Ελπίδα Νούσα

“Κέκροψ αὐτόχθων, συμφυὲς ἔχων σῶμα ἀνδρὸς καὶ δράκοντος, τῆς Ἀττικῆς ἐβασίλευσε πρῶτος, καὶ τὴν γῆν ἀφ᾽ ἑαυτοῦ Κεκροπίαν ὠνόμασεν”

(Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη Γ’)

Η Αθήνα, πριν πάρει το όνομά της, όπως ξέρουμε από τη μυθολογία, από την Αθηνά, που νίκησε σε αγώνα τον Ποσειδώνα, λεγόταν Ακτική, από το όνομα ενός βασιλιά της, του Ακταίου.

Αργότερα ονομάστηκε Κεκροπία, από το όνομα άλλου βασιλιά, του Κέκροπα, που έχτισε και τα τείχη της.

Σημαίνουσα μυθική μορφή της Αττικής, ο Κέκροπας, η παράδοση τον θέλει αυτόχθονο, γεννημένο δηλαδή από την ίδια τη Γη, και διφυή ως προς τη μορφή.

Δηλαδή, δίμορφο, παράξενο, πλάσμα, που από τη μέση και πάνω ήταν άνθρωπος και από τη μέση και κάτω φίδι.

Λατρευόταν κυρίως στην Ακρόπολη, αλλά και στα Μέγαρα, τη Βοιωτία, τη Θράκη και την Κύπρο.

Όταν στη διεκδίκηση της πόλης των Αθηνών δημιουργήθηκε φιλονικία ανάμεσα στην Αθηνά και τον Ποσειδώνα, τάχθηκε ως κριτής υπέρ της Παλλάδας.

Από το μύθο του Κέκροπα εμπνέεται ο ελληνικής καταγωγής Ιάννης Ξενάκης, που γεννήθηκε σαν σήμερα 29 Μαΐου 1922, στο ομώνυμο έργο του για πιάνο και ορχήστρα.

[Ο avant-gard συνθέτης βαφτίζει τη μουσική του “στοχαστική”, ένα είδος,

όπου χρησιμοποιεί σαν στόχο-βάση πολλές από τις μαθηματικές έννοιες,

αφού τις γνώριζε καλά λόγω των σπουδών του στις θετικές επιστήμες].

Η μουσική του “Κέκροπα” δεν είναι συνηθισμένη μουσική, δίνει την εντύπωση χάους.

Σκληρή ηχητικά και με πυκνή υφή παραπέμπει σε αναταραχή με τα “αδυσώπητα” κρουστά και του συνεχόμενους καταιγιστικούς ήχους.

Κάτι σαν βία όπως βίαιη και τρομαχτική ήταν εξωτερικά τουλάχιστον και η φύση του μυθικού Κέκροπα!

“Keqrops”-ΙΑΝΝΗΣ ΞΕΝΑΚΗΣ