Αλέξανδρος Μπέμπη

Ο καθηγητής και πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Δημήτρης Νανόπουλος, δεν νομίζω ότι χρειάζεται περισσότερες συστάσεις.

Είχα πολύ καιρό να διαβάσω βιβλίο με μιαν ανάσα.

Αυτό έγινε πριν λίγες μέρες με το βιβλίο του καθηγητή ΣΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΒΡΑΧΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ των εκδόσεων ΠΑΤΑΚΗ.

Δεν θα χαρακτήριζα το βιβλίο αυτοβιογραφία.

Διαβάζοντάς το μου θύμισε περισσότερο περιπέτεια.

Η περιπέτεια ενός τσιγγάνου, που όλη του η ζωή καταναλώθηκε στις μετακινήσεις, αφιερωμένος και απορροφημένος

στο κυνήγι του μεγάλου τίποτε(όπως το χαρακτηρίζει ο ίδιος).

Όπως οι τσιγγάνοι που μονίμως φεύγουν, με σίγουρα όμως βήματα. Βήματα με αυτοπεποίθηση, αδιαφορώντας αν θα τους βγει ή όχι.

Αδιαφορώντας για το σωστό η το λάθος.Στη περιπλάνηση και τη διαδρομή κρύβεται η ουσία.

Αν τύχει και τους ”βγει” και η συνάντηση, τόσο το καλύτερο. Όπως τυχαία βρέθηκε και ο τρίτος βράχος να συναντήσει τον ήλιο.

Αυτά τα λίγα και ταπεινά.

Αν τύχει και διαβάσει ο καθηγητής αυτό το σημείωμα, ελπίζω στην κατανόησή του για τη χιουμοριστική μου επιλογή.

Ποιός είμαι εγώ ο μπαλαμός που θα κρίνω περισσότερο τον σημαντικότερο εν ζωή Έλληνα που αφιέρωσε τη ζωή του να κυνηγά το λουμνό(*) μποζόνιο.

(*)Αναζητώντας στο google την ερμηνεία της λέξης ”λουμνός”, βρήκα δύο εκδοχές.

Πρόστυχο, αλήτικο είτε αυστηρό, απαιτητικό.

Όποια και αν ισχύει, νομίζω ότι ταιριάζει στο μποζόνιο του Higgs.

Ούτως ή άλλως η λέξη ”ταλαιπωρία” δεν περιλαμβάνεται στο λεξιλόγιο του αξιότιμου καθηγητή.