Αλέξανδρος Μπέμπης

 

 

 

Σε ήχο α’ ευθύ (Των Κυρίων δεηθώμεν)

 

”Το καθήκον σκοτώνει τον έρωτα”.

 

ΜΠΕΡΤΡΑΝΤ ΡΑΣΣΕΛ

(τας θύρας τας θύρας εν σοφία πρόσχωμεν)

 

Η ΧΑΡΑ

 

Είναι ώραι, στιγμή Παραδείσου,
ότε φάσματα παύουν θολά,
και τα πάντα θεάται καλά
η ψυχή σου.  

 

Φεύγει τότε ο νους και η κρίσις
η καρδία γλυκόθυμος ζη,
και μ’ αυτήν εορτάζει μαζί
όλ’ η Φύσις. ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ
(Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια, δόξα Σοι ο Θεός)

 

Ο ΦΟΒΟΣ

 

Ο φόβος, που είναι το αποτέλεσμα της επιθυμίας μας να είμαστε ασφαλείς, μας κάνει να συμμορφωνόμαστε,
να μιμούμαστε και να υποτασσόμαστε στην κυριαρχία, επομένως αυτό εμποδίζει τη δημιουργική ζωή. Το να ζεις δημιουργικά,σημαίνει να ζεις με ελευθερία, που θα πει να είσαι χωρίς φόβο και δε μπορεί να υπάρξει κατάσταση δημιουργικότητας, παρά μόνο αν ο νους δεν είναι πιασμένος στην επιθυμία και στην ικανοποίηση της επιθυμίας.

ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ

 

ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΓΚΡΕΜΝΟΥ

 

Όλα για σένα τα ‘κοψα κι’ έλα, καλή μου, πάρ’ τα
τις αργυρές αγράμπελες και τα χρυσά τα σπάρτα.

 

Ζηλιάρης δράκος ο γκρεμνός τα φύλαγε από μένα
τα πλούτη του τα λιόσπαρτα και τ’ αφρογεννημένα.

 

Κι’ έκανα τον καημό σπαθί, το λογισμό κοντάρι,
και πάτησα και νίκησα τον ακριβό ζηλιάρη.

 

Όλα για σένα τα ‘κοψα κι’ έλα, καλή μου, πάρ’ τα
του δράκου τις αγράμπελες και του γκρεμνού τα σπάρτα.  

 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗΣ
(Δόξα. Και νυν και αεί)

 

ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΤΕΧΝΗ;

 

Οι πιο πολλοί άνθρωποι βλέπουν το πρόβλημα της αγάπης πρωταρχικά σαν πρόβλημα του πώς να αγαπηθούν
και όχι του πώς να αγαπήσουν, πώς να αναπτύξουν την ικανότητά τους γι’ αγάπη.

 

ΕΡΙΧ ΦΡΟΜ

(Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ)

 

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΡΓΑΛΙΟΥ

 

Πέρνα, σαΐτα μου γοργή, με το ψηλό μετάξι
νά ‘ρθει ο καλός μου τη Λαμπρή να βρει χρυσά ν’ αλλάξει.
Τάκου τάκου ο αργαλιός μου,τάκου κι’ έρχεται ο καλός μου.

 

Μαντίλι από το δάκρυσμα δεν τού ‘μεινε στα ξένα,
αρχοντοπούλες τον ζητούν κι’ αυτός πονεί για μένα.
Τάκου, τάκου στην αυλή μου, ώσπου νά ‘ρθει το πουλί μου.

 

Εγώ το φάδι θα γενώ κι’ εκείνος το στημόνι,
που να μπλεχτεί μες στο πανί και πιο να μη γλυτώνει.
Τάκου και σε λίγο φτάνει για φιλί και για στεφάνι.

 

Πέτα,σαΐτα μου γοργή,χτύπα,χρυσό μου χτένι,
η ατέλειωτη Σαρακοστή μερόνυχτο να γένει.
Τάκου, τάκου ο αργαλιός μου, τάκου κι’ έρχεται ο καλός μου.

ΑΡΓΥΡΗΣ ΕΦΤΑΛΙΩΤΗΣ
(Χαίρε,Νύμφη ανύμφευτε)

 

ΗΔΟΝΗ

Χαρά και μύρο της ζωής η μνήμη των ωρών
που ηύρα και που κράτηξα την ηδονή ώς την ήθελα.
Χαρά και μύρο της ζωής μου εμένα, που αποστράφηκα
την κάθε απόλαυσιν ερώτων της ρουτίνας.

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ

 

ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ

Παίζει απόψε το φεγγάρι μέσα στη κληματαριά,
που ‘ναι να το πιείς, αλήθεια, στο ποτήρι!
Κι ‘όχι γιατί παίζει στη κληματαριά,
όσο γιατί φέγγει δίπλα σ’ ένα παραθύρι…

 

ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΜΑΛΑΚΑΣΗΣ

 

ΕΝΣΤΙΚΤΑ

 

Απελευθερωμένα από την τυραννία της απωθητικής λογικής, τα ένστικτα τείνουν να δημιουργήσουν ελεύθερες και διαρκείς υπαρξιακές σχέσεις και γεννούν μια νέα αρχή της πραγματικότητας.

 

ΜΑΡΚΟΥΖΕ

 

ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΝΑΚΙ (απόσπασμα)

 

…Κανείς δεν είναι στο κουπί,
κανείς και στο τιμόνι,
λαχτάρα που τους ζώνει!

 

Για το φιλί της Χριστινιώς
χυμάν με χίλια χέρια
νερά, βουνά κι’ αστέρια.

 

Κι η βάρκα η ποθοπλάνταχτη
πάει στων νερών τα βάθη
με του έρωτα τα πάθη.

Κι εκεί σαλεύουν τα παιδιά,
ψάχνουν να βρουν ακόμα
της Χριστινιώς το στόμα…

 

ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΩΤΑΣ

 

ΕΥΤΥΧΙΑ

 

Καθυστερημένη εκπλήρωση μιας προϊστορικής επιθυμίας.

 

ΣΙΓΚΜΟΥΝΤ ΦΡΟΙΝΤ

 

Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών.