Κατηγορώ τους φίλους μου γιατί μου έδιναν μια ψεύτικη εικόνα για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Εντάξει κι εγώ στο Τορόντο βλέπω τα ελληνικά κανάλια το ίδιο λεπτό, όπως κι εσείς. Και μπαίνω στα διάφορα blogs όπου καθένα έχει τη δική του κοσμοθεωρία.

Δηλαδή έχω όλα τα στοιχεία να είμαι παραπληροφορημένος: αργυρώνητα κανάλια, προσωπικές ιστοσελίδες με προσωπικές απόψεις. Πίστευα ότι οι τηλεφίλοι μου στην Ελλάδα θα μου έδιναν την πραγματική εικόνα. Εκεί έπεσα παρασάγγες έξω. Είναι όλοι τους ελεύθερα πνεύματα, ανησυχούν για το μέλλον της Ελλάδας, ψάχνουν για λύσεις και προβληματίζονται, με άλλα λόγια αγωνίζονται, έστω κι αν αυτό συχνά γίνεται μόνο μέσα από το πληκτρολόγιο του υπολογιστή τους – αλλά το χειρότερο: αποτελούν εξαίρεση.

Μου μεταφέρουν μια εντελώς ψεύτικη εικόνα. Μου δημιουργούν την εντύπωση ότι όλοι οι Ελλαδίτες νοιάζονται για την Ελλάδα, για το μέλλον της, για το μέλλον των παιδιών τους, με όποιο τρόπο μπορεί καθένας και όσο μπορεί.

Κι όταν έρχομαι στην Ελλάδα βλέπω πόσο ψεύτικη είναι η εικόνα που μου έχουν δημιουργήσει. Μπορεί οι φίλοι μου να ανήκουν στο 5%, αλλά μου είχαν δώσει την εντύπωση ότι είναι το 90%. Καμιά δημοκρατική κοινωνία δε σώζεται με το 5%, θα ορμήσουν να την κατασπαράξουν οι άλλοι, που ενώ δε νοιάζονται για τίποτα, εξοργίζονται όταν κάποιοι βγάζουν στη φόρα την ανικανότητά τους. Ο ήρωας γίνεται περίγελως των μαζών σε μια κοινωνία που δεν αξίζει να σωθεί. Το δεμένο σκυλί θα ορμήσει να τον κατασπαράξει γιατί δεν αντέχει την αλήθεια.

Σ’ αυτό με πρόδωσαν οι φίλοι μου στην Ελλάδα. Μου έδωσαν την εντύπωση μιας αγωνιζόμενης χώρας, ενώ πρόκειται για μια χώρα που έχει πέσει σε χειμέρια νάρκη. Που δεν αντιδρά σε τίποτα πια. Ούτε για τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά της που ξενιτεύτηκαν, ούτε για τη μιζέρια που βασανίζει εκατομμύρια, ούτε για την μάνα τους, την Ελλάδα που ξεπουλιέται κομμάτι-κομμάτι στους ξένους. Ούτε καν νιώθουν την ιερή οργή ότι σε λίγο δε θάχουν πατρίδα. Ούτε καν μίσος γι’ αυτούς που τους καταχρέωσαν, αλλά το στρέφουν στους Πακιστανούς και στους Αλβανούς, λες και αυτοί υπόγραψαν τις αιτήσεις για δάνεια 350,000 δις. Κι άλλη μια φορά θα πάνε κοπαδιαστά να ψηφίσουν αυτούς που τους κατάστρεψαν, γιατί δεν ξέρουν άλλο δρόμο. Ούτε καν έχουν συνειδητοποιήσει ότι το να πάρουν σύνταξη στα 40, μερικοί ακόμα και στα 35, πολλοί στα 50, (όταν σε όσες χώρες ξέρω είναι απαράβατο το 65+) βάζουν τα παιδιά τους να τους την πληρώνουν κι επειδή αυτά δε μπορούν παίρνουν κατά χιλιάδες (συνήθως one-way) το ταξίδι στην ξενιτιά. Και που εκλέγουν τους μεγαλύτερους απατεώνες στην πολιτική για ένα «χατιράκι» που τους έκαναν.

Γι’ αυτό θα σβήσω όλους τους καλούς και αγαπημένους μου φίλους από το FaceBook. Μέσα από την καλοσύνη τους και τη δική τους ελπίδα για μια καλύτερη πατρίδα αλλοίωσαν την πραγματική εικόνα που έπρεπε να έχω για τη σημερινή Ελλάδα.

Και θα διαλέξω στην τύχη 100, 500 ή 1000 ονόματα, το λεγόμενο στατιστικό δείγμα, για να αποκτήσω πάλι σωστή εικόνα τι εστί Ελλάς. Που κοντολογίς το φαντάζομαι: η μια θα μου στέλνει 3 φωτογραφίες του εαυτού της τη μέρα σε διάφορες πόζες, ο άλλος 5 αμερικάνικα τραγούδια και κανένα ελληνικό, η παράλλη από πόσα μουσικά κέντρα πέρασε την προηγούμενη βδομάδα, όλα σε άψογα Grenglish, κάποιος άλλος «αποδείξεις» ότι ο Οδυσσέας είχε φτάσει στην Πολυνησία, μια άλλη θα δημιουργήσει στο FB μου το μεγαλύτερο εκκλησιαστικό εικονοστάσιο ή ζωολογικό κήπο στον κόσμο. Η υπερπολυτέλεια σε μια φλεγόμενη Ρώμη. Ήτοι ο κόσμος καίγεται κι η μυλωνού χτενίζεται. Ή το μυρμήγκι που βγάζει φτερά πριν πεθάνει

Δε θα σας συγχωρήσω για την ψευδαίσθηση που μου δημιουργήσατε εσείς οι λίγοι καλοί και αγαπημένοι φίλοι μου με τον αγώνα και την αγωνία σας και με κάνατε να πιστέψω ότι δεν ήταν μόνο δικό σας όραμα και καημός, αλλά όλου του λαού της πρώην Ελλάδας.

Περίμενα από σας το ελάχιστο: «Και ο γυαλός είναι στραβός και στραβά ο λαός αρμενίζει και οι άλλοι στραβά τον αρμενίζουν». Ή ότι δεν είναι μόνο η Βουλή μπουρδέλο (εκλεγμένο από Εξωγήινους ασφαλώς), αλλά και όλη η Ελλάδα -πλην φωτεινών εξαιρέσεων.

Στους τηλε-φίλους μου και στους λιγοστούς αναγνώστες μου στην iPorta:

— Καληνύχτα, Μαργαρίτα…

— Καληνύχτα ντε!

Χρήστος Μαγγούτας