Πάνος Μπιτσαξής

• Ο «μούσκιος», στην κυριολεξία του, είναι εμπειρική τεχνική συντήρησης και βελτίωσης ορισμένων τροφίμων. Όταν πρέπει να μαλακώσουν, να ξαρμυρίσουν, να ξεπικρίσουν κολυμπώντας στο νερό. Από αυτό το γλωσσικό εφαλτήριο ο μούσκιος πέρασε στο βασίλειο των εννοιολογικών συμβολισμών για καθετί που δεν έχει άμεση χρησιμότητα, αλλά πρέπει να διατηρηθεί «βρώσιμο» και «εύπεπτο» για να χρησιμοποιηθεί μελλοντικά. Είναι όταν λέμε «το κράτησα στο μούσκιο». Πρόκειται για μια τεχνική πολύ γνωστή στις δημόσιες αλλά και στις διαπροσωπικές σχέσεις. Οι έμπειροι δημοσιοσχετίστες, όταν χτίζουν επαφές που δεν είναι άμεσα χρήσιμες, αλλά μπορούν να γίνουν χρήσιμες στο μέλλον, «τις κρατούν στο μούσκιο», στέλνοντας συνήθως ευχές σε κάθε περίσταση. Χριστούγεννα, νέο έτος, Πάσχα, ονομαστική γιορτή και σε ορισμένες περιστάσεις σε γενέθλια και άλλες επετείους. Γεμίζουν τα κινητά με γλαφυρά και λυρικά μηνύματα.

• Τα ψέματα και οι απατηλές υποσχέσεις μέχρι τώρα νομίζαμε ότι δεν μπορούν να διατηρηθούν στο μούσκιο. Όταν τα συντρίβει η πραγματικότητα, όταν αποκαλύπτονται, δεν μπορούν πια να συντηρηθούν. Έτσι ξέραμε ως τώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, και ιδιαίτερα το επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου επεξεργάσθηκε την παγκόσμια πρωτοτυπία να διατηρεί στο μούσκιο, για να το χρησιμοποιήσει αργότερα κατά βούληση, και το πιο χοντρό και το πιο απροκάλυπτο ψέμα που έχει ξεστομίσει στην μεγάλη πορεία του προς την κατάκτηση της εξουσίας. Η τεχνική του είναι πραγματικά ευρηματική. Κονιορτοποιεί ακόμα και τις παροιμίες. «Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια» και «ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται» δεν έχουν καμιά αξία για τον ΣΥΡΙΖΑ. Έχει βρει τον τρόπο να βάλει τα πρώτα ψέματα στο μούσκιο τώρα που είναι η ώρα να μας παραμυθιάσει με άλλα ψέματα.

Η ρητορική που χρησιμοποιεί, ενώ δείχνει απλοϊκή, έχει αποδειχθεί ως σήμερα επιδέξια και υποδόρια. Χτυπάει κατευθείαν στο κέντρο του θυμικού και των προκαταλήψεων της κοινής γνώμης.

«Εμείς δεν είπαμε ποτέ ψέματα. Ό,τι υποσχεθήκαμε ήταν αλήθεια. Αυτό πιστεύαμε ότι αποτελεί τον υπέροχο δρόμο προς την ευημερία. Για κάποιες υπερβολές που ενδεχομένως είπαμε φταίει αποκλειστικά ο Λαφαζάνης, ο Βαρουφάκης και η Ζωή. Όλες μας οι ιδέες ισχύουν στην ολότητά τους. Απλώς δεν μπορούμε να τις εφαρμόσουμε άμεσα, τις κρατάμε στο μούσκιο και θα τις εφαρμόσουμε αυτούσιες όταν έρθουν οι κατάλληλες συνθήκες. Διατηρήστε την ελπίδα, διατηρήστε την προσδοκία κι έχετε εμπιστοσύνη. Μην ακούτε όσους λένε πως είπαμε ψέματα, γιατί αυτοί λένε ψέματα. Εμείς είπαμε την αλήθεια. Το μόνο που δεν υπολογίσαμε είναι τον αόρατο εχθρό. Τις σκοτεινές δυνάμεις που μας εμποδίζουν. Ό,τι κάνουμε τώρα, είναι μια τακτική οπισθοχώρηση. Μετά θα φάμε όλοι με χρυσά κουτάλια. Κάντε υπομονή και μην διαμαρτύρεστε. Οι άλλοι είναι χειρότεροι από εμάς».

Το κόλπο έπιασε τόπο. Σε ένα μεγάλο τμήμα των πολιτών λειτούργησε. Το ψέμα στο μούσκιο μετατράπηκε σε μελλοντική αλήθεια. Καθόρισε την πολιτική συμπεριφορά και οδήγησε στην εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβριο.

Πέτυχαν το ακατόρθωτο. Να μετατρέψουν το ψέμα σε αλήθεια και την αλήθεια σε ψέμα.

• Όσο τα πρώτα ψέματα μένουν στο μούσκιο, ίσως και για να χρησιμοποιηθούν ως εφεδρεία και παρακαταθήκη στο ενδεχόμενο αναγκαστικής ηρωικής εξόδου, η Κυβέρνηση τροχιοδρόμησε τα άλλα ψέματα. Αυτά που θεωρεί χρήσιμα για την χαλιναγώγηση των αντιδράσεων, που άρχισαν να παίρνουν διαστάσεις εκρηκτικές ως προς συγκεκριμένα μέτρα, αλλά όχι ακόμα δομικές.

– Το πρώτο «άλλο» ψέμα είναι η καλλιέργεια της προσδοκίας ότι το αντάλλαγμα των περικοπών και της φοροκαταιγίδας θα είναι η ρύθμιση του δημοσίου χρέους. Ότι δήθεν αυτό θα δημιουργήσει τον λεγόμενο δημοσιονομικό χώρο για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής που θα ανακουφίσει την επερχόμενη αριστερή φτώχεια κι αριστερή εξαθλίωση. Η θεωρία αυτή, χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες, όχι μόνο δεν ισχύει, όχι μόνο είναι προσχηματική, αλλά πρόκειται για ένα πελώριο φληνάφημα.

– Το δεύτερο «άλλο» ψέμα είναι ότι δήθεν η περιοριστική πολιτική και οι περικοπές έχουν αναδιανεμητικό χαρακτήρα. Κρύβουν ότι όλο αυτό αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση πελατειακών δικτύων. Τα προστατεύουν για να διατηρήσουν τμήμα τουλάχιστον της εκλογικής τους βάσης στους κοινωνικούς χώρους που έχουν επωφεληθεί από τη διαχρονική φαυλότητα άσκοπων προνομίων.

– Το τρίτο «άλλο» ψέμα είναι η προβολή μιας επίπλαστης ευημερίας των αριθμών. Ότι δήθεν η ύφεση μειώθηκε και προσεγγίζει τη στασιμότητα, ότι το πρωτογενές έλλειμμα είναι χαμηλό και ότι οι θυσίες θα επιβραβευθούν επειδή θα επακολουθήσει περίοδος άνθησης και ανάπτυξης. Κρύβουν, με τα νούμερα που δίνουν, το γεγονός ότι το κράτος χρωστάει σε όποιον μιλάει ελληνικά και ότι η δημόσια μηχανή είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Τα τρία αυτά «άλλα» ψέματα, με διάφορες παραλλαγές, προβάλλονται ως αδιαφιλονίκητες και αναμφίβολες αλήθειες, που κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο της κυβέρνησης. Ο σκοπός είναι απλός. Να λειτουργήσουν ως άλλοθι προς την κατεύθυνση της συνοχής της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

• Στο μεταξύ, σε όλους τους τομείς η διάλυση είναι εμφανής. Η πολυγλωσσία απερίγραπτη. Η αδυναμία διακυβέρνησης ορατή και διά γυμνού οφθαλμού. Ο υπουργός Ναυτιλίας δήλωσε ότι δεν γνώριζε την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ. Η χώρα παραλύει σε κλοιό κινητοποιήσεων, τις οποίες υποστηρίζει και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ εναντίον του εαυτού του. Ο κίνδυνος εξόδου από τη Σένγκεν και οι δραματικές επιπτώσεις που θα έχει, αν συμβεί, ολοένα και αυξάνεται εξαιτίας της αδυναμίας διαχείρισης του προσφυγικού. Παρά τις προσπάθειες του μόνου ίσως σοβαρού υπουργού. Αναγκάζεται να δρα μόνος του στο πεδίο μιας κυβερνητικής μηχανής που δεν μπορεί να συντονιστεί ούτε στοιχειωδώς. Με ανθρώπους που δεν θα τους εμπιστευόσουν ούτε να πάνε στο περίπτερο να πάρουνε τσιγάρα. Κι αυτό αν έκαναν, θα έκαναν λάθος τα ρέστα. Η συζήτηση για το grexit άνοιξε πάλι. Ο Σόιμπλε μας κάνει πλάκα και επαναφέρει το γνωστό: «Πάρτε κάτι να φύγετε για να ησυχάσουμε όλοι».

• Κάθε μέρα που περνά η Κυβέρνηση αυτή αποδεικνύεται επικίνδυνη για τον τόπο και τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Από το πρόσφατο παρελθόν συνηθίσαμε στην ιδέα, ότι κάτι γίνεται στο τέλος και επεμβαίνει ο από μηχανής Θεός. Η σταθερότητα, όμως, της αστάθειας και η πλοήγηση της χώρας στις παρυφές του γκρεμού, η διαρκής διολίσθηση στον τρίτο κόσμο με όχημα την προϊούσα και αδιέξοδη δήθεν αριστερή ρητορεία φτάνει στα όριά της. Οι δημοσκοπικοί δείκτες αρχίζουν πλέον και το καταγράφουν. Η χώρα αρχίζει και αναζητά διέξοδο.

• Ο Γιάννης Καραχισαρίδης έγραψε ένα μνημειακό άρθρο με τίτλο «Τάξη και Χάος». Είναι κείμενο μεγάλης θεωρητικής αξίας, το οποίο, αν δεν το έχετε διαβάσει, αξίζει να το διαβάσετε. Τάξη ή χάος είναι, άλλωστε, το τρέχον δίλημμα της εποχής

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

  The article expresses the views of the author  

 iPorta.gr