Βαγγέλης Παυλίδης

Για την υγεία σας, προτείνεται επίσκεψη στο blog του   

Αν κάθιζα να γράψω τα όσα με ενοχλούν και όσα θεωρώ στραβά στον κόσμο αυτόν -ή μάλλον όχι, στην πατρίδα μου μόνο- θα χρειαζόμουν αρκετούς τόμους σαν την Βίβλο – Καινή και Παλαιά Διαθήκη μαζί. Κι αυτό όχι μόνο επειδή είμαι γενικά τσαντίλας και μ’ ενοχλούν τα πάντα μα, το κυριότερο, επειδή είναι τόσο απλό και τόσο εύκολο το να κάνει κανείς κριτική. Το ξέρω απο την “γελοιογραφική” μου εμπειρία όπου δεν μπορεί, κάτι θα του βρεις του άλλου. Κι όταν το βρεις το αρπάζεις και το τραβάς σαν λάστιχο μέχρι να γίνει τόσο μεγάλο όσο να εξυπηρετεί τον σκοπό σου. Του πιάνεις, να πούμε, την στραβούτσικη μύτη του και την κάνεις σαν προβοσκίδα ελέφαντα. Καταλαβαίνετε τι θέλω να πω, ε.

Αυτό όμως που είναι δύσκολο είναι το μετά. Είναι το τι έχεις εσύ να αντιπροτείνεις κι εκεί κωλώνουν τα πράγματα. Γεμίσαμε το λοιπόν Κασσάνδρες, μετά Χριστόν προφήτες και εξυπνάκηδες, ξερόλες με συμβουλές και περισπούδαστες τοποθετήσεις περί του επερχομένου και του πρακτέου. Να τα βρούμε αμέσως με τους “Θεσμούς”, κραυγάζουν, να κλείσει άμεσα συμφωνία, να μείνουμε στην Ευρώπη, να βρούμε μια “πατριωτική” λύση (λες κι οι “άλλοι” δεν είναι πατριώτες). Μπράβο και ωραία τα λένε μα δεν νομίζω πως η κυβέρνηση επιδιώκει κάτι διαφορετικό. Αυτό που δεν μας λένε οι αντιπολιτευόμενοι είναι το πώς μπορούν να γίνουν αυτά -εγώ πάντως δεν το έχω ακούσει- και με ποιες προϋποθέσεις. Δεν το λένε φανερά το πώς γιατί δεν τολμάνε. Το συμπέρασμα όμως βγαίνει εύκολα γιατί ο μόνος τρόπος να τα βρούμε αμέσως με τους “Θεσμούς” και να κλείσει άμεσα η συμφωνία είναι να πάψει κάθε αντίλογος και διαπραγμάτευση και να υποταγεί η Ελλάδα “τοις κοίνων ρήμασι πειθόμενη”. Πίσω δηλαδή στην αδιέξοδη λιτότητα, την ανεργία, στις συντάξεις πείνας, στο μνημόνιο κοντολογής -το δημιούργημά τους- που αποδοκιμάστηκε απο την μεγάλη πλειοψηφία του λαού. ΄Οσο για την “πατριωτική” λύση, δεν την καταλαβαίνω, δεν μας έχει αναλυθεί, κι έτσι μόνο ως ρητορική πομφόλυγα μπορώ να την θεωρήσω.

Μένουμε έτσι με μια υστερόβουλη και στενόμυαλη αντιπολίτευση, που επενδύει στην αποτυχία της κυβέρνησης, έτσι ώστε να γίνει Χαλίφης στην θέση του Χαλίφη και, όπως συνηθίζουν οι εξυπνάκηδες, να κουνήσει το δάχτυλο μπροστά στην μύτη μας και να πει; “Δεν σου τό’λεγα εγώ;”

Κι εγώ λοιπόν θα ξαναπάω για την ώρα στις ανώδυνες και άχρωμες αναρτήσεις για επετείους και τα τοιαύτα που τουλάχιστον μου δίνουν την ευκαιρία να διασκεδάσω, να κάνω κάποιο καινούριο σκίτσο ή να ανασύρω στην επιφάνεια κάποιο παλιό- όπως τώρα με τον Κύριο Στουρνάρα.

ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΤΩΡΑ, κοντά μεσάνυχτα της Τετάρτης, πολύ αργότερα αφ’ ότου έγραφα τα παραπάνω. Ρίχνω μια τελευταία ματιά στον αντιπολιτευόμενο τύπο.

Πρώτο θέμα ο Στουρνάρας -ο συνυπεύθυνος για την οικτρή μας οικονομική κρίση- και η Κωνσταντοπούλου, ο αγαπημένος στόχος της αντιπολίτευσης μαζί με τον Βαρουφάκη. Ψάχνω να βρω κάτι για την σημαντικότατη πιστεύω παρέμβαση του Αυστριακού καγγελάριου. Από τρίτη είδηση έως ανύπαρκτη. Τα συμπεράσματα δικά σας.