Αλέξανδρος Μπέμπης 

Δεν μπορώ να πω αν όλα έγιναν βάσει σχεδίου.

Αν όμως είναι έτσι,ήταν άψογα σχεδιασμένο και τέλεια εκτελεσμένο. Βέβαια δεν ολοκληρώθηκε ακόμη, αλλά εδώ που φτάσαμε δεν πιστεύω ότι θα έχουμε ανατροπή της τελευταίας στιγμής.

Και τολμώ να πω ότι θα πιστωθεί στον κ.Βαρουφάκη αν εν τέλη αποδειχθεί ότι ήταν ως σενάριο, το αισιόδοξο.

Πρόκειται για τη θεαματική μεταστροφή πολλών στην Ευρώπη που αντιλήφθηκαν ότι η πολιτική της ακραίας λιτότητας και συνεχούς ύφεσης ήταν λάθος και απέτυχε.

Όσο και αν η ρητορική τους είναι ακόμη συγκρατημένη. Οι δηλώσεις των πρωθυπουργών Γαλλίας και Ιταλίας, αυτό φανερώνουν.

Εκτός αν είναι τόσο ισχυροί και αποφασισμένοι οι κύκλοι που επένδυσαν στο grexit, με κύριο πολιτικό εκφραστή τον κ.Σόυμπλε και απορρίψουν το νέο σχέδιο που κατατέθηκε.

Που ήταν αποφασισμένοι από την αρχή,όσα και αν ήταν η γη και το ύδωρ που προσφέραμε.

Που το σχέδιό τους ίσως είναι η διάλυση ή έστω η μετάλλαξη της ευρωζώνης και η Ελλάδα χρησιμοποιηθεί απλά σαν Ιφιγένεια.

Μια θυσία της για να φυσήξει ούριος άνεμος μόνο για τα δικά τους πανιά.

Μια σύντομη περιγραφή όσων κάνουμε-και κάναμε-εμείς με αποτέλεσμα να πάρουμε μόνοι μας τον δρόμο για το θυσιαστήριο.

Το ερώτημα που τίθεται, είναι τι θα έπρεπε να κάνουμε το 2010,λίγο πριν το Καστελόριζο. Αν μπορούσαμε να αποφύγουμε όλη αυτή την περιπέτεια των τελευταίων πέντε χρόνων.

Αν αυτό που έγινε την περασμένη Κυριακή και ευελπιστούμε να ολοκληρωθεί την ερχόμενη, σε οκτώ μέρες δηλαδή, αν θα μπορούσε και έπρεπε να είχε γίνει πριν πέντε χρόνια.

Να θυμίσω ότι αμέσως μετά το Καστελόριζο, ήταν αρκετοί αυτοί που επιχειρηματολογούσαν υπέρ του ”πτώχευση εδώ και τώρα”.

Θα συμφωνούσα μαζί τους αν η χώρα μας ήταν τελείως ανεξάρτητη και κυρίως σοβαρή και ικανή να διαχειρίζεται ακραίες καταστάσεις.

Όταν όμως,μετά από 30 χρόνια σαν πλήρες μέλος της Ε.Ε. και 10 χρόνια πλήρες μέλος της ζώνης του ευρώ,φτάνεις να βρίσκεσαι σε κατάσταση χρεοκοπίας, θα ήταν τουλάχιστον απρέπεια να δηλώσεις θάνατο , αιφνιδιάζοντας και αγνοώντας τους εταίρους σου. Επί πλέον όπως φάνηκε ήταν η μοναδική χείρα βοηθείας.

Όσο και αν, όπως λένε κάποιοι, έγινε αυτό που έγινε για να διασωθούν οι τράπεζες. Όσο και αν στον καπιταλισμό επιτρέπονται τα χτυπήματα κάτω από τη μέση.

Δεν γίνεται να φορτώνεσαι με χρέη και μετά να λες ξαφνικά ”συγγνώμη, πτώχευσα”. Ταπεινή και αξιοπρεπής μου άποψη.

Συνεπώς ήταν δικαιολογημένη η κίνηση του ΓΑΠ.(Αφήνω ασχολίαστη την απαράδεκτη ενέργεια του Κωστάκη να κάνει πάσα την καυτή πατάτα).

Αυτά που δεν έχουν καμιά δικαιολογία είναι όσα προηγήθηκαν και όσα ακολούθησαν, διότι δεν επρόκειτο για υπόθεση ρουτίνας, αλλά για το μέλλον της χώρας.

Και η χώρα βρίσκεται σήμερα με το κεφάλι πάνω στο βωμό.

Η σύγκληση των πολιτικών αρχηγών υπό τον ΠτΔ, έπρεπε να γίνει πριν το Καστελόριζο, όπου επάνω στο τραπέζι θα έπεφταν ωμά και ψυχρά τα νούμερα.

Με τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση,μια επιτροπή οικονομολόγων εμπειρογνωμόνων, θα κατέληγε σε δικό μας σχέδιο ανάσχεσης της επερχόμενης καταστροφής.

Θα ενημερωνόταν οι πολίτες και το σχέδιο σωτηρίας θα ερχόταν για ψήφιση στη Βουλή. Αν δεν ψηφιζόταν, τότε να έμπαινε σαν ερώτημα σε δημοψήφισμα.

Αυτά που ακολούθησαν μόνο αρρωστημένος και αυτοκτονικός ελληνικός νους μπορούσε να τα συλλάβει.

Όλοι τα ζήσαμε και δεν έχει νόημα στη παρούσα φάση να τα ξαναπούμε.

Άλλοι ενδιαφέρονται για νούμερα και άλλους τους ενδιαφέρει πώς να γίνονται νούμερα επενδύοντας πάνω στην ετοιμοθάνατη οικονομία για ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών, αδιαφορώντας για το μέλλον της χώρας.

Διότι πλέον πείσθηκε και ο πιο δύσπιστος ότι η κρίση έφερε τα μνημόνια που μας επέβαλλαν και όχι το αντίστροφο.

Υπήρξε κάτι θετικό από αυτή την εξέλιξη;

Κατά τη γνώμη μου ναι και επανέρχομαι στον πρόλογο.

Έπεσαν οι μάσκες και αφυπνίστηκε η Ευρώπη.

Γαλλία και Ιταλία,στην ουσία μιλούν πλέον για αλλαγή πολιτικής (μέχρι και ο σκληρός Σαρκοζί που η απόλυτη ταύτισή του με τη γερμανική γραμμή βλέπει να γίνεται μπούμερανγκ), αλλά και άλλες χώρες (π.χ. Αυστρία) άρχισαν δειλά δειλά να διαχωρίζουν και να διαφοροποιούν τη θέση τους.

Δεν ξέρω αν ο Βαρουφάκης είναι τόσο μεγάλο μυαλό ώστε να καταστρώσει το τέλειο σχέδιο ή αν τζογάρησε και του έκατσε η μπίλια ή ακόμη και αν σε συνεννόηση με Γαλλία και Ιταλία, αναλάβαμε να κάνουμε εμείς τη βρόμικη δουλειά. Εξωφρενικό αλλά όχι απίθανο. Όλα αυτά μένει να αποδειχθούν αν αποδειχθούν.

Το σίγουρο είναι ότι καταγράφηκε πλέον στις συνειδήσεις και στην ευρωπαϊκή ατζέντα το δίλημμα που έβαζε από την αρχή στα άρθρα του ο εκκεντρικός Γιάνης.

Είναι πλέον αρκετοί-και κάθε μέρα γίνονται περισσότεροι-αυτοί που συνειδητοποιούν ότι η Γερμανία στοχεύει να κάνει θρύψαλα το υαλοπωλείο και να το ξαναφτιάξει στα μέτρα της.

Περί αυτού πρόκειται. Μιά ανάγνωση της Συνθήκης της Λισαβόνας αρκεί για να αντιληφθούμε ότι-αν και την υπέγραψε-η Γερμανία επιδιώκει να την καταργήσει στη πράξη.

Η Ευρωζώνη ή θα μετασχηματιστεί προχωρώντας σε πλήρη υλοποίηση της Συνθήκης ή θα διαλυθεί.

Βέβαια δεν πρέπει να θριαμβολογήσουμε. Στην Ενωμένη Ευρώπη των συναινέσεων και της σύνθεσης απόψεων δεν γίνονται βίαιες ανατροπές. Μόνο ομαλές μεταβάσεις.

Θέλει χρόνο και κυρίως υπομονή, επί πλέον δεν πρέπει να ”τσαλακωθεί” η κ.Μέρκελ.

Μένει να δούμε την Κυριακή, αν μπορούμε να μιλάμε για μια Πύρρειο (για την Ελλάδα) νίκη (για την Ευρώπη),σε περίπτωση συμφωνίας.

Από εκεί και μετά είναι στο χέρι των λαών της Ευρώπης να αντιταχθούν στη στρατηγική των καπιταλιστών, που μέσα από τη δημιουργία κρίσεων και καταστροφών στοχεύουν αδίσταχτα και αμοραλιστικά στη φτωχοποίηση των εργαζομένων και να απαιτήσουν από τις κυβερνήσεις τους την εφαρμογή της ψηφισμένης από όλους Συνθήκης.

Όσο για εμάς, ελπίζω να βγήκαμε σοφότεροι, αν και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σοφία για να περάσεις στην πρόοδο, την ανάπτυξη και την απεξάρτηση από τοκογλύφους.

Απλά σκύβεις το κεφάλι και δουλεύεις παράγοντας δικό σου πλούτο. Δεν σκύβεις το κεφάλι πάνω στο θυσιαστήριο.

Αν θες να μιλάς για αξιοπρέπεια και όχι για μεμψιμοιρία.