερωμένη. Ευτυχισμένη στην αιχμαλωσία της. Το ουσιαστικό, σκεφτόταν, ήταν να αποφύγεις οποιαδήποτε ανάφλεξη. Με τούτη τη φιλοσοφία πορευόταν σε όλη της τη ζωή, έτσι ένιωθε πάντα, και της είχε βγει σε καλό. Ασφαλώς, χρειάστηκε να εγκαταλείψει κάποια πράγματα στην πορεία. Αλλά είχε ένα ωραίο σπίτι, μια σταθερή δουλειά, ένα στοργικό σύζυγο, ένα τσούρμο γερά κι ευτυχισμένα παιδιά. Σίγουρα κερδισμένη έβγαινε. Οι κανόνες υπάρχουν για έναν λόγο: αν τους ακολουθείς, θα πετύχεις. Διαφορετικά, μπορεί να κάνεις τον κόσμο στάχτη”.

Όταν, λοιπόν, αυτοί οι δύο κόσμοι έρθουν σε αντιπαράθεση, τι νομίζετε ότι μπορεί να συμβεί; Μικρές φωτιές παντού. Τίποτα δεν θα είναι ίδιο μετά. Έστω ,και στην μικρή κλίμακα του Σέικερ Χάιτς. Αλλά από κάπου αρχίζει κάτι.

Η Celeste Ng έγραψε ένα μυθιστόρημα για την διαφορετικότητα των ανθρώπων, για την μάχη ανάμεσα στην πρόοδο και στην συντήρηση. Και το έγραψε παραθέτοντας απλώς κάποια γεγονότα που μπορεί να συμβούν και δίπλα μας. Στην οικογένειά μας, στα παιδιά μας.Χωρίς μεγαλοστομίες,χωρίς φωνές. Και πέτυχε με αυτόν τον τρόπο να αποδείξει ότι αυτή την μάχη την κερδίζει πάντα η πρόοδος. Ο κόσμος και η κοινωνία τραβούν μπροστά,θέλουμε δεν θέλουμε. Ότι ήταν κοινωνικά αδιανόητο πριν από δέκα ή δεκαπέντε χρόνια,σήμερα είναι κοινωνικά αποδεκτό.

Και όλα αυτά που οι προηγούμενες γενιές έκρυβαν πίσω από την ”καθαρή” βιτρίνα, σήμερα τα συζητάμε ανοιχτά. Το ίδιο θα συμβεί και αύριο.

Και όπως έγραψε ο Χρήστος Αναστασιάδης για το συγκεκριμένο βιβλίο:

”Moιάζει να έγινε πολύς θόρυβος για ένα βιβλίο που ασχολείται με τις αυταπάτες των προνομιούχων Αμερικανών. Όμως ο θόρυβος δεν είναι τυχαίος. Πρώτα απ΄όλα η Ινγκ ξέρει καλά το περιβάλλον που περιγράφει. Κόρη μεταναστών από το Χόγκ Κόγκ, πριν βρεθεί για σπουδές στο Χάρβαντ, έζησε την εφηβεία της στο Σέικερ Χάιτς. Έτσι μπορεί να περιγράψει από πρώτο χέρι την κεκαλυμένη υποκρισία και τον υφέρποντα ρατσισμό της προνομιούχας τάξης.

Από την άλλη η ιστορία της μόνο απλοϊκή δεν είναι. Μπορεί να ξεκινάει ως ένα τυπικό κοινωνικό δράμα αλλά πολύ σύντομα εξελίσσεται σε μια εμπνευσμένη κριτική μιας ναρκισσιστικής κοινότητας που αυτό που αντιπαθεί περισσότερο απ΄όλα είναι τις ανεπιθύμητες αλλαγές που διασαλεύουν την υπάρχουσα τάξη.”

“Θέλουμε πάντα να πιστεύουμε ότι είμαστε πιο προοδευτικοί, πιο ανεκτικοί , πιο ανοιχτόμυαλοι από όσο πραγματικά είμαστε” λέει η Ινγκ στις συνεντεύξεις της.”Όταν όμως αντιμετωπίζουμε ζητήματα σχετικά με το φύλο, τη φυλή ή την κοινωνική τάξη ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις ίδιες τις προκαταλήψεις μας”.

Κι αυτό ακριβώς περιγράφει στο βιβλίο της. Τα δράματα που κρύβονται πίσω από τις ευτυχισμένες βιτρίνες.

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr