Αλεξάνδρα Καρακοπούλου-Τσίσσερ

Χρήστος Μαγγούτας

Φίλτατε και αγαπημένε Βαγγέλη,

Εμείς τα δυο ομογενάκια της «Πόρτας», η Αλεξάνδρα η εκ Βιέννης ορμώμενη και ο Χρήστος ο εις το Τορόνδον καταφυγών, ήτοι την Αλεξάνδρειαν την Εσχάτην, την πέραν των Στηλών του Ηρακλέους, σε θυμηθήκαμε σήμερα που έχεις τα γενέθλια σου. Γιατί δεν ανήκεις μόνο στο γεωγραφικό ελλαδικό χώρο (ουψ εδώ θα μπει και το ΥΠ.ΕΞ), αλλά και σ’ αυτή την πλατειά έννοια που είναι πέρα από σύνορα, όρια και χρόνο και λέγεται Ελλάδα. Που δημιουργεί και αγωνίζεται και παλεύει για μια ιδέα, που μερικοί στο γεωγραφικό χώρο της την έχουν κάνει σκουπίδι, φιλέ μινιόν για πούλημα, και την τριγυρνούν στα διεθνή παζάρια ως φτηνή πόρνη.

Για τα σκληρά που έγραψες και άλλοι απλά γελούσαν – «γελοιογράφος είναι», έλεγαν. Για όσα είχες προβλέψει και ήρθαν. Για όσα επισήμανες και σε λοιδόρησαν, Γι’ την Ελλάδα που εσύ πάλεψες σε πολύ δύσκολους καιρούς να μη γίνει «η γύφτισσα μαϊμού, η χώρα του καημού». Δε θα παρουσιάσουμε το έργο σου Βαγγέλη, έτσι κι αλλιώς η Πόρτα έχει ειδική σελίδα  ή την ιστοσελίδα σου www.pavlidiscartoons.com 

Μόνο για τους νέους βάζουμε μερικά στοιχεία: «Γεννήθηκε στη Ρόδο όπου ζει. Από το 1971 εργάζεται ως πολιτικός σκιτσογράφος Παράλληλα ασχολείται με την εικονογράφηση, παιδικών κυρίως, βιβλίων. Το 1976, σε σχετική έρευνα του Οίκου του Χιούμορ, του Gabrovo αναδείχτηκε ανάμεσα στους “100 καλύτερους σύγχρονους σκιτσογράφους“. Έχει λάβει μέρος σε πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπου βραβεύτηκε και έλαβε διακρίσεις. Η Διεθνής Επιτροπή Βιβλίων για τη Νεότητα (ΙΒΒΥ) του απένειμε τιμητικό δίπλωμα για την εικονογράφηση, Σεβίλλη 1994. Το 1990 επιλέχτηκε, μαζί με άλλους 49 σκιτσογράφους, για την έκθεση “Karikatur-Europäische Künstler Der Gegenwart”, στο Μουσείο Wilhelm Busch, του Ανόβερου. Ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής στα Σκόπια το 1983, στην Κωνσταντινούπολη το 1993, και στη Ρόδο το 2001 και 2004. Το 2002, το βιβλίο του “Ρόδος 1309-1522, μια Ιστορία” τιμήθηκε από το CICOP- το Διεθνές Κέντρο για τη Διάσωση της Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς. Έργα του βρίσκονται στο “Σπίτι του Χιούμορ και της Σάτιρας” στο Gabrovo, στην Πινακοθήκη Sammlung Karikaturen στο Basel, της Ελβετίας, στο Μουσείο Wilhelm Busch, του Ανόβερου και σε ιδιωτικές συλλογές».

Κι αυτό γιατί, Βαγγέλη Παυλίδη, εμείς, τα απλά ομογενάκια (όχι αυτοί που σπούδασαν εδώ και ήρθαν για να σας ξεπουλήσουν) νιώθουν τον καημό της Ρωμιοσύνης, του ό,τι Άξιον Εστί της φυλής μας και έχουμε δει πιο πολλούς ομογενείς να κλαίνε για τον Επιτάφιο της Ρωμιοσύνης χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, σε κάποιες απόμακρες αλλά σκληρές κι ατίθασες παραφυάδες του Ελληνισμού. Αυτές τις μέρες που είναι σημαδιακές και σημαδεμένες για όλους μας, γυρίζουμε σε σένα, που μπορεί, όπως κι εμείς, να είμαστε οι τελευταίοι της γενιάς των Μοϊκανών, για να σε θαυμάσουμε, να σε τιμήσουμε και να σε ευχαριστήσουμε για ότι έκανες γι’ αυτή τη ρημαγμένη χώρα.

Και προσωπικά σου ευχόμαστε να καλλιεργείς τον κήπο σου στην Λαχανιά της Ρόδου με την πρακτική, αλλά και τη συμβολική έννοια του έδινε ο Βολταίρος.

Και να είσαι πολλά χρόνια ακόμα μαζί μας, όπως και η αγαπημένη Ματίλντα σου του 53, να σε πηγαίνει και να σε φέρνει, να μας πηγαίνεις και να μας φέρνεις εκεί που διάλεξες, που μερικοί τη λένε Κολοσσό, άλλοι Πήδημα και μερικοί ονειροφαντασμένοι «Ρόδο Αμάραντο».

Με την αγάπη μας και τις ευχές μας για τα γενέθλιά σου,

Αλεξάνδρα και Χρήστος
Βιέννη – Τορόντο
10/03/2015