Γιάννης Σιδέρης

 

 

 

 

Να προλάβει ενδεχόμενες ανεπιθύμητες εξελίξεις στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, σπεύδει η κυβέρνηση με την βεβιασμένη κατάθεση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου.

 

 

Σύμφωνα με παροικούντες το Μαξίμου, θεωρούν ότι το νομοσχέδιο θα τύχη ευνοϊκότερης μεταχείρισης εκ μέρους των βουλευτών εάν ψηφισθεί την Κυριακή. Με δεδομένο ότι τη Δευτέρα υπάρχει το έκτακτο Eurogroup για να συζητηθεί το ελληνικό ζήτημα, οι βουλευτές δεν θα θελήσουν με ψήφο απόρριψης, να τορπιλίσουν την διαπραγμάτευση.

 

 

Πέραν αυτού, στο κυβερνητικό επιτελείο εμφιλοχωρεί και ο – λογικός – φόβος, εάν η διαπραγμάτευση της Δευτέρας δεν ευτυχήσει και το κλίμα βαρύνει, θα είναι απείρως δυσκολότερο για τους βουλευτές να συναινέσουν με την ψήφος τους σε ένα άγριο νομοσχέδιο που σφαγιάζει δικαιώματα δεκαετιών, και το οποίο ούτε στους πιο φρικτούς εφιάλτες τους, δεν είχαν διανοηθεί ποτέ ότι θα ψηφίσουν.

 

 

Εκτάκτως η σύγκληση της Κ.Ο.

 

 

Για το σκοπό αυτό ο πρωθυπουργός συγκαλεί την Κοινοβουλευτική Ομάδα, προκειμένου να λειτουργήσει αποσυμπιεστικά στο αρνητικό κλίμα και να άρει τις τελευταίες επιφυλάξεις των βουλευτών του.

 

 

Η ομιλία του θα κινηθεί στις θέσεις που διοχετεύτηκαν χθες το βράδυ από κυβερνητικά στελέχη, τα οποία, όπως έγραψε το liberal.gr, παρουσίαζαν περίπου ειδυλλιακή την εικόνα του νομοσχεδίου – Προκρούστη.

 

 

Υποστηρίζεται ότι με το νομοσχέδιο διασφαλίζονται πλήρως οι συντάξεις, προστατεύονται οι πιο αδύναμοι, κατανέμονται δικαιότερα τα φορολογικά βάρη και οι ασφαλιστικές επιβαρύνσεις, ενώ εξασφαλίζεται και η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος.

 

 

Φυσικά οι βουλευτές γνωρίζουν ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά βρίσκονται εγκλωβισμένοι μεταξύ του κακού και του χείριστου, και έτσι, την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι, προφανώς θα ψηφίσουν το νομοσχέδιο, για να αποφευχθούν τα χειρότερα – ήτοι η πτώση της κυβέρνησης.

 

 

Στο οπλοστάσιο επιχειρημάτων του κυβερνητικού επιτελείου και του πρωθυπουργού επιστρατεύεται η σύγκριση ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο βρίσκεται δήθεν στον αντίποδα των συμφωνιών που προωθούσε η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου, και στις οποίες συμφωνίες «θεωρείτο δεδομένη η δραστική οριζόντια μείωση των συντάξεων, η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος στις επικουρικές, η πλήρης ανταποδοτικότητα του ασφαλιστικού συστήματος, η κατάργηση του αφορολόγητου, και η επιβάρυνση των πιο αδύναμων, «αυτών δηλαδή που τόσα χρόνια σήκωναν το τεράστιο βάρος της κρίσης» (ενώ με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αυτοί ανέπνευσαν…).

 

 

Ο πρωθυπουργός, θιασώτης της επιθετικής ρητορικής, θα εκτοξεύσει κατά της αντιπολίτευσης κατηγορίες (οι οποίες έχουν το προνόμιο να μην χρειάζονται απόδειξη, αφού κάθε αντιπολιτευτική δράση εκ των πραγμάτων μπορεί να χαρακτηριστεί υπονομευτική).

 

 

Θα τονίσει ότι έκαναν το κατά δύναμη για να υπονομεύσουν τη διαπραγματευτική δύναμη της κυβέρνησης και …του λαού (αφού ΣΥΡΙΖΑ = Λαός). Παράλληλα θα τους κατηγορήσει ότι εξυπηρετούν τους στόχους του ΔΝΤ αφού χαρακτήρισαν την κατάθεση του νομοσχεδίου ως «μονομερή ενέργεια» (σ.σ. βέβαια για προσδώσουμε τα πράγματα στο σωστό τους βάρος, όντως η αντιπολίτευση το είχε χαρακτηρίσει έτσι, αλλά με την έννοια ότι ήταν παράσταση ενός έργου που έχει ξαναπαιχτεί και πέρυσι).

 

 

Υπάρχει και εχθρός λαός!

 

 

Όλα αυτά στο παιχνίδι είναι, αλλά η κατάσταση αρχίζει να αποκτά επικίνδυνη δυναμική, όταν χθες, με non paper το Μαξίμου κατηγόρησε την αντιπολίτευση ότι «Επιχείρησαν να υποκινήσουν συγκεκριμένες κοινωνικές κατηγορίες και να δημιουργήσουν κλίμα αποσταθεροποίησης».

 

 

Όπερ οι εργαζόμενοι διαχωρίζονται σε καλούς και κακούς, στους δικούς μας και τους άλλους! Όταν σε κάθε μικρή ή μεγάλη κινητοποίηση ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αρωγός (συχνά δια του τμήματος εργατικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ), προφανώς η κινητοποίηση ήταν υπέρ της σταθερότητας και των λαϊκών συμφερόντων. Κάθε κινητοποίηση που είναι κατά της κυβέρνησης, αλλά δεν ελέγχεται από αυτή, ποινικοποιείται πολιτικά και οι εργαζόμενοι χρίζονται αποσταθεροποιητές – αυτό τουλάχιστον συνάγεται από το πνεύμα του κειμένου. Η υιοθέτηση μιας τέτοιας λογικής όμως είναι επικίνδυνη για κάθε κόμμα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου, και προσιδιάζει στην λογική καθεστωτικών κομμάτων…

 

 

Το Eurogroup

 

 

Η κυβέρνηση βασίμως ελπίζει ότι από το Eurogroup θα εξέλθει «νικηφόρα», με την έννοια ότι δεν θα τσαλακωθεί άλλο, ωθούμενη σε περαιτέρω υποχωρήσεις, αφού θα απουσιάζει η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ.

 

 

Ως προς την απουσία της δεν υπάρχουν εκτιμήσεις. Οι ερμηνείες κυμαίνονται από το να προετοιμάζει αποδοχή των ελληνικών θέσεων, και να στείλει τον κ. Τόμσεν «ως αποδιοπομπαίο», ή να σημαίνει ότι έχει αποφασισθεί αποχώρηση του ΔΝΤ από την ελληνική υπόθεση (μάλλον δύσκολο).

 

 

Πάντως το γεγονός ότι θα παρθούν αποφάσεις ερήμην της, μόνο από Ευρωπαίους, παρουσία ίσως του Τόμσεν, η κυβέρνηση το θεωρεί ως θετική εξέλιξη.

 

 

liberal.gr  

 

 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr