Ανοιχτή πόρτα

Το μνημόσυνο, της Τζούλυς Γιαννοπούλου

july.jpg
Spread the love

july.jpg

 

 

 

 

   

 

 

 

 

 

Τζούλυ Γιαννοπούλου

 

 

 

 

 

 

 

rose-2461137_960_720.jpg

 

Κάθεται νωχελικά στην πολυτελή κι επιβλητική της πολυθρόνα, κρατώντας στο χέρι την πίπα της. Βαμμένα κόκκινα νύχια, βλέμμα επηρμένο, αυθάδες και σηκωμένο φρύδι.

Φυσάει το καπνό της με ειρωνεία και σηκώνει το δάχτυλο και δείχνει.

Εσύ. Εσένα διαλέγω.

Έτσι φαντάζομαι τη μνήμη. Σαν παλιά πουτάνα που έχοντας στη πλάτη της γεμίσει νυχιές, απέκτησε έπαρση και διαλέγει τι θα θυμηθείς και τι θα ξεχάσεις από τη ζωή σου.

Κι ας φωνάζουν οι μνήμες από κάτω. Εδώ, εδώ! Εμένα πάρε! Εμένα κοίτα!

Φευ! Εκείνη είναι εκλεκτική κι επιλεκτική κι ενίοτε άδικη.

Επειδή διαλέγει πάντα κατά το συμφέρον της. Αποδιώχνει όσα τη βάρυναν, όσα της πρόσθεσαν περιττά άγχη και στεναχώριες κι ας την έθρεψαν κι ας την δίδαξαν κι ας την μετουσίωσαν σε δύναμη.

Εκείνη θα πάρει πάντα τα καλώς καμωμένα με το μέρος της. Αυτά που δεν την αδίκησαν.

Έτσι κρυβόμαστε πίσω από τις αναμνήσεις μας. Θρέφουμε το τέρας με το να αποδιώχνουμε αυτά που δεν αντέχουμε ούτε πεθαμένα πλέον να αντικρύσουμε.

Τους κάναμε το μνημόσυνο. Τα θάψαμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Κάναμε το καθήκον μας. Καμιά φορά , σε καμιά επέτειο μνήμης, εναποθέτουμε ένα λουλούδι-σκέψη για συγχώρεση.

Θέλω όμως μια φορά να αγνοήσω την πουτάνα. Να σταθώ αγέρωχη μπροστά της και να τολμήσω να της αντιταχθώ. Να ανακαλέσω μόνο όλα όσα με πόνεσαν, με σακάτεψαν, όσα με αλλοτρίωσαν, όσα με πολέμησαν. Να σταθώ όρθια και να τα αντικρύσω κατάματα.

Να ζυγίσω πόσο ήμουν, πόσο έπρεπε να είμαι, πού φάνηκα λειψή, πού λίγη.

Και να με μαλώσω, να με διδάξω, να με αποδεχθώ και να με συγχωρήσω.

Και μετά να ζητήσω συγγνώμη. Από αυτούς που έφυγαν και δεν πρόλαβαν να δουν το θάρρος μου να παραδεχθώ την ήττα μου.

Διότι θέλει θάρρος να παραδεχθείς τις ήττες σου. Να φέρεις μπροστά σου τις παραλείψεις σου, τις στιγμές που δεν ήσουν αντάξια, τις συνθήκες που δεν ήσουν γενναία.

Θέλει θάρρος να διαλέξεις τις αναμνήσεις που θα σε πονέσουν. Να κοιτάξεις στον καθρέπτη της ψυχής σου.

Ένα μνημόσυνο λοιπόν στη μνήμη που διαλέγει τα συμφέροντα.

Στην πουτάνα του μυαλού μας, που μας κανακεύει.

Και μας καταδυναστεύει.

Μια γιορτή για όλη την αλήθεια μας μωρέ!

 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
«Το Κυπριακό»!…Σταυρόλεξο για όλους! – The Cyprus Problem…Crossword puzzle for all!*, του Γιώργου Σαράφογλου – by George Sarafoglou
Born Free!! του Γιώργου Σαράφογλου (by George Sarafoglou)
Βροχερέ Αύγουστε, δίδαξόν με τα δικαιώματά σου, του Κωστή Α.Μακρή

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.