Ήταν μια μέρα σαν και σήμερα πριν 86 χρόνια, 19 Σεπτέμβρη 1928, που γεννήθηκε το διασημότερο τρωκτικό του κόσμου: ο Μίκυ Μάους πρωτοεμφανιζότανε στον κινηματογράφο με το φίλμ Steam Boat Willie, το πρώτο φίλμ που συνδύαζε ταυτόχρονα εικόνα και ήχο.

Παγκόσμια η δημοτικότητα του Ποντικιού και αμέτρητες οι συζητήσεις και οι επιστημονικές μελέτες για το τι και πώς αντιπροσωπεύει, ποια η ιδεολογία του και πια η επίδρασή του πάνω στα παιδιά. Λένε πως συμβολίζει μια εταιρεία που μετέτρεψε την παιδική ηλικία σε μια λειτουργία καταναλωτισμού. Μερικοί πάνε ακόμα παραπέρα. Ο Μίκυ, λέει, προσφέρει ένα πρόσωπο αθωώτητας, ενώ κρύβει από πίσω τον ρόλο του στο να μετατρέπει τα παιδικά όνειρα σε εμπόρευμα και να προεκτείνει την λογική της αγοράς σε όλες τις φάσεις της ζωής τους. Ο Μίκυ μιλάει την διεθνή γλώσσα του εμπορίου και του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού. Κάποιος όμως θα πει πως αντιπροσωπεύει μια γοητευτική συνύφανση κουλτούρας, πολιτικής και οικονομικών.

Προσωπικά δεν τον πολυσυμπάθησα ποτέ. Πολύ εξυπνάκιας, πολύ κυριλέ και καθώς πρέπει, πολύ μεσο-αστός, που παρ’ όλα αυτά συζούσε με την Μίνι σε μια πουριτανική χώρα όπως η Αμερική και ενώ δεν είχε παιδιά είχε όμως ανίψια αγνώστων γονέων, παρακαλώ. Όσο για σταθερή εργασία… δεν είχε ποτέ.

Καλύτερος πάντα ο Γκούφη, για μένα.

Κι ένα περίεργο τώρα. Την ημέρα των 31 γενεθλίων του Μίκυ, 19 Σεπτεμβρίου 1959, η Ντίσνεϋλαντ θα απαγορεύσει την είσοδο στον 1ο Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος και ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης Νικήτα Κρουστσώφ, που επισκεπτόταν επίσημα της ΗΠΑ.

Εμείς θα λέγαμε “Πολιτική του Καραγκιόζη”, στην Αμερική μάλλον λέγεται “Πολιτική του Μίκυ Μάους.

Βαγγέλης Παυλίδης

η ιστοσελίδα του