Κοινωνία - Ελλάδα - Οικονομία

Ο εκβιασμός, της Τζίνας Δαβιλά

Spread the love

«Έμαθα πως εκβιάζεις να σου δώσουμε λεφτά. Λεφτά εμείς δεν έχουμε!»

Ακούγεται και είναι εκβιασμός. Αν έτσι μεταφέρεται από τους βρώμικους κουρελόψυχους στα boss τούτου του κόσμου, έτσι ακούγεται.

Αν στο παραπάνω αλλάξεις τις λέξεις και πεις «ζητείς την ανάθεση αυτού του πράγματος, έναντι αυτού του χρηματικού αντιτίμου. Όμως εμείς λεφτά δεν έχουμε», είναι άλλο πράγμα. Συμφωνείς; Αν μάλιστα σου μιλήσουν για το παρασκήνιο που αφορά στο πώς οι έμπιστοί σου άνθρωποι διαχειρίζονται το ταμείο που τους ενέθεσες τυφλά και κάνουν πάρτη εις βάρος των πολιτών, αλλάζουν τα πράγματα. Γιατί όταν βλέπεις την λαμογιά και είσαι έτοιμος να την ξεμπροστιάσεις, οι κουρελόψυχοι που λέγαμε, γίνονται γύπες. Αλλά…  Αλλά, όταν δεν έχεις αντιληφθεί πως δίπλα σου επιβιώνουν τα μικρόβια που έχουν μάθει να ζουν μόνο μέσα στα σκατά, παραμυθιάζεσαι από τα λόγια και τις συκοφαντίες τους. Γιατί αν είσαι βρωμύλος στην ψυχή, πώς αλλιώς θα μεταφέρεις στο boss μια απλή επαγγελματική πρόταση που ζητεί να καταλήξει σε συμφωνία; Όταν είναι στάση ζωής να συκοφαντείς άπαντας – γιατί με καθαρούς όρους δεν μπορείς να επιβιώσεις, δεν μπορείς να γίνεις αποδεκτός, άλλωστε η πιάτσα γνωρίζει ποιος είναι τι – πώς να συμπεριφερθείς διαφορετικά; Κι αν κάποτε το άντεχε το πετσί σου – το φιλότιμο εννοώ – πια δεν το αντέχεις. Σε καίει σαν ηφαίστειο. Κατάλαβες; Άλλοι καίγονται από την ανάγκη για την αλήθεια και άλλοι για το ψέμα. Στην αρχή εντυπωσιάζονται από το κάλπικο, μετά το αγιοποιούν ως μέσο για να καταργήσουν τις τύψεις προς τους άλλους, όχι τον εαυτό τους και τέλος το εφαρμόζουν ΠΑΝΤΟΥ ανερυθρίαστα για να ανελιχθούν.

Θα ήθελα να μου πεις πως δεν έχεις συναντήσει τέτοιους. Όμως, δυστυχώς οι συκοφάντες – αυτό που μεταξύ άλλων αποκαλούμε και λαμόγια- πάντα θα υπάρχουν. Και όλοι μας τους ζούμε με κάποιο τρόπο. Είναι τα παιδάκια εκείνα του δημοτικού που πάντα έμεναν έξω από τις παρέες και τα παιχνίδια της γειτονιάς και ως αντίδραση έσπερναν διχόνοιες. Μεγαλώνοντας δεν κατάφεραν ούτε τον εαυτό τους να αγαπήσουν ούτε και τους άλλους βεβαίως. Απόλυτη συναισθηματική αναπηρία. Τραγική απουσία και ανεπάρκεια ευγενών σχέσεων. Μα, πετύχαιναν ανεβαίνοντας ως άψογοι αριβίστες την όποια σκάλα βρισκόταν στο δρόμο τους. Αποκτούσαν την αποδοχή και τους αυλικούς τους που τους άφησαν τα κενά παιδιόθεν. Και γίνονται επικίνδυνοι.

Θα γκρεμιστούν; Θα πιάσουν την άκρη στο γκρεμό και πίσω θα έχουν το ρέμα; Το δύσκολο είναι να είσαι μέσα και να πολεμάς για να καθαρίσεις τα λύματα. Λύματα και απόνερα. Βρωμιά και δυσοσμία μέσα από τα ακριβά αρώματα και τα ρούχα, τα τάχα μου αγορασμένα από τα οικονομικά καταστήματα. Γκρεμιστούν, δεν γκρεμιστούν, σκέψου πόσο τραγικό είναι να θέλει κάποιος μια κωλοθέση για να αποδείξει στους άλλους ότι είναι σπουδαίος. Όταν μάλιστα γνωρίζει, πως το αποτύπωμά του, δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από εκείνο το ευτελές που η πιάτσα, για να τοποθετήσει κάποιον ηθικά και κοινωνικά,  τον αποκαλεί «πιπόμουτρο, κωλόφατσα, τσογλάνι, πουλημένο τομάρι, ραδιούργο, καρακομπλέξα, καριέρα χτισμένη στα τέσσερα».

Είμαστε το παρελθόν μας, οι επιλογές μας. Και αυτό δεν δωροδοκείται, ούτε εξαγοράζεται. Πόσω μάλλον να το πλύνεις στους 90 βαθμούς με δεινό λευκαντικό.

Καλή σου τύχη, συκοφάντη. Κάπου μέσα στους μόνιμους εφιάλτες σου, είναι το γκρέμισμά σου. Ο μεγαλύτερος εχθρός σου, ξέρεις, δεν είναι οι άλλοι, είναι ο εαυτός σου. Αν δεν τον σκοτώσεις, δεν θα μπορέσεις να τον ξαναφτιάξεις. Κι ας τρέχεις για την περίφημη γιόγκα σου. Εσύ και εδώ ξώφαλτσα πέρασες. Ξέρεις ένας στίχος από τις Ινδικές Βέδες λέει: «Το σύμπαν είναι όμοιο με πολύφωτο και ο καθένας από εμάς ένα κερί. Αν δεν καίμε ολόκληρο το πολύφωτο, σκοτεινιάζει». Ξώφαλτσα και από την γιόγκα, ξώφαλτσα κι από την ανθρωπιά.

 

Σημείωση: το παρόν άρθρο πρωτοδημοσίευθηκε στις 28/4/2014.

Τζίνα Δαβιλά

 

SHARE
RELATED POSTS
Χρησμός, του Νίκου Σταθόπουλου
Μίκης Θεοδωράκης για την σύλληψη 7 δημοσιογράφων με εντολή Πάνου Καμμένο, ΥΠΕΘΑ
Καταγγελία της Κικής Τσακίρη: τής σταμάτησαν το κοινωνικό τιμολόγιο της ΔΕΗ!
12 Σχόλια
  • Τζίνα Δαβιλά
    5 Αυγούστου 2014 at 21:10

    @ Χριστίνα, Δημήτρη, Γιάννη: σας ευχαριστώ πολύ

    @ ALEX (Αλέξανδρε): πόσο χαίρομαι που είσαι (και) μαζί μας.
    Καλώς μας όρισες!

    @ Ν: αν σαι πολύ καλά, σ’ευχαριστώ πολύ!

  • ALEX
    5 Αυγούστου 2014 at 14:24

    Καλώς ήλθα!
    Μετά τη γνωριμία μας στο protagon,όπου είχατε ξεχωριστή παρουσία,
    θα είμαι πλέον και μόνιμος επισκέπτης του iporta.
    Έχουμε ανάγκη για επικοινωνία με σοβαρούς,λογικούς
    και ευπρεπείς ανθρώπους.
    Με ανθρώπους που δεν διστάζουν,πολλοί φοβούνται,
    να πουν την αλήθεια τους.
    Ανθρώπους που λιγοστεύουν καθημερινά στον περίγυρό μας.
    Ας τους αναζητήσουμε στον ηλεκτρονικό.
    Δίκαια σας ξεχώρησα.
    Επιβεβαίωση το σημερινό άρθρο.
    Καλή συνέχεια.

    Υ.Γ. 1 Στο protagon υπέγραφα ως ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.

    Υ.Γ. 2 Ήδη έχουμε γνωριστεί και διατηρούμε συχνή επικοινωνία,
    με δύο από τους σχολιαστές του protagon.
    Δεν έπεσα έξω στην εκτίμηση που είχα διαμορφώσει
    για τα πρόσωπά τους από τον σχολιασμό και μόνο.
    Εύχομαι να συμβεί κάτι ανάλογο και με σχολιαστές του iporta.

    Υ.Γ. 3 Πολύ εύστοχη η ονομασία του site.

  • Ν.
    5 Αυγούστου 2014 at 11:58

    Τζίνα μου, σε διαβάζω. Άν και έχουμε χαθεί, υπάρχουν στην ανάμνηση μου πολύ ευχάριστες στιγμές που περάσαμε μαζί.
    Yπέροχα γραμμένο άρθρο, δίνεις την ουσία του πως στο βάθος λειτουργεί ετούτη η κοινωνία…
    Περισσότεροι κάποια φάση της ζωής μας δεχόμαστε κακόβουλες πράξεις, λάσπες που η ζήλεια και η ανεπάρκεια μερικών πετά πάνω μας, μόνο που… στο τέλος πάνω τους θα γυρίσει… Νόμος ζωής…! Όπως, όταν εμβαθύνουμε για να καταλάβουμε τον Άνθρωπο, τον εαυτό μας, αλλά και αυτούς…, γινόμαστε πολύ ΔΥΝΑΤΟΙ, τότε είναι που λειτουργούμε πλέον ως καθρέφτες και όλη η κακία τους θα αντανακλά πίσω πάνω τους…
    Εκεί μπαίνουν οι Δυνάμεις που δίπλα τους ο άνθρωπος είναι μυρμιγγάκι…
    Συγχαρητήρια που εξέφρασες τις σκέψεις σου, αγγίζει όλους μας…

  • Χριστινα Μπουγα
    4 Αυγούστου 2014 at 20:16

    Το ευκρατο και χαλαρο κλιμα της χωρας μας δυστυχως ευνοει τους ασπονδυλους παρασιτικους οργανισμους. Μου εφεραν αρκετους στο μυαλο οι λεξεις σου. Οι λεξεις σου… Ζηλεψα τη σειρα που τις εβαλες. Δειχνουν πως το “Τ” στο ονομα σου ειναι πλεονασμος.

  • Γιάννης Στουραΐτης
    4 Αυγούστου 2014 at 18:17

    Δεν ξέρω Τζινούλα μου πόσο θα σε βοηθήσω με αυτό το απόσπασμα ενός παλιότερου κειμένου μου δημοσιευμένου στην Εφημερίδα «Η Νέα Ιατρική Ενημέρωση», (Στήλη «Ρήσεις & Αντιρρήσεις»,
    Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 2009, Τεύχος 37, σελ. 13.)
    “…Μέσα στην συνείδηση του κοσμάκη, ο καθένας από εμάς είναι ταξινομημένος, περίπου εκεί που του αξίζει, ανεξάρτητα από το εάν, κατά καιρούς, βασιλεύει η συγκεκαλυμμένη υποκρισία ή θριαμβεύει η κοινωνική δικαιοσύνη…
    Ισχύει, με άλλα λόγια, αυτό που είχε πει ο 16ος αμερικανός πρόεδρος Abraham Lincoln(1809 – 1865). Σε ελεύθερη μετάφραση :
    You can fool some of the people all of the time,
    Μπορείς να ξεγελάσεις μερικούς από τους ανθρώπους, όλον τον καιρό,
    and all of the people some of the time,
    και όλους τους ανθρώπους, για λίγο καιρό,
    but you can not fool all of the people all of the time !
    αλλά δεν μπορείς να ξεγελάσεις όλους τους ανθρώπους, όλον τον καιρό !…”

  • Τζίνα Δαβιλά
    4 Αυγούστου 2014 at 16:44

    @ Χρήστος Μ: εξήγησα στο fb!

    καλό απόγευμα

  • Χρήστος Μ
    4 Αυγούστου 2014 at 16:03

    …Kαι κάτι ακόμα Τζίνα:

    Βάζω συμβολικά ένα απόσπασμα από τη μονομαχία του Αρη και της Αθηνάς στον Ομηρο:

    «Εφτά πλέθρα έπιασε πέφτοντας. Γιόμισαν τα μαλλιά του
    κουρνιαχτό και βρόντηξαν τα όπλα του.
    Γέλασε τότε η Παλλάδα Αθηνά και τον κορόιδεψε με φτερωτά λόγια.
    Ανόητε! Δεν έχεις καταλάβει πόσο πιο δυνατή είμαι
    και τολμάς να τα βάζεις μαζί μου!

    (Ιλιάδα Φ 410)

  • Χρήστος Μ
    4 Αυγούστου 2014 at 15:44

    Γιατί αυτός ο αναχρονισμός με μια ύποπτη περίοδο?
    Ρίξτους στπ πηγάδι της λήθης — δε θα σου λείψουν άλλωστε στο μέλλον. Αυτοί αναγεννιούνται σαν τα κεφάλια της Ύδρας.
    Γι’ αυτό και η Θεά της Σοφίας είχε πάντα το ακόντιο παρά πόδας.

  • ΓΑ
    28 Απριλίου 2014 at 08:21

    Αγάντα ρε, είσαι παλικάρι

  • Β.Π.
    28 Απριλίου 2014 at 08:00

    Αναρωτιέμαι μαζί με τους άλλους τι να σου κάνανε άραγε.
    Μα βέβαια είναι γνωστοί όλοι αυτοί -θα μπορούσα κι εγώ να τους προσθέσω διάφορα επίθετα κοντά στα δικά σου. Μου άρεσε όμως ιδιαίτερα εκεινο το “Απόλυτη συναισθηματική αναπηρία”. Χα! Δεν τόχα σκεφτεί αυτό 🙂
    ο Θα

  • Χρήστος Μ.
    28 Απριλίου 2014 at 05:33

    Τζίνα κατάλαβες ότι μπαίνεις σε ένα ναρκοπέδιο που κατ’ ευφημισμόν λέται πολιτική?

  • Εύ-οσμος
    28 Απριλίου 2014 at 04:55

    τι σου έκαναν καλή μου;
    υγ: απολύτως εύστοχο κείμενο

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.