Πάνος Μπιτσαξής

Σόιμπλε: ο αληθινός ηγέτης της Αριστερής Πλατφόρμας

• Δεν διστάζω να δηλώσω ευθέως ότι ενστερνίζομαι την θεωρία των «δύο άκρων». Ας την βαφτίζουν, όσο θέλουν και όσοι θέλουν, αντιδραστική, αντιλαϊκή και ανιστόρητη.

Τα άκρα συναντώνται πάντα σε κοινό λόγο και κοινό τόπο. Την καταστροφή με στόχο την «σωτηρία». Όταν επικρατούν, η σωτηρία δεν έρχεται. Επέρχεται η καταστροφή. Η σωτηρία μένει σαν ονειροφαντασιά και έμμονη ιδέα. Ήδη τα άκρα συναντήθηκαν στην Βουλή και σε κοινή ψήφο.

Σε ήρεμες εποχές, τα άκρα υπογραμμίζουν το τι πρέπει να αποφύγουμε όταν έρχονται οι δύσκολες εποχές. Στις δύσκολες εποχές, όταν τα άκρα θέλγουν τα ώτα των ευάλωτων πολιτών, συμβιβασμοί και αστικές ευγένειες δεν χωρούν. Ο ιδεολογικός πόλεμος της λογικής με την παράνοια πρέπει να διεξάγεται με μαχητικότητα, πειθώ και σαφήνεια. «Ο καθείς και τα όπλα του», όπως θέλει ο στίχος του Ελύτη στο «Άξιον εστί». Όχι από κάποιον αντίστροφο φανατισμό, αλλά γιατί αυτό διδάσκει η ιστορία του τόπου.

• Ο κανόνας της συνάντησης των άκρων σε κοινό λόγο και κοινό τόπο αποδεικνύεται σήμερα πλήρως. Ως μαθηματικό αξίωμα. Η Χρυσή Αυγή, η Αριστερή Πλατφόρμα, μέρος του ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το plan B του Αλαβάνου, ο Κατσανέβας και το κόμμα του, παρέα με διάφορες επαναστατικές φυσιογνωμίες, όπως η Ραχήλ, η Ζωή και άλλοι, συνενώθηκαν στον κοινό τόπο της δραχμής και στον κοινό λόγο της καταστροφής. Λένε ακριβώς τα ίδια. Αν σβήσεις κάτω από τις ανακοινώσεις και τις δηλώσεις τους λογότυπους, δεν υπάρχει διαφορά. Ακολουθεί και ο γνωστός Γιάνης.

Προφανώς οι αφετηρίες, οι καταβολές και τα κίνητρα διαφέρουν. Πρακτικά, όμως, αυτό δεν έχει σημασία.

• Πίσω από την δραχμή, όλοι αυτοί επαγγέλλονται ένα «άλλο παραγωγικό μοντέλο που στηρίζεται στην πρωτογενή παραγωγή». Ασαφές, απροσδιόριστο, θολό. Ακούγεται ,όμως, ωραία και ευχάριστα. Να ζωντανέψει η ύπαιθρος, να παράγονται ποιοτικά προϊόντα, να αποκτήσει η χώρα διατροφική επάρκεια και εξαγωγικό προσανατολισμό. Ποιός θα μπορούσε να διαφωνήσει σε αυτό; Το «παραγωγικό μοντέλο», όμως, το οποίο ενστερνίζονται οι παραπάνω, με βάση την δραχμή, δεν είναι τίποτα άλλο από φτώχεια και εξαθλίωση.

Θέλουν μια περίκλειστη απομονωμένη χώρα, φτωχή στο έπακρο, για να κάνουν οι ίδιοι κουμάντο. Ονειρεύονται τους δασμούς. Όπως εκείνο το απομεινάρι της εύγευστης αλλά πανάκριβης κρητικής μπανάνας, που την προστάτευε το πανίσχυρο λόμπυ των Κρητικών. Τρώγαμε μπανάνα που ήταν σαν μεγάλη μπάμια. Όταν ο λαός απαίτησε «αληθινές μπανάνες», η προστασία σταμάτησε και οι μπανανοπαραγωγοί, διαμαρτυρόμενοι, άλλαξαν καλλιέργειες.

Τους συνιστώ να διαβάσουν με προσοχή το «Αόρατο Ρήγμα» του Δοξιάδη. Ιδιαίτερα το τμήμα του βιβλίου που αναφέρεται στην ιστορία του μικρού αγροτικού κλήρου στην Ελλάδα. Ας σκεφτούν ύστερα πώς θα συνενώσουν τις αφορολόγητες cayennes, τα μπουλούκια των Πακιστανών ειλώτων και την ΠΑΣΕΓΕΣ στο νέο παραγωγικό μοντέλο που ευαγγελίζονται. Είτε είναι Κολχόζ είτε είναι Κιμπούτς είτε είναι η πεφωτισμένη δεσποτεία κάποιου επίδοξου Φύρερ.

• Είναι εντελώς αφελές να νομίζουμε ότι πρόκειται για απλές ιδεοληψίες που εκπορεύονται από «τον πειρασμό της αθωότητας» κάποιων αγνών αριστερών. Μέγιστα και σκοτεινά συμφέροντα κρύβονται πίσω από όλη αυτή την ιστορία. Το ευτύχημα είναι ότι τους ξέρουμε και ξέρουνε ότι τους ξέρουμε. Η πολλή φιλοσοφία, επομένως, βλάπτει.
Η πιο «φωτεινή» ακτίνα στα σκοτεινά αυτά συμφέροντα είναι ο Σόιμπλε. Αυτός είναι ο αληθινός ηγέτης της Αριστερής Πλατφόρμας.

• Η Χάνα Άρεντ, σπουδαία Γερμανοεβραία φιλόσοφος, με βαθειά ριζοσπαστική σκέψη, είχε πει το εξής: «Το κακό δεν έχει τίποτα το ριζοσπαστικό. Το μόνο βαθειά ριζοσπαστικό είναι το καλό». Προφανώς το τι είναι καλό και το τι είναι κακό θέλει σοβαρή πολιτική συζήτηση. Είναι, όμως, σαφές πως ό,τι οδηγεί στην παρακμή και στην φτώχεια είναι κακό. Ό,τι οδηγεί στην πρόοδο και στην ευημερία είναι καλό.

• Δεν παραβλέπω ότι η προοπτική της ευημερίας και οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις διεξόδου από την κρίση δεν έχουν ακόμα επαρκή θεμελίωση και η πολιτική αντίληψη που στηρίζει αυτήν την πορεία είναι ισχνή. Ισχνή, όμως, είναι κυρίως η κοινωνική βάση που στηρίζει αυτήν την πορεία. Οι σειρήνες του λαϊκισμού άρχισαν ήδη να ηχούν προς την πλευρά της νεοδημοκρατικής αντιπολίτευσης. Ακόμα και το ΠΟΤΑΜΙ, που ρέει προς την κατεύθυνση της προόδου, έχει ακόμα πολλή δουλειά για να εναρθρώσει τις γενικές μεταρρυθμιστικές ιδέες σε εφαρμόσιμο πολιτικό πρόγραμμα.

Αυτό, όμως, δεν είναι επαρκής λόγος για να επιλέγει κάποιος συνειδητά την παρακμή και την καταστροφή.

• Τα κράτη δεν έχουν αισθήματα. Δεν αγαπούν και δεν μισούν. Τα κράτη έχουν αποκλειστικά και μόνο συμφέροντα. Ισχύει για την Γερμανία, ισχύει και για την Ελλάδα.

Ο Σόιμπλε, γνήσιος εκφραστής του πανίσχυρου γερμανικού κατεστημένου, προτεστάντης, αυστηρός και πειθαρχημένος, βυθισμένος στην ακρίβεια των αριθμών και την στεγνή λογιστική, απόλυτα ξένος προς το μεσογειακό ταπεραμέντο, πιστεύει στο grexit. Θεωρεί ότι η Ελλάδα δεν αλλάζει και στοιχίζει ακριβά. Επειδή, όμως, ούτε ανθέλληνας είναι ούτε μας μισεί, παρά το βρισίδι που του ρίχνουμε, υπέδειξε έναν συντεταγμένο τρόπο εξόδου από την Ευρωζώνη.

Κούρεμα χρέους, δραχμή με προστατευμένη ισοτιμία και «ελαφρό» μνημόνιο για να μην πάμε στα τάρταρα. Πρότεινε και μια ενδιάμεση λύση. Την προσωρινή έξοδο από το ευρώ.

«Όχι», λέει η Αριστερή Πλατφόρμα. «Εμείς θέλουμε να πάμε στην δραχμή με ασύντακτο τρόπο». «Εδώ και τώρα, γαία πυρί μειχθήτω». Η ίδια άποψη σε δυο παραλλαγές. Την σώφρονα του Σόιμπλε και την διπλά άφρονα της Αριστερής Πλατφόρμας. Γι’ αυτόν τον λόγο, Σόιμπλε και Αριστερή Πλατφόρμα συναντώνται. Ευχής έργον θα ήταν να αναλάβει την ηγεσία της Αριστερής Πλατφόρμας ο Σόιμπλε.

Ευτυχώς επικράτησε η καθαρόαιμη πολιτική. Της Μέρκελ, της μεγαλύτερης μερίδας των Χριστιανοδημοκρατών και των Σοσιαλδημοκρατών με σαφή επιρροή και του αμερικανικού παράγοντα. Αυτό το μπλοκ θέλησε λύση με το τρίτο μνημόνιο για λόγους σχεδόν αποκλειστικά γεωπολιτικούς.

Ευτυχώς, ο Θεός μάς χάρισε σωστή γεωγραφική θέση και στο παρά πέντε έβρεξε λίγο μυαλό στους κάκιστους τζογαδόρους που μας κυβερνάνε.

Αλλιώς, κούνια που μας κούναγε.

• Άραγε χρειαζόμαστε εκλογές ή εκλογίκευση;

• Αύριο είναι της Παναγιάς. Η γιορτή μου. Η Μαρίνα μου, αποφάσισε να με γιορτάσει και κάλεσε στο σπίτι την μισή Άνδρο. Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, μαζί με την αγαπημένη μας φίλη Εύα βρίσκονται σε «σκληρές» διαπραγματεύσεις με τους χασάπηδες και τους μανάβηδες της Άνδρου. Κατσίκι από τον έναν, λουκάνικα από τον άλλον, γιατί είναι χωριάτικα και πάνε με το σπετσοφάϊ, πιπεριές από μποστάνι, ντομάτες από το Βαρίδι και άλλα πολλά. Ανοίξαμε δουλειές.

Ο Σόιμπλε και η Μέρκελ θα είναι στο Βερολίνο. Καλό το Βερολίνο αλλά δεν το συγκρίνω με την Άνδρο.

Το ποιός είναι πλούσιος και ποιός είναι φτωχός γίνεται μερικές φορές πολύ σχετικό.