Γιάννης Σιδέρης

 

 

 

 

Άλλο που δεν ήθελε ο υπουργός Άμυνας, συγκυβερνήτης Πάνος, ως αντίδραση και αντίπραξη, λέει, στις δηλώσεις Φίλη, ο οποίος Φίλης να

πούμε, έχει ξεψαχνίσει τα επιστημονικά δεδομένα περί ανύπαρκτης γενοκτονίας των Ποντίων και απεφάνθη… επιστημονικώς – ως μη έχων

πτυχίο Νομικής, πόσο μάλλον Ιστορίας!

 

Έτσι ο συγκυβερνήτης Πάνος, από την ακριτική Κέλλη της Φλώρινας, αφού υπεραμύνθηκε της ελληνικότητας της Μακεδονίας και

φωτογράφησε τον Φίλη ως ανιστόρητο, δήλωσε ως απάντηση στον υπουργό Παιδείας ότι «σε όλα τα στρατόπεδα, καθ’ όλη τη διάρκεια του

έτους θα γίνουν εκδηλώσεις για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού». Δεν αρκέστηκε όμως σε αυτό, αλλά ανακοίνωσε ότι οι στολές

αξιωματικών και οπλιτών θα πλουμιστούν με… εικόνες αγίων – ευτυχώς προαιρετικά!

 

Στο Στρατό Ξηράς οι στρατιωτικοί θα φέρουν τον Άγιο Γεώργιο και την Αγία Βαρβάρα, στο Πολεμικό Ναυτικό τον Άγιο Νικόλαο και στην

Πολεμική Αεροπορία τον Αρχάγγελο Μιχαήλ.

 

Κάνοντας χιούμορ, όπως ενίοτε συνηθίζει στις ανακοινώσεις του το Ποτάμι, εξέφρασε μια δυσοίωνη υποψία, ευχόμενο να μην υποχρεωθούν

και… οι πολίτες να φορούν στο πέτο τους, τους άγιους προστάτες του νέου καθεστώτος!

 

Επισημαίνει επίσης ότι ούτε η Δικτατορία του Μεταξά, ούτε η Χούντα των Συνταγματαρχών είχαν σκεφτεί ποτέ να εφαρμόσουν κάτι τέτοιο

(βέβαια για να αποκαταστήσουμε τον γεννήτορα της ιδέας αρχικώς, δεν ήταν ο Πάνος Καμμένος, αλλά σύμφωνα με την ειδική ιστοσελίδα

«OnAlert», ο τότε Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Μιχάλης Κωσταράκος, ο οποίος τον Αύγουστο του 2015, είχε εκδώσει σχετική διαταγή, προαιρετικής

διακόσμησης των στολών).

 

Ο πρωθυπουργός… αλα μπρατσέτα με τον Βελουχιώτη στη Βουλή

 

Είχαν λάθος όσοι εξεπλάγησαν για την απόφαση Τσίπρα να επιλέξει για συγκυβερνήτη και της δεύτερης φοράς Αριστεράς τον Πάνο

Καμμένο. Τα δυο κόμματα έχουν αντίθετες πολιτικές θέσεις, αλλά αποτελούν αντανάκλαση το ένα του άλλου. Οριζοντίως

συγκοινωνούν με έναν ενιαίο άξονα: Την προσκόλληση σε έναν εξιδανικευμένο παρελθόν, από το οποίο αντλούν το ιδεολογικό τους

υπόβαθρο.

 

Παράδειγμα: Όταν ο πρωθυπουργός πηγαίνει στη Βουλή κρατώντας επιδεικτικά (για να το απεικονίσουν τα στιγμιότυπα των φωτορεπόρτερ)

βιβλίο με εξώφυλλο του Άρη Βελουχιώτη, καταδεικνύει ότι είναι καθηλωμένος σε μια ηρωική απεικόνιση της ιστορίας, αρνούμενος να

συγχρονιστεί με το σήμερα, γι’ αυτό και βρίσκεται σε άλλο μήκος με τους ευρωπαίους. Δεν τον κατανοούν και δεν μπορεί να τους

κατανοήσει.

 

Η επιδεικτικότατα της χειρονομίας κραυγάζει ότι επιδίδεται σε μια προσπάθεια να απευθυνθεί στο απογοητευμένο εσωκομματικό του

ακροατήριο, να αποδείξει πως παρόλα όσα αναγκάζεται να κάνει, εξακολουθεί να παραμένει αριστερός, ότι όλα αυτά είναι αναγκαστικός

ελιγμός, («ένα βήμα μπρος, δύο βήματα πίσω», που έλεγε και ο Λένιν, τον οποίο κοπιάρει τελευταίως).

 

Όμως πόση ευθυκρισία μπορεί να έχει αυτή η κίνηση του πρωθυπουργού, ποιους και πόσους μπορεί να πείσει για την προσήλωσή το στα

αριστερά ιδεώδη η συγκεκριμένη σκηνοθεσία;

 

Και μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος, ποιες είναι οι προσλαμβάνουσες του πρωθυπουργού, όταν εν ώρα εργασίας, όταν για μας καίγεται το

σύμπαν, ασχολείται με τον πρωτοκαπετάνιο, αντί να τον διαβάσει με όση συγκίνηση τον εμπνέει, κατ’ ιδίαν, σε ένα σαββατοκύριακο σχόλης,

αν φυσικά υπάρχουν σαββατοκύριακα σχόλης για έναν πρωθυπουργό που πυρετωδώς αναζητεί στο τηλέφωνο τον Γιούνκερ , τη Μέρκελ και

τους υπόλοιπους της Ευρωζώνης, να τους πείσει για τις δραματικές συνέπειες στη χώρα του, αν αυτοί επιμείνουν στις δικές τους

ανελαστικές κόκκινες γραμμές;

 

Από την άλλη υπάρχει ο Καμμένος, και οι άγιοί του. Ο πολιτικός του λόγος (λέω λόγος γιατί είναι άγνωστο αν ο ίδιος τα πιστεύει, και

δεν κάνει εθνικολαϊκό μάρκετινγκ), βυθισμένος σε ένα μακραίωνο παρελθόν, απώτερο από αυτό του πρωθυπουργού (ο κ. Τσίπρας άντε

ιστορικά να φτάνει ως την κομμούνα των Παρισίων), ψηλαφεί συνέχεια τις ηρωικές στιγμές του έθνους, την Αρχαία Ελλάδα, τον Ξέρξη και

τις αρχαιοελληνικές χλαμύδες, τη Βασιλεύουσα, το ‘12, το ‘40, την Κορυτσά, το Τεπελένι, «το στρατό μας που πήγε στην Κορέα,

πολεμώντας για τα ιδανικά», όπως τραγουδούσαμε στραβάδια στο στρατό, τις Παναγίες στα τείχη, που έσωζαν στους αιώνες τον ορθόδοξο

και δοξασμένο στρατό μας.

 

Σε μια εποχή που οι ανάγκες πολεμικής αποτελεσματικότητας μιας σύγχρονης χώρας βασίζονται στην εξελιγμένη τεχνολογία της

πληροφορικής, την τεχνοκρατική οργάνωση, τον επιστημονικό προγραμματισμό, την επιχειρησιακή ευελιξία, ο υπουργός Άμυνας

επαναφέρει τους Αγίους στη στολή, σαν ασπίδες προστασίας και ηθικής ανύψωσης.

 

Αν έβαζε και στα κράνη την επιγραφή «εν τούτω νίκα», ίσως να παίρναμε την Πόλη!

 

liberal.gr

 

* Το εκάστοτε άρθρο απηχεί στις απόψεις του συντάκτη του. 

 

iPorta.gr