Γιώργος Αρκουλής

Το τελευταίο βιβλίο του Γ. Αρκουλή τιτλοφορείται

“Ιστορία γράφουν και οι Δεύτεροι…”

Είναι εντελώς βέβαιο ότι καλύτερους αγώνες από τον τελικό του τσάμπιονς λιγκ ζήσαμε και μάλιστα αρκετούς στην διάρκεια της περιόδου, που έληξε Σαββατόβραδο στο Βερολίνο. Εντούτοις αυτός ο τελικός της Μπαρτσελόνα με την Γιουβέντους, σημειολογικά είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, κυρίως αν θελήσει κάποιος να ασχοληθεί με τις λεπτομέρειες των εικόνων.

Κατ’ αρχήν να καταθέσω πως υπήρχε φαβορί και αυτό ήταν η ομάδα της Καταλωνίας, κυρίως –όπως υποστήριξε ο Μουρίνιο- επειδή διαθέτει τον Μέσι. Όλα τα άλλα είναι απλώς λεπτομέρειες. Ωστόσο, ο αργεντινός σταρ, αν προσέξατε, προσπάθησε να κλέψει την παράσταση πατώντας σπάνια ‘γκάζι’ στο τερέν. Ειδικά όταν είχε μπροστά του τον Γάλλο Πατρίκιο Εβρά, έχασε τις περισσότερες μάχες. Όμως, προς τοι τέλος, ήταν εκείνος που με κατά μέτωπο κούρσες διέλυσε την άμυνα της ‘Κυρίας’. Γενικά ο Μέσι το Σαββατόβραδο κέρδισε το πιο εύκολο φετινό του μεροκάματο… Σκεφθείτε πως δεν τόλμησε ούτε μία ‘ποδιά’!

Οι διάφορες λεπτομέρειες που ακούστηκαν από τους σχολιαστές, δηλαδή τα 121 γκολ που σημείωσαν εφέτος οι τρεις κυνηγοί μαζί, τα πόσα τρόπαια έχουν κατακτήσει οι συμμετοχές του Τσάβι κλπ. αποτελούν κουραστική στατιστική. Μεγαλύτερη σημασία είχαν κάποιες εικόνες, που φρόντισε να μας δώσει ο τηλεσκηνοθέτης του τελικού.

Θα προσέξατε, ίσως, το κοντράστ. Από την μία οι τρελοί πανηγυρισμοί των ‘Ίνδιάνων’ Αλβες και Νεϊμάρ και από την άλλη, το αγκάλιασμα του καλύτερου παίκτη της Γιούβε –του Γάλλου προικισμένου μεσοκυνηγού Πογκμπά- στον Πίρλο, δηλαδή τον εμβληματικό Ιταλό μπαλαντέρ, που με δυσκολία κρατούσε το δάκρυ του.

Τελικά, κερδισμένοι από αυτόν τον λουσάτο τελικό του Βερολίνου, βγήκαν αρχικά οι χορηγοί των ομάδων και της διοργάνωσης και μαζί τους οι διαφημιστές. Βγήκε επίσης ο Τούρκος διαιτητής της αναμέτρησης, που σίγουρα δεν είναι ο κορυφαίος στο σύγχρονο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, αλλά καλύτερα να μην το ψάχνουμε. Παρακολουθώντας τον Τούρκο, αναλογιζόμουν που βρίσκονταν οι Ελληνες διαιτητές, και αν θα έλθει κάποια στιγμή η σειρά μας να σταθούμε σε αγώνες κλάσης.

Κερδισμένα βγήκαν και τα ταμεία των δύο κλαμπ, μια και το χρήμα που θα εισπράξουν τα αφεντικά θα κάνουν τον Βαγγέλη Μαρινάκη και τους συνεργάτες του στον ‘Θρύλο’ του Πειραιά να ζηλέψουν και να ονειρευτούν…

Επόμενος αγώνας υψηλού επιπέδου και ενδιαφέροντος για τους ταλαιπωρημένους Ελληνες ποδοσφαιρόφιλους, θα προκύψει στο γήπεδο του Τόρσβαν. Αυτό το γήπεδο μπορεί να μη διαθέτει την αίγλη του ολυμπιακού σταδίου του Βερολίνου, όμως κάτι μου λέει πως αν ο Μαρκαριάν και τα παιδιά μας δεν δείξουν σοβαρότητα, δεν θέλει πολύ η ομάδα των Νήσων Φερόες να μας βάλει και πάλι μπροστά σε δύσκολα έως ντροπιαστικά γεγονότα…

* Τον σίγουρα ποιητικό (και διάσημο) τίτλο του σημερινού άρθρου, τον δανείστηκα από το επιτυχημένο μυθιστόρημα της Σώτης Τριανταφύλλου (‘Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης’). Σας το συνιστώ.