Ο Σέργιος Αϊβάζης είναι Πιανίστας και Πρόεδρος του Δ.Ο.Π.Α.Ρ

(Δημοτικός Οργανισμός Πολιτισμού Και Αθλητισμού Ρόδου)

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΠΥΡΟΣ
Το Τραπέζι της Καθαρής Δευτέρας
Λάδι σε ξύλο 125×78 εκ.

Υπήρξε ο δημοφιλέστερος καλλιτέχνης της ελληνικής ζωγραφικής στον 20ό αιώνα και από τους πιο αντιπροσωπευτικούς εκπροσώπους της “γενιάς του ΄30” . Μαθητής του Νικολάου Λύτρα στην ΑΣΚΤ και με επιρροές από το Μπαρόκ και τη φλαμανδική ζωγραφική, τον Φ. Κόντογλου και τον Δ. Γαλάνη, στρέφεται από νωρίς στην περιγραφή του οικείου, του κοντινού, του συγκεκριμένου, αναπλάθοντάς το με λυρικό ρεαλισμό.Συμμετέχει στην ανασύσταση της πρωτοποριακής Ομάδας “Τέχνη” .

Ο ζωγραφικός του κόσμος είχε ήδη διαμορφωθεί στα μέσα της δεκαετίας του ’30, για να εμπλουτισθεί στα χρόνια του ’40 από τα βιώματα της Kατοχής (διάστημα στο οποίο μας έδωσε πολλά χαρακτικά εθνικού περιεχομένου) και ν’ αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο στις μετέπειτα δεκαετίες. Tα τρία ζωγραφικά έργα του που περιλαμβάνει η Πινακοθήκη Pόδου είναι ιδιαιτέρως αντιπροσωπευτικά της τέχνης του. Το Τραπέζι της Καθαρής Δευτέρας, μάλιστα, μπορεί βάσιμα να θεωρηθεί ως ένα από τα δύο-τρία πιο σημαντικά του. Τόσο σε αυτό όσο και στο Μοναστηράκι, έργα που έγιναν στην αρχή της δεκαετίας του ’50, διακρίνεται η αγάπη του για τα απλά πράγματα της καθημερινότητας, για τα αντικείμενα που εκφράζουν τον κόσμο που φεύγει, για ο,τιδήποτε εκ πρώτης όψεως ασήμαντο. Τα παραδοσιακά φαγητά στο τραπέζι, ή τα αντικείμενα στα παλιατζίδικα αποκτούν έτσι ένα συμβολικό νόημα, παρά την ταπεινότητα και την απλότητά τους. Στην τεχνοτροπία του ζωγράφου είναι εμφανής η σχέση του με τη βυζαντινή τέχνη (κυλινδρικότητα των μορφών κ.λπ.) όσο και με το Μπαρόκ (ηθογραφική διάθεση). Ο Σ. Βασιλείου είναι αυτός που πρώτος μετέφερε την ηθογραφία από τον υπαιθριστικό χώρο στον αστικό, σε μια Αθήνα που αυτές τις δεκαετίες μεταβαλλόταν συνεχώς. Όπως ειπώθηκε από την τεχνοκριτικό Ε. Βακαλό, έκανε ζωγραφική σαν την ποπ αρτ , πολύ πριν τα μέσα της δεκαετίας του ’50 που αυτή εμφανίστηκε στην Αγγλία. Ωστόσο, η δική του προσέγγιση της καθημερινότητας δεν είναι κριτική, αλλά λυρική και θυμόσοφη.

Μεταπολεμικά, ο Bασιλείου αναδείχθηκε στον παραγωγικότερο Έλληνα ζωγράφο όλων των εποχών, μεταφέροντας το γούστο του μεγάλου φιλότεχνου κοινού στα επώνυμα έργα της ελληνοκεντρικής θεματογραφίας.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author
iPorta.gr

Το έργο του Σπύρου Βασιλείου εκτίθεται στην Δημοτική Πινακοθήκη Pόδου!

Δείτε εδώ άλλους πίνακες