Στάθης Παναγιωτόπουλος

Το Κορίτσι Από Τη Δανία

Δεν ξέρω τι έχω πάθει από τότε που μου έκαναν την τιμή να είμαι συνεργάτης της Πόρτας και γράφω συχνά για ταινίες. Πάντα έβλεπα πολλές, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία. Ίσως ζήλεψα τη δόξα του Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλου, ίσως ξόδεψα πολλά χρόνια γράφοντας για δίσκους και μου χρειάζεται μια αλλαγή. Σε κάθε περίπτωση, αναγνώστη μου, πάλι καλά. Θα μπορούσα να γράφω μόνο για την αυτόνομη κατάδυση, και τότε θα με βαριόσουν.

Βλέπω πολλές σειρές, και πολλές ταινίες, και είδα πρόσφατα το “The Danish Girl” του Tom Hooper. Κι εντυπωσιάστηκα. Καταρχάς με τον έξυπνο, διακτιρικό, λεπτό, όχι μελοδραματικό τρόπο που χειρίζεται ένα τόσο ευαίσθητο (ναι, δυστυχώς ευαίσθητο, ακόμη και στις δήθεν φωτισμένες εποχές που ζούμε!) θέμα.

Η ταινία είναι βασισμένη χαλαρά στη ζωή του Δανού ζωγράφου Einar Wagener, ενός από τους πρώτους ανθρώπους που υποβλήθηκαν σε εγχείριση αλλαγής φύλου, στη δεκαετία του 1920, με πρωτόγονα, για να πούμε το λιγότερο, μέσα και γνώσεις ιατρικής.

Το θέμα που πραγματεύεται η ταινία είναι κοινότερο απ’ ότι νομίζουμε, και ιδιαιτέρως ευαίσθητο επειδή αγγίζει τις παρυφές της ομοφυλοφιλίας.

Δε θά’πρεπε. Είναι κάτι απολύτως φυσικό, με την έννοια ότι η φύση το δημιουργεί, σπάνια μεν, αλλά υπάρχει.

Είναι μια ταινία που κατά τη γνώμη μου καλά θα έκανε να τη δει ο Άνθιμος (όχι ο κιθαρίστας!) κι ο κάθε Άνθιμος, μήπως και ξεκολλήσει λίγο το σκουριασμένο, γεμάτο άγνοια και μίσος, οπισθοδρομικό μυαλό τους. Και αναφέρομαι επίτηδες στους θρησκευτικούς “ηγέτες” επειδή αυτοί επηρεάζουν καλούς ανθρώπους – η γνώμη του κάθε Αλέφαντου, σε αντιδιαστολή, ελάχιστους αφορά και επηρεάζει, κι αυτοί είναι ήδη “καμμένοι”.

Και πάμε στα βραβεία Όσκαρ. Αν υποτεθεί ότι τα βραβεία αυτά ανταμείβουν τους ηθοποιούς που δίνουν τις καλύτερες ερμηνείες, έτσι απλά, το Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου έπρεπε δικαιωματικά να πάει στον έξοχο Eddie Redmayne, που το είχε πάρει και πρόπερσι για την ερμηνεία του ως Stephen Hawking. Για την ακρίβεια, θα έπρεπε να πάρει και αυτό το βραβείο, και το αντίστοιχο του πρώτου γυναικείου ρόλου.

Δείτε την ταινία και θα καταλάβετε.

Αλλά εδώ μιλάμε για τα Όσκαρ και την κουλτούρα των βραβείων γενικότερα, που λίγη σχέση έχει με την τέχνη αυτή καθαυτή. Τι να λέμε τώρα, αν τα βραβείο όντως αντάμειβαν τους καλύτερους, η αρκούδα του Revenant θα έπρεπε να είχε πάρει τη Χρυσή Άρκτο…

 Ο Εντι Ρεντμέιν ως Αϊναρ Βέγκενερ στο «Κορίτσι από τη Δανία»

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

The article expresses the views of the author

   iPorta.gr